Η Τελετή

Κεφάλαιο 12ο

Παρόλο που ο ήλιος έχει χαθεί δεν θέλω να γυρίσω ακόμα στο μικρό σκοτεινό δωματιάκι μου. Κάνω βόλτες στα σοκάκια και τους δρόμους του χωριού. Παρατηρώ τις λιγοστές βιτρίνες που υπάρχουν και τα μικρά καφενεία γύρο μου. Όλα είναι τόσο ήρεμα και ξέγνοιαστα. Μακριά από σκοτούρες και βάσανα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Έχουν μείνει δύο μέρες. Δύο μέρες και μετά τέλος. Όμως δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι, όταν γυρίσω θα κάνω τις αλλαγές μου.

Φωνές από εξαγριωμένο πλήθος μου τραβάει την προσοχή. Ακολουθώ την μεγάλη βαβούρα που γίνεται και βρίσκομαι σε μια μεγάλη πλατεία. Μπροστά μου άνθρωποι πολλοί και ανήσυχοι έχουν μαζευτεί. Ένας άντρας είναι πάνω σε ένα βάθρο και κάτι λέει. Δεν μπορώ να ακούσω από εδώ πίσω. Πλησιάζω και κρύβομαι σε μια σκοτεινή γωνιά για να μην με αναγνωρίσει κανείς. Τώρα ακούω σχετικά καλύτερα.

"Δεν θα το επιτρέψουμε αυτό! Δεν θα επιτρέψουμε να μας παίρνουν τα παιδιά μας και να τα βάζουν στην πρώτη γραμμή γιατί εκείνοι φοβούνται!" Στην πρώτη γραμμή? Τι λέει?

"Πήραν τα παιδιά και την γυναίκα μου!" Φωνάζει ένας άντρας από την άλλη άκρη του βάθρου.

"Πήραν τον άντρα μου και τώρα έρχονται για εμένα!" Πετάγεται γεμάτη τρόμο μια γυναίκα λίγα μέτρα μακριά μου.

"Έχουμε την παντοδύναμη βασίλισσά μας! Γιατί δεν στέλνουν αυτή να βγάλει το φίδι από την τρύπα?" Φωνάζει εξαγριωμένος ένας μεγάλος άντρας.

"Άλλωστε έχει ορκιστεί πίστη στον λαό της! Γιατί δεν κάνει κάτι?" Συμπληρώνει η κυρία που βρίσκεται δίπλα του. Η αναφορά στο άτομό μου με κάνει να ζαρώσω και να χωθώ πιο βαθιά στην τρύπα μου.

"Κύριοι...Κυρίες.... Βρισκόμαστε σε πόλεμο! Ηρεμήστε παρακαλώ. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Διαφορετικά θα βρεθούμε στο τέλος όλοι μας νεκροί." Πόλεμο? Ο Θεοί! Ο λαός μου κινδυνεύει και εγώ χασομεράω! Τι κάνω εδώ?

Αναστάτωση επικρατεί. Τα αυτιά μου βουίζουν από τις διαμαρτυρίες και τι φωνές. Άλλοι θέλουν την οικογένειά τους πίσω και άλλοι θέλουν να προσφερθούν για το καλό του λαού μας, αλλά δεν θεωρούνται ικανοί για τον στρατό γιατί δεν ελέγχουν όλα τα στοιχεία. Μανάδες πατεράδες και παιδιά είναι έτοιμοι να σκοτώσουν για να πάρουν αυτό που θέλουν. Δύο παιδιά ανεβαίνουν πάνω στο βάθρο και προσπαθούν να ακουστούν. Τους ξέρω. Οχ όχι. Είναι τα αδέρφια του Ντάνιελ. Αυτός που είχε μιλήσει και σε μένα τότε που η αδερφή του έβρισε την οικογένειά μου παίρνει τον λόγο.