FIRTINA

BÖLÜM 23: "KİLİTLİ KUTU"

Multi: Rüzgar Vuslat

Rüzgar, alt dudağına taktığı siyah, metal piercingi dişlerinin arasına alıp geri bıraktı.

Elindeki portremin çizildiği kağıdı âdeta yüzüme fırlatarak attı. Gözleri çok korkunç görünüyordu.

"Bu portreyi Nefes mi verdi?" diye bağırarak sorduğunda olduğum yere sindim. Nefes vermişti. Bir sakıncası mı vardı?

"Evet, Nefes verdi." deyip yerdeki portremi aldım.

Vestiyerdeki montunu aldı ve hızlıca üstüne geçirdi.

"Bu sefer mahvedeceğim onu!" diye öfkeyle bağırarak kapıyı çarptı ve çıktı.

***

"Kızım mesaj attı diyorum. Selam, yazmış. Ya şu beş harfli şey var ya ondan attı işte!" diye bağırdı Mina telefonda.

"Tekme!" diye bağırdım ben de makinedeki bardakları dolaba koymaya devam ederken. "O sana tekme attı Mina. Mesaj atsa ne fark eder?"

"Ya... haklısın ama bilemiyorum işte. Bugünkü kavgadan sonra... birazcık hoşuma gitmiş olabilir. Ama birazcık (!)" dedi gülerken.

"Kızım sen aptal mısın? Seni ne kadar küçük düşürdüğünün farkında değil misin?" dedim kaşlarım çatılırken. "Akşam Alya'yla buraya gelsenize," dedim. "Hem bu meseleyi konuşuruz."

"Babama söylerim. Zaten bugün akşam toplantısı vardı, kesin oradayım. Biliyorsun Nigoş bir şey demez buluşmamıza." dedi gülerek.

"Ne demezsin,"dedim o görmese bile göz devirerek. En son Mina buraya geleceğinde annesi Nigar teyze, hâlâ benimle konuşurken poposuna terlik atmıştı ve Mina'nın çığlığı yüzünden iki gün sağ kulağımdan ses işitememiştim.

"Ben çok öptüm o zaman. Ya da az öptüm, Rüzgar'a yer kalmıyor sonra."

Ayağımdaki terliği sinirle çıkarıp bir terliğe bir telefona baktım. Of, şu terliği telefondan soksam oraya kadar gitmez miydi acaba?

"Pardon gülüm ama siktir git!"

"Kibar ol be!"

"Mina, siktirip gider misin?"

"Oldu o zamaan."

Sinirle telefonu kapattım.

***

İki saatin sonunda sıkıntıdan mutfağı tamamen temizlemiştim. O kadıncığa şimdi acıyordum. Haftada bir geceleri gelip temizliğimizi yapıyordu ama şimdi mutfağı bildiğin bok götürüyordu.

Sonra da salona dün geceden sonra hiç girmediğimi hatırlayıp salona girmiştim. Fakat dünün aksine tertemiz bir şekilde duruyordu. "Neden doğdun, çirkin" yazısı kaldırılmış, masanın üzerindeki pasta yok olmuştu. Kalbimin acımasına engel olamadım.