HAKİ

Bölüm 6

Sabah uyandığımda saat 11 civarıydı. Tuvalete giderken aynaya baktım ve gülümsedim. ''Bugün senin mutlu olman için gülmen için elimden gelen her şeyi yapacağım güzelim. Çünkü seni en çok ben seviyorum.'' dedim ve tuvalete gittim.Sonra salona geçtim. Bir müzik açıp mutfağıma geçtim. Çayımı demledim ve kahvaltı hazırladım kendime. En sevdiğim şeyleri yaptım. Yaptığım her şeyi yedim ve sonra sofrayı topladım. Bulaşıkları yıkayıp temizlik yaptım. Bu gece yola çıkıyorum Ankara'ya aileme gideceğim. Onları çok özledim. İki küçük kardeşim var, ikisine de aşığım. Ömür boyu yanımda kalacaklar. Annem babam gidecek belki çok sevdiğim eşim dahi gidecek ama onlar kalacak. Öyle düşünüyorum. Kardeşlerimin biri kız diğeri erkek. Hasan ve Azra. Hasan 4 yaş, Azra ise 7 yaş küçük benden. Bunlar aklımdan geçerken bavulumu hazırladım. Emre'den hâlâ ses yoktu. Aramadı yada mesaj atmadı. Umrumda değildi. Alışkınım ben terk edilişlere. Kaybetme korkusu benim kardeşimdir yani o kadar yakınız birbirimize. Sorun değil yani Emre'de gidebilir. Sonuçta tek giden o olmadı, olmayacaktı. Telefonum çaldı biran şaşırdım. Bavulun başından kalktım ve telefona doğru gittim. Müziğin sesini kıstım ve telefonu cevapladım.

''Alo, efendim.''

''Cemre konuşmamız lazım. Nerdesin?''

''Evdeyim Emre.''

''Tamam geliyorum.'' dedi ve kapattı. Önce ona çay demlemek istedim ama sonra vazgeçtim. Ne çayı ya o beni kırdı. İncindim Emre'ye karşı. Bavulum hazırdı, kapının yanına koydum. Her şey tamamdı. Gitmeme saatler kalmıştı. Kapı çaldı ve Emre geldi. Kapıyı açtım ve salona geçip oturdum, sessizce beni takip etti. Elinde bavul yada küçük bir çanta vardı. Dikkatle bakmadım. Geldi ve yanıma oturdu.

''Cemre.''

''Efendim!?''

''Şimdi yüzüme bak. Seninle her şeyi açık açık konuşacağız, küsmeni yada darılmanı istemiyorum. Tamam mı? Şimdi sen benim arkadaşım olacaksın ve ben sana her şeyi anlatacağım. Söz ver bana ve yüzüme bak.''

''Söz veriyorum konuşman bitene kadar arkadaşınım. Yüzüne bakacağım ve ses çıkarmadan dinleyeceğim. Hiç bir tepki vermeyeceğim.''

''Anlaştık.'' dedi ve alnıma bir öpücük kondurdu. Gözlerine bakıp onu dinlemeye başladım.

''Hayatım boyunca ne kadar verirsem o kadar alacağımı düşündüm. Sevdiğim kadar sevileceğimi, saydığım kadar sayılacağımı vs... Elimdeki her şeyi insanlara verdim. Aileme her şeyi verdim. Sevgilim oldu bütün sevgimi ona verdim. Arkadaşım oldu bütün güvenimi ona verdim. Hep verdim ama hiç alamadım. Hep salak yerine koyuldum, kandırmaya çalıştılar. Verdiğim hiç bir şeyi alamadım, biraz da olsa karşılık göremedim. Karşılık beklemeyi çıkar gibi düşünme. Nasıl ki sen sevgine karşılık bekliyorsun bende sevgime emeğime karşılık beklemiştim. Seninle sevgili olmadan önce kimseyle sevgili olmayı düşünmüyordum. Kızlarla takılıp, kafa dağıtarak geçip giden ciddiyetsiz bir hayat yaşamayı düşünüyordum. Sen gelmeden önce, hemen önce toparlamıştım kendimi. Sen benim olduğunda ben sıfırdım. Ben yoktum, hiçtim. Seninle var olmaya çalıştım ama olmadı. Çok zorlandım. Ben hep kazık yedim. Aldatıldım. Hafife alındım. İtilen kakılan ama ağlanacak omuz oldum. Ben çok yıprandım Cemre. Ve şimdi. Şimdi. Ben korkuyorum. Aşık olmaktan korkuyorum.Kaybetmekten,içimin acımasından korkuyorum. Senden korkuyorum. Beni sevişinden,değer verişinden korkuyorum. Öyle güzel seviyorsun ki beni böyle güzel sevişinden korkuyorum. Sen bana güvendikçe ben mahvoluyorum. Benim gibi olma istiyorum. Benim gibi paramparça olma! Bunu istemiyorum. Bu kadar korkarken nasıl teslim olabilirim ki?''