Η Τελετή

Κεφάλαιο 13ο

      Βρίσκομαι μέσα στο αυτοκίνητο μαζί με δύο φύλακες και κατευθυνόμαστε προς την αυλή. Πόνος και θυμός με κυριεύουν. Πώς μπόρεσε να μου το κάνει αυτό? Αλλά τι περίμενα? Πώς μπόρεσα να πιστέψω ότι τρέφει και αυτός αισθήματα για εμένα? Μπροστά μου υψώνονται τώρα οι τεράστιες πύλες της αυλής. Το αμάξι σταματάει και βγαίνω έξω. Οι δύο φύλακες πάνε να με πιάσουν.

"Μην τολμήσει κανένας σας να με ακουμπήσει!" Λέω απειλητικά μέσα από τα δόντια μου. Οι δύο φύλακες οπισθοχωρούν και οι πύλες ανοίγουν. Νιώθω την καρδιά μου να χωρίζεται στα δύο. Κατευθύνομαι αργά προς το σπίτι μου.

"Τατιάνα?" ακούω μια φωνή δίπλα μου. Στρέφω το βλέμμα μου προς τα εκεί όπου ήρθε αυτή η φωνή. Είναι η Κάσια χεράκι-χεράκι με τον Κρίστιαν. Δεν μιλάω. Δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να πω.

"Τατιάνα? Γύρισες?!" Λέει με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια και τρέχει στην αγκαλιά μου. "Ο... μου έλειψες τόσο πολύ!" Λέει μέσα από τα αναφιλητά που την κατακλύζουν.

"Και εμένα μου έλειψες Κάσι...." της λέω ενώ της χαϊδεύω τα μαλλιά. Γυρνάει και με κοιτάει στα μάτια με ένα τεράστιο χαμόγελο.

"Που ήσουν?" μου λέει γλυκά.

"Θα στα εξηγήσω όλα...." της απαντάω ήρεμα. "Α. Γεια σου Κρίστιαν." λέω και νεύω προς το μέρος του. Σκαλώνει και απαντάει με μια γοητευτική υπόκλιση. Η Κάσια έχει μείνει με το στόμα ανοικτό να χάσκει.

"Μα, πώς....?" πάει να πει μπερδεμένη αλλά την διακόπτω.

"Σου είπα....θα στα εξηγήσω όλα. Αργότερα όμως....Τώρα άλλος πρέπει να δώσει εξηγήσεις σε 'μένα." λέω με σκληρό ύφος την τελευταία πρόταση και φεύγω.

Μπουκάρω μέσα στο γραφείο του Άντονι φουριόζα. Πετάγεται ολόκληρος από την θέση του και είναι έτοιμος να διαμαρτυρηθεί μέχρι που συνειδητοποιεί ποιος είναι αυτός που μπήκε έτσι απροσκάλεστος μέσα στο γραφείο του.

"Μεγαλειοτάτη.....Είστε ζωντανή! Είστε καλά?" λέει σπαστά προσπαθώντας να φέρει τον λόγο του σε μια τάξη.

"Φυσικά και είμαι ζωντανή! Τι περίμενες? Ότι θα με ξεφορτωνόσουν τόσο εύκολα?" Του λέω ειρωνικά.

"Εγώ....Όχι βέβ....." τον σταματάω σηκώνοντας το χέρι μου.

"Σε μία ώρα να συγκεντρώσεις στην βασιλική αίθουσα όλο το συμβούλιο." Του λέω αυστηρά και πάω να φύγω.

"Μα...." πάει να πει....

"έχεις μία ώρα....Ο χρόνος περνάει." του λέω ενώ έχω βγει ήδη από το γραφείο και κατευθύνομαι προς το δωμάτιό μου. Από πίσω μου με ακολουθεί η Κάσι.