Μια Σταγόνα Έρωτας

Όσο Αντέχει Η Ψυχή

Την επόμενη μέρα το πρωί, στο σπίτι δεν υπήρχε χώρος ούτε για να αναπνευσεις.

Ήταν γεμάτο κίτρινα και κόκκινα και μπλε και ροζ και πορτοκαλί λουλούδια...

Σκέτο ανθοπωλειο.

Σαν ζούγκλα του Αμαζονίου είχε γίνει το σπίτι περιττό να πω...

Η πρώτη φορά που ξυπνάω χαρούμενη για το σχολείο!

"Αμι, τι συνέβη; βρέχει λουλούδια; " ακούω τη φωνή της αγουροξυπνημένης Κορτνει.

" Πες το κι έτσι " λέω γελαστη αποφεύγοντας να αναφέρω το όνομα του Άκη.

" Ωωω, έχει και μια κάρτα! Τι λέει; Στην πριγκίπισσα μου, με αγάπη... "

Προλαβαίνω και άρπαξε την κάρτα πριν την διαβάσει.

" Αμάν ρε Αμάντα, η αδερφή σου είμαι! Ποιος είναι λοιπόν ο μυστηριώδης σου θαυμαστής; "

" Ναι. Κόρτνεϊ, κοίτα. Η αλήθεια είναι ότι... Δηλαδή πρέπει να σου πω ότι... Ο θαυμαστής..."

Έλα Αμάντα βρες κάτι.

"Δεν είναι δικός μου " ολοκληρώνω.

Εκείνη γουρλωνει τα μάτια της.

" Δηλαδή μου λες...πως... "

" Ο θαυμαστής είναι δικός σου, ναι " ολοκληρώνω τη φράση της, με ανακούφιση που δεν κατάλαβε τιποτα.

" Και τότε γιατί δε μου δίνεις την κάρτα; " λέει με παράπονο." Και γιατί με είπε πριγκίπισσα; Τον ξέρω; Αμάντα Στιούαρτ λες ψέματα! "

Τι να κάνω τώρα; Να της πω την αλήθεια;

Της αξίζει να μάθει πιστεύω.

" Λοιπόν, Κόρτνεϊ, ο θαυμαστήςειναιοακης! " λέω γρήγορα.
" Ποιος είπες; " ρωτάει μπερδεμενη" μίλα σαν άνθρωπος! "

" ο Άκης Κορτ! " φωνάζω αυτήν τη φορά.

Κλείνω τα μάτια μου φοβάμαι για την αντίδραση της.

Αλλά τελικά εκείνη πετάγεται ενθουσιασμενη και χοροπηδαει! Εχοντας μείνει αναυδη, την αφήνω να ντυθεί.

Πώς το πήρε τόσο καλά ένας θεός ξέρει.

Παίρνω την κάρτα και διαβάζω

" Στην πριγκίπισσα μου με αγάπη,

Ελπίζω να σου άρεσε το δωράκι για την πρώτη μας επέτειο! (κλείνουμε μια μέρα δε πιστεύω να το ξέχασες!) Ελπίζω να μην είσαι αλλεργική στα τριαντάφυλλα και να έχεις μια όμορφη μέρα! Μπορείς να με ευχαριστήσεις στο σχολείο για το πόσο τέλειος είμαι!