HAKİ

Bölüm 22

2 Hafta Sonra

Cemre ve Hakan evlendiler. Cemre'nin evine taşındılar. Hakan küçük odada Cemre ise kendi yatak odasında kalıyor. Hakan artık mutlu olacaklarını düşünürken Cemre Hakan'dan ne zaman boşanacağını düşünmeye başlamıştı bile. Zaman böyle su gibi akıp gidiyordu. Aradan 2 ay geçti. Aysel işten ayrılmış ve İzmir'e yerleşmeye karar vermişti. Cemre'ye birlikte gitmeyi teklif etmişti ve Cemre gitmeyi düşünüyordu. Hakan ile konuştu ve boşanmak istediğini anlattı. Anlaşmalı olarak bir ayda boşandılar. Cemre'nin bebeği 6 aylık olmuş ve doğumuna 3 ay kalmıştı.

İzmir'de dubleks villa tuttular. Aysel ile Cemre birlikte yaşayacaklardı. Cemre doğumdan sonra kendi işini kurmayı düşünüyordu. Huzur dolu küçük bir kafe. Her yer gök mavisi... Saksıda çiçekler ve en güzel içecekler. İnsanların kafa dinleyeceği güzel bir mekan...

Artık taşınma vakti gelmişti. Aysel her şeyi halletmişti ve Cemre'yi bekliyordu. Kısa sürede Cemre İzmir'e gitti ve evine yerleşti. Birlikte yaşamaya başladılar.

***

1 Yıl Sonra

Cemre'nin Anlatımı

Kafemi kurdum ve her şeyi oturttum. Gitmeme dahi gerek kalmıyor. Bütün zamanımı Ege'ye harcıyorum. Bu arada tanıştırayım, ege benim babasının kopyası olan oğlum. Hayatta ki yegane varlığım. Bir tanecik sevgilim...

İzmir'e yerleştiğim gün yeni bir hayata başladım. Her şeyi sıfırdan aldım. Sil baştan. Ama bu sefer tek bir fark vardı hayatımı adayacağım adamı doğuracaktım, aramayacaktım. Artık olmadığını anlamıştım. Benim bir ruh eşim yoktu. Gelenler acıdan başka ne vermişti ki? Sadece hüzün bırakmışlardı hayatıma. Emre bir farkla ötekileri geçti. Bana küçük bir bebek bıraktı giderken. Artık üzülme onu sev! Hatta sadece onu sev der gibi onu bana verdi ve gitti. Artık bütün hayatım oğlumdu. Onun bir gülüşü ömrüme ömür katıyor ve her hastalığı ömrümden ömür alıyordu. Hayat böyle geçip gidiyordu...

***

Bir kez sever bir kadın demem artık ben. Ben tekrar sevdim. Sevdim ama yine sonu yoktu. Şimdi 21 yaşında ama aşka inancı kalmamış bir kadınım. Kırılmış ve sürekli kanayan bir kadın... Aslında bir çoğumuz böyleyiz bence. Biz kadınlar hep kırılmışız. Fahişemizde kırılmış ev kızımızda kırılmış. Kırılmamış bir kadın gösterin bana. Yoktur... Ne yazık ki yoktur. Ya baban kırmıştır ya annen. Ya hayat kırmıştır ya kader. Ya sevgilin kırmıştır ya arkadaşların. Hepimiz bir şekilde kırılmışızdır. Umarım severek okumuşsunuzdur. Artık bu hikayenin sonuna geldik. Umudum kırılmayan kızlarımız olsun. Adam gibi oğullarımız olsun. Eş olamasak bile en güzelinden anne olalım. 'Anne'...

Hoşça kalın dostlar. Diğer hikayelerde yada acılarda buluşmak dileğiyle...