No Matter What (Liam Payne)

Chapter twelve

Weer schrok ik wakker, maar dit keer door Liam die als een gek met zijn hand voor mijn hoofd aan het zwaaien was. Ik knipperde even met mijn ogen en keek toen naar Liam. Gelukkig, dat laatste heb ik dus ook gedroomd, nouja soort van dan denk ik. “Wat is er gebeurd?” “Ik heb echt geen idee, ik werd bezweet wakker en hoorde toen het dienblad op de grond vallen. Sorry daarvoor trouwens.” “It’s okay, maar had je een nachtmerrie dan ofzo?” Ik wist het antwoord meteen en knikte voorzichtig ja. Ik dacht weer terug aan de verschrikkelijke droom, maar was niet van plan er ook maar één woord aan vuil te maken. “Maar ik zeg liever niet waarover, het is nogal, ehm, vaag.” Hij knikte begrijpend en stond op om de troep op te ruimen. Ik stond ook op en hielp hem. Toen alles opgeruimd was liepen we naar beneden om dat eten te halen. Aangezien ik gister avond helemaal niks op had at ik nu maar wel een broodje. Ik weet dat bijna niks eten ongezond is, vooral als je er nog veel bij sport, maar ik heb gewoon geen honger en krijg dan geen hap door mijn keel. Owja, ik basketbal twee keer in de week, training + wedstrijd. En loop af en toe, als ik tijd heb, hard. Soms samen met Coco, soms met een huisgenootje, soms alleen, het is gewoon erg verschillend. Ik moet alleen wel oppassen met mijn knieblessure, want ik heb geen zin meer in elke week fysio. Maar ik was dus aan het eten, ja. Toen ik mn broodje op had liep ik naar de bank en ging tussen Harry en Louis in zitten, misschien niet mijn beste idee ooit, maar nu zijn ze in ieder geval niet irritant tegen elkaar. Ik sloot mijn ogen even en dacht terug aan mijn droom. Waarom heb ik zoiets gedroomd en zou Liam echt zo reageren als ik het vertel of als hij erachter komt? Brr ik moest er niet aan denken, tijd voor leuke dingen, leuke momenten met de boys bijvoorbeeld. Ik dacht weer aan het strand en glimlachte, dat was echt een gezellige avond. “Wie gaat er mee hardlopen?” Vroeg ik spontaan en stond op. Zayn keek meteen naar mij en glimlachte. “Ik wil wel.” Ik grinnikte om hem en liep toen naar boven om me om te kleden. Zayn deed hetzelfde en tien minuten later stonden we voor de deur. “Ready?” “Ready!” We deden eerst een paar rek oefeningen en gingen toen rustig joggen. Even later renden we op de goede snelheid en hielden dit ritme aan. Zayn was echt het perfecte hardloopmaatje.

Thuis aangekomen zat Liam tv te kijken samen met Niall. Louis en Harry waren buiten met Coco aan het spelen en Zayn stond al onder de douche. Ik ging naast Liam zitten en keek naar de tv. Sinds wanneer kijken zenaar shownieuws? Er vloog een foto voorbij van mij en Zayn waarbij hij mijn hand vast hield. Ik beet op mijn lip toen Liam me aankeek. “Het is niks, geloof me. We werden achtervolgd door paparazzi dus trok hij me mee om ze te ontwijken. Maar toen werd deze foto dus genomen. Hehe, sorry?” Weer keek ik hem verwachtingsvol aan en toen kwam Zayn de kamer binnen lopen. Het was even doodstil en hij keek raar naar de tv. “Li, het is niet wat het lijkt!” “Weet ik, Clio heeft het al verteld, maar alle media mensen denken iets anders.” “Echte fans weten dat het niet waar is en van de media moeten we ons niet zo veel aantrekken en gewoon doorgaan met je ‘normale’ leventje.” Liam knikte en gaf me een kus op mijn wang. Ik glimlachte, liep naar boven en stapte onder de douche. Na een paar minuten stapte ik uit de douche en ging op de weegschaal staan. Ik werd beetje bij beetje lichter, terwijl ik dat niet eens wilde. Ik moest dus meer gaan snoepen, dus eigenlijk gewoon samen met Niall eten. Eenmaal omgekleed liep ik naar beneden en ging weer naast Liam op de bank zitten, maar dan dit keer niet bezweet. Niall zat met een zak m&m’s op zijn schoot dus ik pakte een volle hand. Iedereen keek me raar aan, omdat ik altijd tegen ze zei dat ze minder moesten snoepen, maar ik moest wel wilde ik op dit gewicht blijven, want ik ga echt niet minder sporten. “Oké, dus je eet bijna niks, maar als er chocola is opeens wel?” Ik had al zo’n opmerking verwacht, maar niet van Zayn. Eerder van Liam ofzo. Ik knikte langzaam en at de m&m’s een voor een op. “Ze wordt te licht.” Ik keek Liam geschokt aan. “H-hoe weet je dat?” “Kom op, alsof we dat niet kunnen zien. Hemdjes die een half jaar geleden nog best strak zaten zitten nu los. En vooral na twee maanden valt het op.” Ik beet op mijn lip en legde mijn hand op mijn buik. “Maar, waarom zei je niks?” “Omdat je dan toch boos word en het ontkend.” Ik glimlachte zwak, daar had hij wel een punt ja. “Ik zal proberen meer te gaan eten en snoepen. Beloofd.” Ik pakte zijn hand, schudde en gaf hem een kus op zijn mond. Wel fijn dat ik het nu niet meer hoef te ‘verbergen’. Want het was echt niet mijn bedoeling om zo dun te worden, het is gewoon een gewoonte om bijna niks te eten. Omdat ik vroeger, toen ik klein was nogal dik was en dus minder ging eten. En toen mijn vader weg ging was dat nogal makkelijk, omdat hij me vroeger ‘dwong’ om gewoon normaal te eten. Maar mijn moeder kon het niks schelen, en nu nog steeds niet.