No Matter What (Liam Payne)

Chapter one

Ik lag in bed en kreeg toen opeens een WhatsApp berichtje. Kom skype. xLi Ik grijnsde en stapte uit bed om mijn laptop te pakken. Ik startte skype op en beantwoorde de oproep van Liam. Ik kreeg weer een glimlach op mijn gezicht toen ik zijn gezicht weer zag en zijn stem weer hoorde. Toen Niall naast hem ging zitten deed ik snel mijn dekens over me heen zodat je alleen mijn gezicht kon zien. “Hey boys.””Heeeeeeeeei” Ik grinnikte om Niall en gaapte even. De jongens waren net eventjes uit geweest maar ik had geen zin om mee te gaan. “Moet ik nog even langs komen?” Ik schudde licht mijn hoofd en hoopte eigenlijk dat Liam natuurlijk wel zou komen. Zoals hij normaal doet. “Ik moet weer gaan, Paul heeft ons nodig.” Een vlaag van teleurstelling kwam over me heen, nu komt hij natuurlijk al helemaal niet meer. Ik bekeek nog een keer mijn mail en sloot toen mijn laptop af.

Ik lag half te slapen tot ik iemand mijn kamer in hoorde lopen. “Ga weg, ik probeer te slapen!” riep ik omdat ik dacht dat het mijn irritante broertje was en gooide een kussen richting de deur. Maar toen ik mijn ogen open deed zag ik Liam en keek hem recht in zijn bruine ogen aan. “Ow sorry.” Ik sloeg mijn hand voor mijn mond, maar hij kon er wel om lachen. Ik stapte snel uit bed om hem een knuffel en een kus te geven. Ik gaapte even en ging toen weer in bed liggen. “Hoe laat is het? En Paul had jullie toch nodig?” vroeg ik slaperig. “Uhm, half een en dat was een smoesje om als verrassing naar je toe te komen.” Ik glimlachte en sloot mijn ogen weer even. Mijn moeder was het al gewend dat Liam laat nog hier kwam en dan ook bleef slapen. Hij deed zijn schoenen en kleren uit en deed een sportbroekje aan. Hij kwam naast me liggen en sloot zijn armen om me heen. Het gaf me altijd zo’n fijn gevoel, een vertrouwd gevoel. “Ik hou van je.” “Ik ook van jou babe.” Ik glimlachte en viel toen langzaam in slaap.

Ik werd wakker door Liam die voorzichtig uit bed probeerde te stappen. Mislukt. Ik keek op mijn mobiel om te kijken hoe laat het is. 8.30 Las ik af van mijn beeldscherm. “Wat ga je doen schat?” Ik keek hem lief aan en hij draaide zich geschrokken om. “Ow, ik moet mijn tas nog inpakken.” Ik knikte begrijpend. “Moet of kan ik helpen? Ik zit liever niet thuis als de vriend van mijn moeder er ook is.” “Tuurlijk, maar dan moet je nu wel opschieten.” Ik stond meteen op en pakte een setje kleren. Ik liep naar de badkamer en maakte me klaar. Binnen vijf minuten stond ik weer voor Liam. “I’m ready, maar eerst nog wat eten?” Hij knikte en we liepen hand in hand naar beneden. Hij at nog wat, maar ik niet. Ik at de laatste tijd slecht volgens mijn moeder, maar ik ontkende het. “Wil je echt niks?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee, ik laat Harry zo wel even iets voor me koken.” We schoten in de lach en ik knipoogde naar hem. Na het eten riep ik Coco, mijn hondje, deed hem aan de riem, zette hem in mijn mand en fietste samen met Liam naar het ‘One Direction huis’.

 Aangekomen gaf ik alle jongens een knuffel en liet Coco de achtertuin in. Ik ging naast Niall op de bank liggen en legde mijn hoofd op zijn schouder. Niall was als een broer geworden in de tijd dat ik met Liam heb. Ik kon hem echt alles vertellen, Liam natuurlijk ook, maar niet als het over hem ging. We hadden regelmatig ruzie en dat ging dan vooral over mijn moeder en haar nieuwe vriend. Liam mocht ze wel maar ik niet. Daarom was ik ook bijna altijd bij Liam als hij er was, of was Liam erbij. Er liep al een traan langs mijn wang als ik eraan dacht, de eerste keer dat ik hem zag intimideerde hij me al. De tweede keer dat hij er was, was mijn moeder mijn broertje even wegbrengen, dus was ik alleen thuis met hem. We hadden ruzie, ruzie over mijn moeder. Ik kreeg allemaal scheldwoorden naar mijn hoofd gegooid en net toen hij op het punt stond om me te slaan kwam mijn moeder binnen lopen en deed hij weer poeslief. Hij woonde inmiddels bij ons, dus wat moest hij van mijn moeder? Ik voelde een arm om me heen van Niall en merkte niet dat er tranen over mijn wangen liepen. Ik veegde ze snel weg en keek hem dankbaar aan. Niall was de enige aan wie ik dit verhaal kwijt kon, want Liam die zou dan zeggen dat we het uit moeten praten. Dus elke keer lieg ik tegen Liam door te zeggen dat het gewoon lastig voor me is om mijn moeder met een nieuwe man te zien. Eigenlijk voel ik me er best rot over tegenover Liam, maar ik kan op dit moment eventjes niet anders. 

***

A/N: Dus,, dit is mijn eerste hoofdstuk. Verder of niet? Let me know x