No Matter What (Liam Payne)

Chapter six

De eerste maand vloog voorbij. Mijn moeder was veel thuis zodat ik bijna geen last had van Jacco en ik had eindelijk zomervakantie. Het was dan wel de stomste vakantie ooit omdat Liam er niet was, maar ik had wel de perfecte kamer gevonden, omdat ik na de zomervakantie natuurlijk ging studeren. Gelukkig was de kamer vlakbij zodat ik Liam niet al te vaak hoefde te missen, maar ik kon niet meer op de fiets naar ze toe. Ik kreeg van familie en vrienden al veel voor mijn kamer en richtte het in mijn hoofd al helemaal in. Toch wachtte ik met verhuizen tot de jongens terug waren en me konden helpen. Wat uiteindelijk een slecht idee was. Mijn moeder moest voor haar werk een week op zakenreis, dus Jacco was voor een week de baas in huis. Ik zuchtte, dit zou de langste week ooit worden. En ja hoor dat werd het ook.

De eerste dag met Jacco was al een hel. Ik moest alles doen, hij zat tv te kijken in de ene huiskamer en Fabrice zat fifa te spelen in de andere huiskamer. Ja we hebben er twee sinds Jacco hier woont. En als ik dan iets niet op tijd af had kreeg ik weer allemaal scheldwoorden naar mijn hoofd gegooid. Volgens hem was ik dik, lelijk, nutteloos, lui, onnodig in het leven en ga zo maar verder. Het ergste was nog dat ik alles geloofde, echt alles. Aan het einde van de week kon ik er niet meer tegen en liep met een appel en een mes naar boven toe, de badkamer in. Ik ging in de badkuip zitten en zette het mes op mijn pols. Ik sneed twee keer, op twee verschillende plekken, en schreeuwde het uit van de pijn. “Wat doe je?” hoorde ik Fabrice vragen aan de andere kant van de deur. Ik kon eerst geen woord uitbrengen van de pijn maar zag aan de schaduw dat hij er nog steeds stond. “Ik heb me open gehaald met scheren.” Verzon ik snel. Ik voelde tranen langs mijn wangen lopen en had al snel spijt van mijn daad. Ik huilde en er spookten allemaal vragen door mijn hoofd. ‘Hoe moet ik dit Liam vertellen?’ is een van die vragen. Serieus hoe? Waarom heb ik het nou ook gedaan? Ik met mijn stomme kop die alles gelooft wat een random persoon zegt… Ik haatte mezelf hierdoor echt. Ik stapte uit de badkuip en spoelde het bloed weg met de kraan. Gelukkig ging het meteen weg en was mijn pols ook niet meer zo heftig aan het bloeden. Ik pakte wat wc papier en deed het mes af. Ik liep naar mijn kamer en legde het met en de appel op mijn bureau. Het wc papier hield ik tegen mijn pols aan zodat het bloeden wat minder erg zou worden. Ik zuchtte toen mijn telefoon af ging en keek op het schermpje wie het was. Ik zuchtte nog een keer toen ik zag dat het Liam was en drukte op ‘negeren’. Het is misschien heel hard tegenover Liam, maar ik had eventjes geen zin een gesprek met iemand. Tien minuten later werd ik weer door Liam gebeld en zo ging het door. Ik zette mijn mobiel uit en at mijn appel. Tja, er moest toch een reden zijn waarom ik een mes mee naar boven nam? Toen mijn appel op was gooide ik het klokkenhuis in de prullenbak en ging op bed liggen. Ik deed mijn mobiel weer aan en zag tien gemiste oproepen, dus besloot ik maar om terug te bellen. Na een paar keer over gaan hoorde ik Liam zijn warme stem door mijn mobiel heen. “Hey, waarom nam je niet op?” “Heei, mijn mobiel was leeg. Hoezo? Was het dringend?” vroeg ik zo normaal mogelijk. “Nou ehm nee, ik wilde je gewoon even spreken.” “Ow oke, maar Li, ik ga slapen. Ik ben namelijk nogal moe.” “Is goed, slaap lekker en ik spreek je morgen wel weer.” “Oki, love you.” Ik hing op en gooide mijn mobiel naast mijn kussen. Ik deed snel mijn pyjama aan en ging toen in bed liggen. Alleen ik kon niet slapen van de pijn. En ja, nu voelde ik me natuurlijk nog dommer. Gelukkig komt mama morgen weer thuis, en heb ik hele goede foundation waarmee ik de mogelijke littekens die ik morgen waarschijnlijk heb goed kan verbergen. Na even nadenken probeerde ik weer te slapen, maar ook deze poging was mislukt. Ik heb nog uren lang met mijn ogen dicht gelegen maar viel gewoon niet in slaap. Alsof ik niet mocht slapen van mezelf. Ik keek op mijn mobiel, pff, het was inmiddels al weer half twee. Dat wordt morgen dus weer lang uitslapen, als ik tenminste kan slapen. Na nog drie mislukte pogingen was ik te moe om mijn ogen open te houden en viel ik gelukkig in slaap. Ik droomde over Liam die erachter kwam over wat ik net heb gedaan en geloof me, het was geen leuke droom.