No Matter What (Liam Payne)

Chapter thirteen

Het was weekend + tijd om weer eens een keertje met zijn allen iets gezelligs te doen. We hadden tot nu toe vijf ideeën: 1. Schaatsen, 2. Zwemmen, 3. Strand, 4. Karten & 5. Tenen likken. Die laatste viel sowieso al af, we hadden het bedacht omdat Coco altijd aan onze tenen likt en Niall wilde eigenlijk wel weten waarom. Het waaide te erg voor het strand + dat hebben we een paar weken geleden al gedaan. Karten wilden Perrie, Eleanor, ik, Paige en Abigail niet doen, alle meiden dus. Ja, Paige en Abigail hadden zich dit weekend ook bij ons (mij) gevoegd. Dus dan ging het nog tussen schaatsen en zwemmen. Eigenlijk wilden we beide dingen wel doen dus kwam Harry met het fantastische idee om zaterdag te gaan schaatsen en zondag te zwemmen. Tja, wij vonden het goed, maar ik moest het nog wel even aan Paige en Abigail vragen. Ze zouden over een uurtje op de trein stappen, dus werd het lijstjes maken met wat we allemaal mee moesten nemen en aan moesten doen. Schaatsten: Warme kleren, muts, handschoenen, evt. eigen schaatsen, goed humeur. & Zwemmen: Bikini, badlaken, slippers, goed humeur, waterproof make-up, normale kleren, zonnebrand, zonnebril. Tja, die laatste dingen gebeuren als je Louis de lijstjes laat maken. Snel stuurde ik de lijstjes door naar Paige en Abigail en vroeg of ze het leuk vonden. Van beide kreeg ik gelukkig positieve reacties met blije smileys erachter. Soms leken het echt kinderen van 12, maarja, ik ook, dus dat past wel bij elkaar. Ik keek naar Eleanor en ze gebaarde dat ik eventjes mee moest komen naar boven. Ik stond op en liep dus mee naar boven. "Hoe ga je het doen met je pols als we gaan zwemmen?" Oh fuck! Helemaal vergeten. Ik keek haar met grote ogen aan en deed mijn sierraden af. Tja, de twee littekens waren wel opvallend, jammer genoeg. "Ik heb echt geen idee, daar heb ik eigenlijk niet over na gedacht." Ik beet op mijn lip en probeerde iets te verzinnen, maar zoals altijd had ik weer eens géén idee hoe ik het zou kunnen doen. "Tja, ik zou natuurlijk mijn sierraden aan kunnen laten, maar dat staat ook zo stom." Ze knikte. "Ik heb een idee! Wat nou als alle meiden een lint om hun linker pols doen die groot genoeg is voor jouw littekens. Dat deed je ook toen we gingen schilderen, weet je nog?" Ik begon te glimlachen dat was een geweldig idee! "En dan heb ik paars, jij rood, Perrie blauw, eigenlijk rood maar dat heb jij ook al, Paige groen en Abigail oranje. Snap je?" Ging ik verder. Ze grinnikte en pakte mijn laptop. "We zoeken ze meteen op en bestellen ze vanavond nog dan zijn ze, als het goed is, morgen binnen." Ik glimlachte en zocht samen met Eleanor de perfecte linten. Eigenlijk, als je er langer over nadenkt, is het een best vaag + stom idee, maar ik kon even niks anders. En ja, we bestelden ze, maar we wisten een site waarbij we ze heel goedkoop konden kopen. We bestelden ze expres ook voor de jongens, maar dan de bandana's in die kleuren. Dus uiteindelijk was het ongeveer vijf euro. Ook bedachten we een paar waterspellen in paren waar we dan die kleuren voor nodig hadden.

Die avond kwamen Paige en Abigail naar het huis van de jongens en daar bespraken we alles. Eleanor, Abigail, Paige, Perrie en ik liepen weer naar boven om ze te vertellen over de linten. Ze keken Eleanor en mij verward aan, dus besloot ik ze alles maar te vertellen. Ik deed mijn sierraden weer af en liet mijn littekens zien. Meteen keken ze me verbaasd en met grote ogen aan, als vissen dus. "Ik kon alle 'stress' van Jacco niet meer aan. En ik miste Liam te erg dus heb ik mezelf gesneden om niet aan alle pijn te hoeven denken." "Dus je probeerde geen zelfmoord te plegen?" "Ik denk het niet nee, maar ik wil niet dat de jongens het weten. Vooral Liam niet, want bij hem weet je nooit hoe hij reageert en ik ben bang dat hij het dan uit maakt. En ik heb er ook al een paar nachtmerries over gehad. Dus please, zeg niks." Alle drie beloofden ze het, maar waren nog wel een beetje geschokt. "Lieve schat, denk je niet dat Liam minder heftig reageert als je het hem gewoon verteld in plaats van dat hij er opeens achter komt." Ik haalde mijn schouders op en keek Perrie aan. Het kan wel kloppen, maar dat doe ik pas als ik er echt klaar voor ben. "Hm,, ja, ik vertel het hem binnenkort wel. Maar nu nog niet." Na een tijdje liepen we weer naar beneden om afscheid te nemen van de jongens, nou, Paige, Abigail en ik dan. Perrie en Eleanor bleven hier slapen en wij gingen naar mijn huis toe.