Μια Σταγόνα Έρωτας

Κεφάλαιο 4

" Αυτό θα το δούμε, δεσποινίς Αμάντα. Παρεμπιπτόντως, να έχετε και ομπρέλα μαζί σας καθώς έρχεστε γιατί μπορεί να υπάρξουν κι άλλοι απροσεκτοι οδηγοί! "

Και πάνω στην ώρα χτύπησε το κουδούνι.! Όσο σκέφτομαι ότι θα μείνω για τιμωρία μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι αλλά... Τέλος πάντων! Επιχείρηση Κόρτνεϊ. Που να βρίσκεται? Πραγματικά νιώθω άκυρη σε αυτό το σχολείο. Δεν ξέρω καν σε ποιον όροφο βρίσκομαι. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ανυπομονώ να σχολασω.
Βγαίνω στο προαύλιο και επιτέλους βλέπω την Κορτνει να κάθεται σε ένα παγκάκι με τις άλλες φίλες της. Πλησιαζω. Με χαιρετανε όλες και μου κάνουν :γειά. Κάθομαι και η Κόρτνεϊ ρωτάει : "Πώς πήγε με τον Αργυριου?" Φυσικά εννοούσε τον καθηγητή που είχα πριν μάθημα.
"Δε μπορούσε να πάει χειρότερα πιστεύω " λέω βαριεστημενα
" Ναι, η αλήθεια είναι λιγάκι στριμμένος αν και είναι αρκετά νέος. Πάντως είναι θεός κορίτσια δε μπορείτε να πείτε " λέει μια. Νομίζω η Στέλλα. Και φυσικά γνεφουν όλες." Τι λέτε κορίτσια, πάμε Starbucks μετά? " λέει η Κόρτνεϊ.
Όλες φωνάζουν ναι! Αλλά φυσικά εγώ πρέπει να κάνω τη διαφορά.
" Είμαι τιμωρία. Ναι από τον Αργυριου "
" ωω το γλυκουλι "κάνει η Κόρτνεϊ."Ε τότε θα το κανονίσουμε για αύριο τι λέτε κορίτσια?"
"Κανένα πρόβλημα "
" Μέσα "
" Έγινε "
Εν τω μεταξύ παίρνω το θάρρος και ρωτάω" Μπορείτε να μου θυμίσετε τα ονόματά σας? "
Τα κορίτσια γελάνε." Ειπριλ "λέει η ξανθιά.
" Εγώ είμαι η Στέλλα και από δω η Ειμι "
Και πάλι κουδούνι, για μέσα αυτή τη φορά. Έβδομη ώρα και μετά τέλος! Τι ευτυχία. Ας ελπίσουμε ότι ο Αργυριου θα με κρατήσει λίγο. Μα τι λέω αυτός είναι το πνεύμα του κακού. Μπαίνω στην τάξη και κάθομαι στην ίδια θέση. Και δυστυχώς, κάθεται αυτός πάλι δίπλα μου. Και πρέπει να μάθω τ όνομα του επιτέλους.
"Πώς είπες ότι σε λένε? "ρώτησα.
" Δεν είπα "
Α δε θα τα πάμε καλά." Μήπως ήρθε η ώρα να πεις? Εξάλλου δε γίνεται να μη ξέρω το όνομα του φίλου μου που θα μου κάνει παρέα στην τιμωρία. "
" Αφού, το θέτεις έτσι, είμαι ο Άκης " απάντησε με ένα χαμόγελο. Πάλι καλά είχαμε καλλιτεχνικά οπότε ήμασταν πιο χαλαρά.
" Κανένα ιδιαίτερο ταλέντο? " ρώτησα
" Μόνο στο να σπάω τα νεύρα των άλλων " απαντάει μισοαστεια μισοσοβαρα." Εσύ; "
" Ζωγραφίζω " απαντάω.
" Όταν λες ζωγραφίζω ελπίζω να εννοείς κάτι παραπάνω από καραβάκια. "είπε ειρωνικά.
" Ναι, αυτό ακριβώς εννοώ "
Και κάπως έτσι πέρασε η ώρα. Εντάξει δε μπορώ να πω τελικά η παρέα του ήταν καλή. Και ξαναχτυπησε το κουδούνι. Όλα τα παιδιά έπαιρναν τις τσάντες τους και έφευγαν αλλά όχι! Εγώ έπρεπε να κάτσω για τιμωρία. Που δηλαδή έλεος! Ποιος κάθεται για τιμωρία στο λύκειο? σοβαρά τώρα? Νόμιζα ότι επιρεποταν μόνο στο δημοτικό. Τέλος πάντων.
"Άκη, πρέπει να πάμε στο γραφείο του μήπως? "
" Όχι, ξέρει αυτός θα έρθει. Λοιπόν, πες μου για σένα " είπε και σήκωσε το φρύδια του.
" Εμ, δε ξέρω δεν έχω και πολλά να πω" η γνωστή βαρετή απάντηση το ξέρω.
"Δε πειράζει, μίλα μου για αυτά τα λίγα. Πες τα μου με κάθε λεπτομέρεια" είπε δήθεν υπερβολικά ενθουσιασμενος.
"Εννοούσα, δεν έχω και πολλά ευχάριστα να πω για τη ζωή μου... " ναι το ξέρω, λάθος απάντηση. Το μετάνιωσα μόλις το είπα. Αλλά από την άλλη, ήταν αλήθεια... Ο Άκης με πλησίασε και έβαλε τα χέρια του γύρω μου." Βρε, δε στο χουν πει πως οι καλύτερες μέρες της ζωής σου δεν έχουν έρθει ακόμα; "
Μ αυτή τη σκέψη συγκρατησα το δάκρυ μου και είπα" Ευχαριστώ "
" Δε κάνει τίποτα " είπε και χαμογελασαμε κι οι δύο.
Ξαφνικά ακούστηκαν δύο τρία παλαμακια.
" Συγχαρητήρια παιδιά, ήσασταν εξαιρετικοί. Σχεδόν συγκινήθηκα. Τι λέτε να λύσουμε πρώτα κάποιες ασκήσεις και μετά πάτε για την απονομή των βραβείων. Πιστεύω τα τρία Όσκαρ τα έχετε σίγουρα. Ο Σεξπιρ έρχεται αυτή τη στιγμή πάνω στο άσπρο άλογο να σας ζητήσει αυτόγραφο. " είπε εντελώς ειρωνικά ο Αργυριου.
" Έχει πεθάνει " απαντάω και λέω το προφανές.
" Ενώ αν ζούσε θα ερχόταν τρέχοντας. Τέλος πάντων αρκετά. Ας ξεκινήσουμε να τελειώνουμε κάποτε. Είμαι που είμαι αναγκασμενος να σας βλέπω κάθε μέρα μέχρι τις δύο, αλλά το να σας βλέπω και όλο το μεσημέρι είναι πραγματικά πολύ επίπονο "
Αααα... Δε θα τα πάμε καλά κύριος. Καθόλου καλά...
" Εσείς μας είπατε να μείνουμε για τιμωρία " είπε ο Άκης. Πες τα Άκη.
" Εγώ το είπα ε; Και νόμιζα ότι μου το είχατε προτείνει εσείς! " το είπε με ένα τόσο σοβαρό τόνο που αναγκάστηκα να αναρωτηθω αν μιλούσε σοβαρά.
Άρχισε να γράφει κάτι ασκήσεις στον πίνακα και εμείς αντιγράφαμε. Ο Άκης είχε αρχίσει ήδη να τις λύνει ενω εγώ άρχισα να κοιτάω γύρω γύρω στην τάξη.
"Αν ψάχνεις τις ασκήσεις μαθηματικών, είναι στο θρανιο σου" είπε ο Αργυριου και του έριξα μια δολοφονική ματιά.
Και κάπως έτσι πέρασε μια ώρα τιμωρίας λύνοντας ασκήσεις. Η μόνη παρηγοριά είναι ότι αύριο είναι Σάββατο.

Άρχισα να γράφω τις ασκήσεις μου βαριεστημενα, ενώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν διαφορά πράγματα όπως : "πως να αποδράσεις από ένα σχολείο κατά τη διάρκεια της τιμωρίας"
Ή " Χιλιοι λόγοι για να βαριεστε ενώ λύσετε τις ασκήσεις μαθηματικών σας".
Ναι σίγουρα θα μπορούσα να πάρω Νόμπελ σ αυτά.
Το χέρι μου τρέχει ελεύθερο στο χαρτί ενώ σκέφτομαι πως θα περάσω το σαββατοκύριακο μου.
Ξαφνικά βλέπω τον Άκη να με κοιτάει με γουρλωμενα μάτια!
"Τι έγινε; " ρωτάω.
Εκείνος σκάει στα γέλια και μου λέει μέσα από τα χαχανητά του" Κοίτα... Κοίτα "εδώ κάνει μια παύση καθώς δε μπορεί να συγκρατήσει τα γέλια του.
" Κοίτα.. Στο τετράδιο σου "

Ω θεουλη μου!

Στο τετράδιο μου δεν είχα λύσει ασκήσεις μαθηματικών...

Στο τετράδιο μου

Είχα

Ζωγραφίσει....

Ομγ!