No Matter What (Liam Payne)

Chapter nineteen

Inmiddels had ik mijn introductie week al gehad en was mijn week om het tegen Liam te zeggen voorbij. Ik hoopte dus eigenlijk dat Niall het ook was vergeten, maar die kans was vrij klein. Ik ben de afgelopen week ook veel naar huis gegaan om Nora te zien, maar mijn aanwezigheid vulde zich alleen maar met klusjes die volgens Jacco mijn moeder altijd deed en nu niet kan. Yeah right, Jacco zette normaal het vuilnis buiten, dat deed ik nu dus. Ik deed alles braaf, want anders kreeg hij weer een uitbarsting. Na een paar dagen zei ik maar dat ik het druk kreeg met school en dus niet meer zo vaak langs kon komen. Het leek ze niks te schelen, dus besloot ik om nog maar twee avonden in de week te komen.

Nialls POV.

Clio haar week was voorbij en ik was erg benieuwd of ze het wel echt aan Liam had verteld. Daar ging ik vandaag dus achter komen, maar eerst even eten. Toen ik mijn broodje op had, liep ik naar Liam zijn kamer toe en ging op zijn bed zitten. Hij was bezig met omkleden en keek me nogal raar aan. "Ik moet je iets belangrijks vertellen, dus kom even naast me zitten." Hij aarzelde even, maar ging uiteindelijk wel naast me zitten. Ik had me voorgenomen om gewoon meteen de waarheid te zeggen. En ik wist zeker dat hij het nog niet wist, anders was het al wel ter sprake gekomen. "Niet schrikken, maar Clio heeft zichzelf gesneden in haar pols." Hij keek me met grote ogen aan en kreeg tranen in zijn ogen. "Niall, zeg alsjeblieft dat dit een grap is."Ik schudde langzaam mijn hoofd en ik zag de woede langzaam in Liam opkomen. Tja dat snapte ik ook wel, hij moet het horen van zijn beste vriend, het is gewoon raar dat ze het mij eerder verteld. Ik gaf hem nog een schouderklopje en liep naar beneden. Clio, Liam weet het. Ik drukte op verzenden, maar voelde me eigenlijk ook nog best schuldig. Misschien had ik alles iets minder lullig aan moeten pakken. 

Liams POV.

Ik zat verslagen op mijn bed. Waarom deed Clio zoiets en waarom wist ik het door Niall? Alsof ze zelfmoord probeerde te plegen en niet wilde dat ik er achter kwam. Ik liet me achterover vallen en pakte mijn mobiel. Drie gemiste oproepen en een whatsappbericht, allemaal van Clio. Ik opende het bericht. Heeii Li, vanavond iets doen? Xx ly Ik zuchtte en dacht na. Ze zou me dan natuurlijk wel de waarheid kunnen vertellen. Sure, etentje bij mij thuis? De boys zijn dan weg. X - Yep, ben er om half zes.  Ik keek even op de klok, het was pas half elf dus ik had nog genoeg tijd om me voor te bereiden. Ik liep naar beneden en probeerde Niall te ontwijken, wat lastig ging want ik moest in de keuken zijn. Ik zocht een leuk gerecht uit waarvan ik gelukkig alle ingrediënten in huis had. "Hey ik ga vanavond niet mee naar Nando's, misschien zien jullie me wel bij het café." Ze knikten en ik liep weer naar boven toe. Ik stapte snel onder de douche en dacht aan Clio. Na het douchen liet ik me op bed vallen en dacht na over vanavond.

Clio's POV.

Ik schrok toen ik Niall zijn berichtje las, ik was dus te laat om het Liam zelf te vertellen, mijn enthousiasme voor vanavond was daardoor ook pats boem weg. Toch probeerde ik het beste ervan te maken dus ging ik het dorp maar in. Ik had al besloten om een jurkje aan te doen die aan de bovenkant beige was en aan de onderkant zwart en zwarte ballerina's. Ik liep naar de nagelstudio en mijn nagels werden beige gelakt. Ik liep weer verder om een 'sorry' kaart te kopen. Ik keek op mijn mobiel '14:52' gaf mijn beeldscherm aan. Ik had dus nog genoeg tijd om me klaar te maken. Ik liep op een rustig tempo naar huis en legde al mijn spullen klaar. Ik friste me nog eventjes op en kleedde me om. Ik maakte een schuine vlecht en stopte er neppe bloemen tussen. Ik had besloten om niks op of om mijn linker pols te doen, maar ik deed wel een armband om mijn rechter pols, zwart met een strik en zwarte oorbellen in, in de vorm van een ster en een beige ring met bloemetjes. Ik poetste mijn tanden en deed niet meer make-up op dan normaal. Ik moest deze avond gewoon onder ogen komen, of ik het nou leuk vond of niet. Ik begon een heel verhaal te schrijven op het kaartje en was opgelucht toen het erop paste:

Lieve Liam.

Het was niet mijn bedoeling om je pijn te doen, of om je te laten schrikken. Maar je had mij pijn gedaan met weg gaan en dat is een van de redenen waarom ik nu littekens heb op mijn pols. Het was geen zelfmoord poging, maar een opluchting. Ik durfde je het niet te vertellen, omdat ik bang was dat je boos zou worden, of teleurgesteld zou zijn. En had ik het recht om bang te zijn? Blijkbaar dus wel, en dat deed nog meer pijn. Ik voelde me natuurlijk ook wel schuldig dat je het moest horen van onze beste vriend, maar ik kon het niet, echt niet. Ik schrijf dit nu met tranen in mijn ogen en diep vanuit mijn hart, want ik weet niet hoe het nu verder gaat met ons, maar ik vrees het ergste. Het spijt me echt heel erg en ik hou nog steeds van je, zolang je dat maar weet. Xxx Clio