Μια Σταγόνα Έρωτας

Κεφάλαιο 14

Όταν ανοίγω τα μάτια μου βρίσκομαι ακόμα στο ίδιο μέρος...

Στο πάρκο που με είχε φέρει αυτός...

Πόση ώρα ήμουν αναίσθητη; Λίγα δευτερόλεπτα, λίγα λεπτά, μια ώρα;

Εικόνες από χθες γυρίζουν στο μυαλό μου.

Εκείνος.... Μαζί με την αδερφή μου...

Τα δύο άτομα που σημαιναν περισσότερο για εμένα, αποδεικνύεται ότι δεν ενδιαφέρονται καν για εμένα.

Ούτε καν με ακολούθησε! Δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει καν!

Άραγε πόσο καιρό γινοταν αυτό;

Πόσο καιρό με κοροιδευε;

Η "Αδελφουλα" μου.

Που νοιαζοταν για μένα, που με αγαπούσε, που...

Τελικά με πρόδωσε.

Που είσαι μητέρα να καμαρωσεις το παιδάκι σου;

" Αμάντα!! " ακούω μια γνωστή φωνη και βλέπω τον Αλεξ να τρέχει κατά πάνω μου.

Έρχεται με φορά και με αγκαλιάζει.

Αφήνω τα δάκρυα μου ελεύθερα στην αγκαλιά του.

" Ποιος σε πείραξε ψυχή μου; τι κάνεις εδώ; "

Πριν προλάβω να απαντήσω βάζει το χέρι του στο μέτωπο μου.

" Απαπα εσύ είσαι άρρωστη. Σήκω να πάμε σπίτι ε; "

Γνεφω.

Κάνω μια προσπάθεια να σηκωθώ αλλά αποδεικνύεται ότι δεν είμαι αρκετά δυνατή ούτε καν για αυτό.

" Έλα δε πειράζει κούκλα μου θα σε πάρω εγώ, εξάλλου εδώ δίπλα είναι το σπίτι... "

" Συγγνώμη βρε Αλεξ, προσπαθώ, προσπαθώ να είμαι σαν εσένα, δυνατή αλλά... Δε μπορώ. Δηλαδή εσύ ποτέ δεν μεταφέρεις στους άλλους τα προβλήματα σου. Ενώ εγώ... Ήμουν πάντοτε ένα πρόβλημα από μόνη μου... " λέω μέσα σε λυγμούς.

" Γίνεσαι παρανοϊκή τώρα. Εσύ και η Κορτνει είστε οι σημαντικοτεροι άνθρωποι στη ζωή μου. " λέει και με παίρνει στα χέρια του.

...

Όταν φτάνουμε σπίτι με ακουμπάει απαλά στο κρεβάτι και με βάζει να κοιμηθώ.

" Οπότε θέλεις μπορείς να μου πεις οτιδήποτε, εντάξει; "

" Εντάξει " απαντάω.

Αλλά εκείνος δε φεύγει. Αντιθέτως μου απλώνει το χέρι του κι εγώ το σφίγγω.

" Αλεξ πες μου για την μητέρα μου " τον παρακαλώ.