Dişi Aslan ve Kurt

-Leydi Cersei Lannister-

Eddard'ın gidisi Cersei'yi çokta etkilememişti. Kalede herhangi bir olay olmadığı için kaleyi idare etti. Eddard'ın döneceği gün Cersei Jon'u bahçeye çıkarmıştı. Jon özgürce koşup, oynuyordu. Kısa bacaklarıyla çok tatlı görünüyordu. Cersei ise oturmuş gözlerini oğlundan ayırmıyordu. Ardından Eddard bahçeye atıyla girdi. Jon ona hayretle bakarken yere düştü. Cersei gülümsedi ve yanına gidip onu kucağına aldı. Eddard atından inip yanlarına geldi. Oğlunu kucağına aldı ve sarıldı. "Leydim" diyerek Cersei'ye ince bir sarılma verdi. Jon Eddard'ın kucağından inmek için debelendi ve bu savaşı kazandı. Eddard Jon'u yeniden bıraktı ve Jon koşmaya devam etti. "Gidip üstünü değiştirmelisin lordum." dedi Cersei, "Daha sonra değiştiririm Jon'u ve seni özledim şuan burada olmak istiyorum." Cersei umursamadı. Jon'u izlemeye devam etti bir sure. Ta ki Eddard lafa girene kadar "Babam hep senin olacağını düşünmüştü." Cersei anlamaz gözlerle Eddard'a baktı. "Senin hep kraliçe olacağını düşündü. Targaryenler kardeşleriyle evlenir ama Rheagar'ın kardeşi yoktu ve sen kraliçe gibi görünüyordun."

-Babam bana kraliçe olacağıma söz vermişti. Ve kral Elia'nın adını söylediğinde büyük hayal kırıklığına uğradım. Ardından Robert için söylendim ama şuan buradayım.

-evet, buradasınız leydim" dedi yüzünde neredeyse bir gülümseme oluşacaktı. Eddard Cersei ile evlendiği için seviniyor muydu?

-Eğer şuan Catelyn ile evli olsaydın sana bir kız verebilirdi." Cersei'nin yüzünde üzgünlük belirtisi oluştu. Tekrar Jon'a baktı ve gülümsedi.

-Sen bana 2 varis ve 1 kız çocuk verdin. Bizim bir varisimiz var, tahtın yok." Eddard Joffrey'i ve isimsiz kızlarını da saymıştı. Ve Jon'un annesi olarak onu kabul etmişti. Cersei gülümsedi. Ardından sert esen rüzgârla titredi. Eddard kolunu omzuna attı. Ve sarıldı. Cersei buna itiraz etmedi. İste simdi ailelerdi. İkisi birlikte herkesin içinde sarılarak duruyordu ve çocuklarını izliyorlardı. Hava kararmaya basla misti. Cersei Jon'u kucağına aldı. Ve odasına çıkardı Eddard arkalarından geldi. Yemeklerini küçük salonda yemek yerine odalarında yiyorlardı. Jon Eddard'ın kucağında oturuyordu. Jon oyun oynuyordu ve Eddard onu beslemek için caba sarf ediyordu. Cersei ikisine bakıp kendini gülmekten alamıyordu. Yemeklerini bitirdiklerinde Cersei Jon'u uyutmak için kucağına aldı. Jon ise Cersei'nin göğsünü açmaya çalışıyordu. Eddard biraz rahatsız olmuştu. En sonunda Jon ağlamaya başladığında Cersei göğsünü açtı ve Jon'un ağzına verdi. Eddard yanlarından kalkacakken Cersei diğer eliyle Eddard'ın bacağına dokundu ve onun oturmasını sağladı. Cersei Eddard'ın orada olmasından rahatsızlık duymuyordu. Hatta Eddard'ı tanımak zevkliydi. Eskisi kadar soğuk değillerdi ve birlikte olduklarında konuşacak konuları vardı. İkiside birbirlerinin fazla özeline girmemelerine dikkat ediyorlardı. Evli bir çiftten çok arkadaş gibilerdi. Artık hiç beraber olmuyorlardı. Cersei doğurgan olmadığını öğrendiğinden beri Eddard ona dokunmamıştı. Eddard ona karşı her zaman saygılıydı. Cersei buradan olmaktan eskisi kadar mutsuz değildi. Kendini çok daha güçlü hissediyordu. Jon Cersei'nin göğsünü sımsıkı tutuyordu, sanki göğsü onunmuş sahibi oymuş gibiydi. En sonunda Jon uykuya daldığında Cersei onu kendinden ayırdı ve beşiğine yatırdı. Eddard oğlunun alnına bir öpücük bir bıraktı. Ardından Cersei'nin yanına gitti ve ufak bir gülücükle "iyi geceler leydim" dedi ardından alnına bir öpücük kondurdu. Cersei gözlerine baktı ve kendini Eddard'ın dudaklarında buldu. Ve anlam veremeden Eddard'ı yatağa itiyordu, bunu istemiyordu bile. Eddard hareketlerine karşılık veriyordu. Yatakta kocasının üstünde onu öpmeye devam ediyordu bir yandan üstündekileri çıkarmaya çabalıyordu. Bunu yapmamalıydı. En sonunda, daha İkiside soyunmadan, Eddard tüm öpüşüp koklaşmaları böldü "Bunu yapmamalıyız." dedi. "Evet, yapmamalıyız üzgünüm lordum, bu tamamen yanlıştı. Beni affedin." Cersei kendine itiraf etmek istemese bile bu kısa an hoşuna gitmişti. Eddard tekrardan Cersei'ye sarıldı. Arkadaşça bir sarılma gibiydi. Ve odadan çıktı. Tamam, birine ihtiyacı vardı bu Jaime olmalıydı. Jaime ile eskisi kadar konuşmuyorlardı. Jaime ona yazmayı neredeyse bırakmıştı. Jon'a karşı çıkmıştı ve hoşlanmıyordu. Eddard'a yaptığı yanlıştı. Eddard çok kibardı nazikti. Bu aralarını bozabilirdi. Bozmamasını umdu. Cersei kendini tüm yalnızlığıyla yatağa bıraktı.

Sabah kalktığında Jon'un yatağı bostu. Dışardan gelen sesini duyabiliyordu. Jon ondan habersiz neden aşağıdaydı. Cersei giyinip aşağı indi. Eddard'ı gördü. Jon oyun oynuyordu. Eddard'ın yanına gitti. "Neden bana haber vermeden oğlumu indirdin?

-Odana girdiğimde sen uyuyordun, Jon'a baktım ve gözleri açıktı. Bende ona kahvaltı ettirip bahçeye oynaması için çıkardım. Seni uyandıracaktım ama güzel bir rüyada olduğunu fark ettim. Hem uzun suredir Jon seni yoruyordu, dinlenirsin diye düşündüm leydim."

Cersei'nin kızgınlığı yerini bir gülümsemeye bıraktı. Bunun için Eddard'a bağıramazdı. Hava güzeldi. Ve Jon'un eğlenmesi onu mutlu etti. Kahvaltıya gitmek yerine Eddard'ın yanında durup Jon'u izledi. Nasıl olduğunu anlamdan Eddard'la konuşmaya dalmıştı. Ejderhaların dansından bahsediyorlardı. Ardından bir ses bağırdı "Küçük Lord öldü" İkiside aynı anda Jon'a döndü."

Hazır aklıma gelmişken bana bu hikayede çok yardımı dokunan Emre Atakan'a sevgilerimle...