Foreign Love Game

F.L.G.(Chapter93-After years)

[Julia's POV]

Its been two years after I leave my family, my friends, and him. I eel so sorry for mama and papa, ni hindi ako nag paalam sa kanila nung umalis akonat ni hindi nagawang mag paramdam sa kanila kada pasko o bagong taon. I live in korea for two years. No one knows how I much want to go there. Pero wala. Iba talaga sa pilipinas.

"Julia!" sigaw ni mama ni mami ng makita niya ako.

"Mi!" sabi ko and I hig her too.

"Mami, sorry for my leaving." sabi ko and she smile at me.

"Julia naman anak! Paano mo naman nagawang hindi mag paramdam saamin ng dadi mo?! Sana man lang tinatawagan mo kami na okay ka lang o ano. Hindi mo ba alam na baliw na baliw na ako sa iisip kung okay ka lang ba? Naka kain ka na ba? O ano?"

"Mami chill! Easy. Nandito na ko oh!" sabi ko at kiniss naman niya ko sa noo.

"Never leave us again." sabi niya at maya maya ay bumyahe na kami.

"Mi, did you tell this to my friends? Na ngayon ang pag balik ko?"'tanong ko.

"Uhmnn.. some?" patanong nitong sagot at napatango nalang ako.

"So what are your plans anak?" pag chachange topic nito.

"I'm planning to go back to the hospital I used to work before." sagot ko at napatingin siya saakin.

"Anak maraming ibang hospital diyan. Sa iba nalang." sabi nito.

"Pero mi, alam mo naman na bata palang ako doon ko na gustong mag trabaho." sabi ko at napabuntong hininga nalang siya.

"If that's what you want." sabi nito.

Habang nasa byahe. Ayan na ang mga tanong nag simula na silang mag kagulo sa utak ko. Bat naman kasi nabalot ng katahimikan ang sasakyan?!

Ano na bang hitsura niya?
Sino na kaya yung bago niya?
Ano kaya ang magiging reaksyon niya pag nakita niya ko?
Mahal niya pa kaya ako?
Paano ko ipapamuka sa kanya yung sakit na ginawa niya saakin?
Paano ko kaya itatanong sa kanya yung bakit? at ano?
Bakit kami nag hiwalay.
Bakit niya ako pinag palit.
Anong na ba talaga ang nangyayari saamin noong kami pa.
Ano na bang naging kulang ko.
Ano bang nangyari sa kanya.

Ang daming tanong at bawat isa ay gusto ng kasagutan.

"Is dad not around?" tanong ko ng mabuksan ko na ang pinto ng bahay.

"He texted me. He's in Greenery." kumunot naman ang noo ko.

"What is he doing there?"

"Yun ang hindi ko alam. Pumunta nalang tayo for the better baka kung ano ng nangyari sa dadi mo." kinabahan naman ako doon. Hindi ko alam kung bakit pero. Kinabahan ako.

Hindi na ako nakapag palit ng damit. Ripped jeans, white sandals, and ripped cultured t-shirt.

Nakarating naman agad kami ni Mami sa Greenery. Mas lalo akong kinabahan ng makita kong madilim. Jusko. Wag naman po.

"Mami where's Dad?" tanong ko at mukang nag papanic na rin siya.

"I- I don't know." sagot nito.

Unti unting nag bukas ang makukulay na ilaw sa paligid.

"Welcome home!! Julia!!!" napangiti naman ako ng makita ko sila Kath, Nadine, Bea, Bie, Joyce at Janella.

"Oh my goodness!" pabulong kong sai at naluha na ako. Niyakap ako nila Kath pati natin ni Dj.

"Julia! I hate you! Ang rami mo ng absent na okasyon!" inis na sabi ni Kath .

"hahaaa Sorry okay?" sabi ko and I hug them.

Hanggang sa may nakita ako. Isang lalaking nakatayo sa harap ko at sa likod naman nila kath bale. Six steps away from us.

Bumabalik nanaman ang sakit. Takte!

"Hug is over! We must eat first! I'm hungry!" masaya kong sabi at dinaanan nalang siya at pumunta sa buffet.

Kumain lang ako ng kumain. Stress eating.

Nasa isang habang table kaming lahat. Ang lahat lang ng nandito sa surprise welcome home party na to ay ang malalapit lang na kaibigan at kamag anak ko.

"So ano ng plano ngayon Julia after nito?" anong ni Joyce.

"I'm goin back to my job" matabang kong sagot.

"Agad agad? Hindi ka ba mag papahinga muna?" tanong ni Bea.

"Galing na ako sa bakasyon. Two years na pahinga, at sapat na sapat na yon. I must face the reality again." simple kong sagot.

"Iba ka na talaga Julia. Yung beauty mo ngayon mas lalong nag pak! Tsaka mas blooming ka than before." sabi ni barbie.

"Well.. Ganon talaga, people change. Nothing's permanent." sagot ko at ramdam ko na nakatingin saakin si Quen na malayo sakin ng four chairs.

"Alam mo bang kasal na ko ha! At nakaka inis dahil wala ka sa best day ko!" sabi ni Kath na inis na inis.

"Wag kang mag alala babawi ako."

"Aba! Gusto kong ipang bawi mo ay ang maging brides maid ako sa kasal mo!" inis na sagot nito.

"Sure. Why not?" sabi ko at nanlaki ang mata ko.

"Are you now getting married?!"sabay na tanong ni Nadine, Joyce, Bea, Bie, at Kath.

"Hindi pa. Pero I'll sure you that I'll get married at the right place, right time and in the right person." sabi ko at tumayo na sa pinag kakaupuan ko.

"Let's party." sabi ko at nag simula na ang malakas na music. Bawat isa ay masaya, may sariling mundo at mukang makaka alis na ako. Pagod na ako dahil galing pa ko sa byahe.

Papaalis na ako sa venue ng may tumawag saakin.

"Bakit mo ko iniwan?" napalingon ako sa nag salita sa likod.

"Sino ka ba?" tanong ko..

"Ganyan ka na ba? Ikaw na nga tong nang iwan ikaw pa ang may ganang makalimot." nainis naman ako sa sinabi niya. Napangisi ako.

"Ikaw ang unang nang iwan kaya wag mong ipamuka saakin na ako ang mang iiwan." sabi ko.

"Ako? Ako ang unang nang iwan? E sino ba yung umalis dito ng hindi man lang nag sasabi? Ang sakit Julia. Ang sakit maiwan ng taong mahal mo!" sabi nito at napabuntong hininga ako. Naiipona ang sama ng loob sa dibdib ko.

"Pero mas masakit yung harap harapan ipapakita sayo na hindi ka na mahal ng taong mahal mo at ipapamuka pa yon sa'yo. Masanay ka na ganun naman talaga. Lahat ng minamahal mo nawawala, katulad mo. Ang tanga ko kasi mahal na mahal kita NOON at hindi ko na inalala ang sarili ko kaya tignan mo, nawala ka saakin." sabi ko at tinalikuran ko na siya.

Nakakainis. Siya pa talaga ang may ganang ipamuka saakin na mas masakit ang ginawa ko sa kanya kaysa sa ginawa niya? Ang kapal.

-----
DONE!
-----