Dealing with My Boss (RE-EDITING)

Chapter 26: It ended with....

So dahil nasa mood ako heres a new update! Medyo magulo siya pero worth it sa huli. Maghihiwalay or hindi? Read it and you'll know. Hope you enjoy it! Thanks for the votes guyss!

------------------------------------------

James POV

Nung umalis si Nadine sa office dun na bumuhos yung inis at galit ko. Naging kalma nga ako kanina pero ngayon na iniwan ako ni Nadine at hindi pinabayaang mag explain mas naiinis ako.

Alam ko naman na may karapatan siyang magalit at naiintindihan ko kung ayaw muna niya akong makausap. Maybe Ericka told her something na kinaiinis ngayon ni Nadz.

Pero kase ang sakit, yung mga sinabi ni Ericka paulit ulit na bumabalik sa isipan ko. Naguguluhan ako at nasasaktan. Ayokong maranasaan ni Nadine kung ano yung nararamdaman ko ngayon.

Napaupo nalang ako sa upuan ko. Tinignan ko kung ano yung ginawa ko sa opisina ko. Isang magulo, magulong opisina na hindi ko man napansin nanagawa ko. Ginulo ko lahat ng papeles at bawat bagay na maabot ko. Sa sobrang inis ko hindi ko na mapigilan yung emosyon ko.

I feel so numb. Pinatong ko nalang yung ulo ko sa mga kamay ko at yumuko sa mesa sa harapan ko. Isang oras na pala akong nagwawala at nakaupo lang dito pero hindi parin bumalik si Nadine.

Bigla ko nalang naramdaman ang mainit na likido na umaagos sa pisngi ko. I cant loss her. Masayado na akog naattach kay Nadine and hell she's my wife now. Siya lang yung nagbigay saken ng feeling na ganito. Yung feeling na dapat sakin lang siya. Akin lang. Iniisip ko palang na may iba siyang kasama nababaliw na ako. Hindi ko kaya.

-----------------------------------------------------

Isang oras pa ang lumipas nang biglang bumukas yung pinto ng opisina ko. Hindi ako tumingala kung sino man yung nanghaas na pumasok. Wala na akong pakialam. Ang mahalaga bumalik si Nadine. Gusto ko nadin magpahinga. Pagod na pagod ako.

"Oh my god" sabi nang taong pumasok sa opisna na nagpaangat ng tingin ko.

Nung dumapo yung mga tingin ko sakanya. Nakita ko rin siyang nakatitig saken na gulat na gulat. "What the hell happened here?" gulat na tanong niya.

Tumayo ako at tumakbo sakanya and hug here. I hug here so tight i didn't realize tears started to fall. "Dont leave me" nagmamakaawa na sabi ko sakanya. "Please stay and listen to me. I cant loss you, not right now and never" nagsusumamong sabi ko at pinagsisikan yung mukha ko sa leeg niya.

"James" mahinahong tawag niya. "Lets sit?" nakangiti nitong tanong na para bang kinakausap niya ay isang bata. Tumango lang ako at hindi parin siya binibitawan. "Kailangan mo muna akong bitawan" pilit inaalis ni Nadine yung mga kamay ko na nakapulot sa bewang niya. "No no no" naiiling pa na sabi ko. "Baka iwan moko" malungkot na sabi ko.

"I wont leave you so bitaw na at mag usap tayo." at unti unti ko narin siyang binitawan at tinitigan. "Anong nangyari?" nagaalalang tanong niya. Ngunit gulat parin sa nakita niya sa opisina.

"Ha? You left me. Sabi mo ayaw mo muna makinig sakin. Natakot ako na iiwan mo na ako. My emotion got into me and made this" tsaka ko tinuro yung gulo na ginawa ko sa opisina.