Just The Girl (COMPLETED)

stumble

▪✖✖✖▪

JIN POV

Napakahirap.

Napakahirap na napakalayo ng minamahal mo sayo. Hindi sapat ang nagkikita lang kayo mula sa screen ng phone mo.

Madalang pa. Kung minsan pa ngaay hindi na nagagawa pang tumawag dahil pareho kaming busy sa sariling buhay.

Sinabi ko na rin kina dad ang naiisip kong pagpunta sa London at nakatikim ako ng litanya.

Hayy..

Ang ginawa ko na lang ay nagpakabusy nalang ako sa school. Dun ko ibinuhos ang ibang time ko. Nagrerecord na lang ako ng mga pangyayari sa araw araw ko saka ko isesend kay Den.

Nagsimula ang season namin na hindi ako nakapaglaro agad dahil nagka ankle sprain ako sa minsang training namin.

Tapos nung nakapaglaro na ako ay grabehan na ang bantay sakin. Mabuti nalang at kahit paano ay nakagawa parin ako para sa team.

Yung expected na sweep ng mga tao samin ay hindi nangyari. We ended the elimination round with 10-4 win-lose record. We face NU first seed in the UAAP with a twice to beat advantage.

Naging mahirap para samin ang talunin ang NU. Gamit lahat kami. We able to overcome them with two OT in the firt game and once in the second game and we face DLSU in the finals.

"How did you prepare for this game, Captain Takano?" Ate Lau. Last csr year niya na ito. Hindi na talaga siya bumalik sa pagiging softball player niya.

"We didnt had enough time to prepare because of the injuries we had but as a captain, I'll do what ever i can for the team."

"How was the team so far? Are there any player who wouldnt be able to play now?"

"We're depleted. 4 had to sit out for this game."

"What would be your mindset?"

"Still the same. Fight until we win."

"Thank you Jin, back to you Boom and James."

Bumeso lang ako kay Ate lau tapos ay bumalik ako sa dugout. Taimik ang lahat. Napakatahimik hindi tulad dati na napakaingay.

Ngayon ay parang nagpapakiramdaman.

"Team!" Tawag ko sa kanila.

Nag angat naman ng ulo ang mga ito.

"Mind on the game. Ibigay niyo na ang lahat ng makakaya niyo ngayon sa game na to. Never think of the pain we have in our bodies. Back me up and ill do the rest." Matatag na sabi ko

"Makakaasa kapitan!" Newsome stood up.

At nagsunod sunod narin ang lahat. Ngumiti naman ako. Lumapit ako sa PT namin.

"Pakibandage po yung ankle ko. Pakidoble." Pakiusap ko.

Tumango naman ito. Umupo ako isang upuan doon at inasikaso na nito.

"Pati braso?" Tanong ni sir fro.

Tumango naman ako. Inilahad ko rito ang kaliwang braso ko. Ang napansin ko lang ngayong season, mejo pisikal maglaro ang iba.

Mga walang disipilina. Only losers do that thing.

Maya-maya pa ay lumabas na kami ng dugout. Araneta ang venue. I saw my family, friends and sila Tito Mike

I give them an obf sign.

JUS ANGELICA POV

Nakakainis ka Ate!