Μια Σταγόνα Έρωτας

Κεφάλαιο 18

Πάνε δύο μέρες που η Κορτνει είναι στο σπίτι.
Ποτέ δεν έχω νιώσει τόσο παραμελημενη. Νομίζω πως έχω μεταμορφωθεί σε μια γκρίζα σκιά, που καμουφλάρεται απόλυτα στο γκρίζο θέμα του Λονδίνου. Κανείς δε μου δίνει σημασία. Σα να μην υπάρχω. Έρχεται κόσμος, φεύγει κόσμος, την βλέπουν, της εύχονται Περαστικά και της δίνουν μια κάρτα.
Εμένα, με κοιτάζουν με αηδία. Ίσως και να γνωρίζουν τι συνέβη...
Αλλά με κάνουν να νιώθω ανασφαλή και απαίσια.

Και σα να μην έφτανε όλο αυτό είμαι αναγκασμενη να μη βγαίνω καθόλου από το σπίτι για να την προσέχω!

Ούτε σχολείο πήγα!
(οπότε ούτε μπορούσα να δω τον Άκη)
Και αύριο φεύγει!!
Νιώθω σαν την Ραπουνζέλ, κλεισμενη στο πύργο της ανικανη να συναντήσει τον πρίγκιπα της...

Γιατί επρεπε να την προσέχω. Που δηλαδή για Τ όνομα του Θεού, είναι μια χαρά η κοπέλα! Αλλά όχι, έχει κάτσει στο κρεβάτι και συνέχεια φωνάζει.

Έχω γίνει υπηρετρια εδώ μέσα!

Όχι μόνο αποκλειστική νοσοκόμα της Κορτ, αλλά είμαι αναγκασμενη να περιποιουμαι τους καλεσμένους, να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, να σηκώνω τα τηλέφωνα, και εννοείται πως πρέπει να τρέχω στο δωμάτιο της Κορτ κάθε φορά που διψαει, πεινάει, πονάει, βαριέται κτλ.

Ο Άκης φεύγει σε δύο μέρες και γω ούτε που τον έχω δει, ούτε που έχουμε περάσει λίγο χρόνο μαζί.

Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι.

Τρέχω να ανοίξω.

"Πορτααααα " ουρλιαζει η Κορτ

Τα νεύρα μου...

Και βλέπω μπροστά μου...

Ποιον άλλον?

Τον Άκη!!!

" Γειά! " μου λέει

" Γειά " απαντώ" Πώς κι από δω? "

Εκείνος δεν απαντάει. Φέρνει μπροστά κάτι μεγάλες πλάκες με γράμματα.

" Ήρθα να σας δώσω τα μαθήματα " λέει και μου κάνει νόημα να διαβάσω τις πλάκες.

Η πρώτη έγραφε...

... Δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα. Θα ένιωθα συνεχώς πως κάτι μου έλειπε. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι έκανα πριν σε γνωρίσω. Τι έκανα όταν δεν σκεφτόμουν το χαμόγελο σου, το άρωμα σου, τα μάτια σου...

" Αμαντααα είναι κάποιος στην πόρτααα;;; " φωνάζει η Κορτ.

Ο Άκης μου κάνει νοημα να πω όχι.