No Matter What (Liam Payne)

Chapter twenty-one

Ik zat huilend op een bankje en het begon al aardig donker te worden. Ik wist niet eens waar ik was en ik was uitgeput. Ballerina’s rennen echt niet lekker. Ik pakte mijn mobiel uit mijn tas en las het sms’je van Niall. Clio, ik weet wat er is gebeurd, and I’m sorry. Maar please, zeg me waar je bent. Ik wil alleen weten of je wel veilig bent. X Niall. Ik had even geen behoefte om te reageren dus stopte ik mijn mobiel weer in mijn tas. Ik zag een verliefd stel voorbij lopen en begon weer harder te huilen. Na een paar minuten kwam er een jongen naast me zitten, ik schoof voorzichtig op en keek naar de grond. “Waarom zit een mooi meisje zoals jij hier, alleen op een bankje, in het donker, te huilen? Daarvan loopt je mascara uit hoor.” Ik begon zacht te lachen maar keek nog steeds naar de grond. Opeens zag ik zijn hand voor me. “Ik ben Connor, Connor Franta.” “Clio Williams.” zei ik terwijl ik zijn hand schudde, veegde mijn mascara weg en keek hem aan. Wauw, hij was echt knap, of vond ik hem knap omdat hij een beetje op Liam leek? Ik probeerde hem goed te bestuderen, maar dat ging bijna niet omdat het donker was. Voor zo ver ik kon zien had hij een rood vest aan, een spijkerbroek en wit met rode sneakers. En zijn gezicht, ja, ehm, wat moet ik zeggen? Hij was niet zo knap als Liam, maar hij leek er wel op, vond ik dan hé. Er stroomde weer tranen langs mijn wangen en hij veegde ze weg. “Wil deze mooie dame misschien ook vertellen waarom ze huilt?” Ik glimlachte even en zuchtte daarna. “Om een lang verhaal kort te maken. Gemene stiefvader, vriendje op tour, gesneden in mijn pols. Ik vertelde het anderhalve week geleden aan mijn, en zijn, best vriend en hij zei dat ik het binnen een week aan mijn vriendje moest vertellen, anders zou hij het doen. Ik was te laat dus die vriend vertelde het. We hadden daarnet een etentje bij hem thuis. We kregen ruzie over dat ik te weinig eet, volgens hun, en over mijn littekens. Dus ik zei dat het ook zijn schuld was, hij zei dat ik kon vertrekken en dat deed ik ook. En nu zit ik hier in the middle of nowhere.” Ik barste weer in tranen uit en vond het al knap dat ik dat allemaal had kunnen zeggen zonder tussen door te huilen. Hij sloeg zijn armen om me heen en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Ik weet niet waarom, maar het voelde vertrouwd, alsof ik op Liams schouder lag of op die van Niall. Hij aaide met zijn handen over mijn rug en probeerde me te kalmeren. “Waar woon je eigenlijk?” Ik vertelde hem het adres en hij keek me met grote ogen aan. “Dan ben je wel een beetje ver van huis op dit moment en het is al erg laat.” Ik haalde mijn schouders op. “Ik slaap wel op dit bankje.” “No way! Jij komt lekker met mij mee, desnoods slaap ik op de bank. Ik schudde heftig mijn hoofd, maar hij stond erop. “Oké, ik ga mee, maar dan slaap ik op de bank.” Hij rolde met zijn ogen en zuchtte even. “Nou vooruit dan.” Ik glimlachte en liep met hem mee. Ik had dat eigenlijk niet van mezelf verwacht, maar ik vertrouwde hem gewoon, alsof ik hem al jaren kende. Zijn appartementje was leuk ingericht, en volgens mij woonde er nog iemand bij hem, want er was nog een kamer en er zat iemand op de bank. Ik stak netjes mijn hand uit en stelde me voor. “Clio Williams.” “Joey Graceffa, aangenaam kennis te maken.” Hij liep naar Connor toe en vroeg waarschijnlijk wie ik was en wat ik in hun appartement deed. Ik probeerde hun gesprek te negeren en was erg opgelucht toen Connor aan kwam lopen met een kussen en een deken. Hij gaf me een oud shirt en een sportbroekje. Ik bedankte hem, kleedde me snel om in de badkamer en ging in bed liggen.

Nialls POV.

We zaten met zijn allen in de woonkamer te wachten op een sms’je van Clio, maar het kwam maar niet. Ik wist dat het mijn schuld was, maar me negeren was niks voor haar. Het was inmiddels al pikkedonker buiten en over twaalven. Ik besefte het nog steeds niet dat het nu gewoon klaar was tussen Liam en Clio. Het was opeens pats boem over. Liam zat met rode ogen in de grote stoel en staarde naar mijn mobiel. We hadden ook al heel vaak geprobeerd te bellen en we hebben berichten ingesproken, maar ze nam niet op en belde niet terug. Ik werd nu echt heel erg ongerust en stond al bijna klaar om haar te gaan zoeken, maar de jongens hielden me tegen. “Je vind haar nu toch niet. Je weer niet eens welke kant ze op ging, ze kan overal zijn. En al helemaal als ze zo’n goede conditie heeft als Zayn zegt.” Ik keek Louis aan en ging toen weer op de bank zitten. Liam stond op en begon te ijsberen met de kaart in zijn hand. “Li, heb je misschien enig idee van waar ze zou kunnen zijn?” Hij schudde zijn hoofd en de alle hoop die ik had verdween in een klap. “Het zou dus mogelijk zijn dat ze vannacht op een bankje slaapt en dat is mijn schuld.” Liam keek me aan en schudde zijn hoofd, blijkbaar had ik dat dus hardop gezegd, ach..  “Nee, ik geloofde haar nooit en kon wel eens heftig reageren, dus durfde ze niks meer te vertellen. En weer reageerde ik heftig, waardoor ze nu weg is.” Er rolden tranen over zijn wangen en hij ging weer in de stoel zitten, met zijn hoofd in zijn handen. Dit was echt de ergste dag + avond ooit. Ik wilde zo graag Clio gaan zoeken, maar de jongens hadden de auto sleutels verstopt, ook omdat ik al een paar biertjes had gedronken, iedereen eigenlijk wel. Ik maakte me qua drank ook zorgen om Liam, hij bleef zijn verdriet maar weg drinken en drinken. Het enige wat ik nu zou willen is gebeld of ge-sms’t worden door Clio, dat alles goed gaat. Pas nadat ze had gebeld zou ik kunnen slapen.

***

A/N. Baaaaahh een na laatste hoofdstuk guys ;) Het laatste hoofdstuk zullen jullie vast niet verwachten en ja, let me know what you think.. Ow trouwens, de jongen op de foto is Connor :) xx