Μια Σταγόνα Έρωτας

Ενοχές

" Ποιος φίλος μου; " ρωτάω με την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά από ότι πρέπει.

" Μου είπε να σου δώσω και αυτό "

Βγάζει κάτι από την τσέπη του και μου το δίνει.

Τα μάτια μου είναι ήδη υγρά.

" Κατάλαβες ποιος; "

" Κατάλαβα " απαντάω χωρίς να μπορώ να ξεκολλήσω τα μάτια μου...

" Λοιπόν... Εγώ σ αφήνω τώρα... "

" Ναι. " απαντώ πιο μπερδεμενη από ποτέ... Τι πρέπει να κάνω;

Παίρνω στα χέρια μου το τετράγωνο χαρτί...

Δε θα το διαβάσω.

Ανοίγω το συρτάρι του κομοδινου και το κλείνω απότομα.

Δεν το έχω ξεπεράσει ωραία; Δεν είμαι αρκετά δυνατή να ξεχάσω. Και ίσως δεν είμαι αρκετά τέλεια ώστε η "Αδερφή"  μου να μην φιλαει το αγόρι μου μπροστά μου!

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα...

"Αλεξ... ΚΌΡΤΝΕΪ??? " Ο τόνος της φωνής μου αλλάζει και από ήρεμος γίνεται έντονος.

" Αμάντα... "

" ΈΞΩ! " Την διακόπτω οργισμενη. Αυτή φταίει...

" Πρεπει να ξέρεις πως κι εγώ έτσι ένιωσα όταν - "

" Μην τολμήσεις να με συγκρίνεις μαζί σου... Φιλουσες το αγόρι μου μπροστά μου! Επίτηδες! Το ήξερες ότι μου άρεσε! Το έκανες για να πονέσω! Φύγε λοιπόν. Τα κατάφερες! " της φωνάζω.

" Λεγε ότι θέλεις γλύκα για να πείσεις τον εαυτό σου. Αλλά δεν είμαι χειρότερη από σένα. Αν το σκεφτείς μου είπες ψέματα ότι δεν σου άρεσε, τον φίλησες ενώ ήξερες ότι μου άρεσε και όλα αυτά πίσω από τη πλάτη μου! Μπορείς να προσπαθήσεις να κάνεις τον εαυτό σου να πιστεύει ότι είσαι καλύτερη από μένα, αλλά να ξέρεις ότι δεν είσαι.! "

Το στόμα μου απλά μένει ανοιχτό.

Ελένη συνεχίζει"  Διέψευσε με,Αμάντα. Πες μου 'όχι Κορτ εγώ ποτέ δεν τον φίλησα και μπλα μπλα.. Εμπρός. Αποδειξε πως είσαι καλύτερη. "

Τα λόγια της μοιάζουν με χαστούκι. Και αν έχει δίκιο...

" Μα εγώ... Δε το έκανα για να σε πληγωσω... " ψιθυριζω.

" Έτσι λες Αμάντα; Δεν ήξερες ότι θα πληγωθω; Πίστευα πως ήσουν έξυπνη. Πως ήξερες με ποιους να τα βάλεις. Αλλά φαίνεται πως ο θάνατος των γονιών σου σε πήρε πολύ από κάτω. Κρίμα. " απαντάει με κακία και ειρωνεία.