Just The Girl (COMPLETED)

I Can't

.
.
.
▪✖✖✖✖▪

DENNISE POV

As days go passed, i chased Jin. I courted her. Tinutulungan din ako nga mga pamilya namin at ng mga kaibigan.

Like they would set up us on a date, or staycation.

I sometimes went to her class to help her.

I was her cheerleader in their games. Bannering her name.

Pero wa epek lahat kay Jin. Yeah, she would stay or listen but hanggang doon lang. Pasok sa isang taenga labas sa kabila.

She's good in pretending like she was listening and enjoying when we are in front of everyone but when we are alone, its like higher than the greatwall ang pagitan namin.

Sometimes, naiisip ko kung worth it ba ang lahat ng ginagawa ko.

Yes, maraming tumutulong sakin pero worth it ba ang mga ginagawa namin?

Would Jin come back to me?

Will Jin accept me again?

Ni minsan, hindi ko nakitang naappreciate niya ag mga ginawa namin.

Yung flowers? She throw it on the trashcan kapag nakatalikod na ako.

Yung mga food na niluluto ko? Ipinapakain niya sa iba.

Yung mga bagay na ginagawa ko, wala lang para sa kanya.

How did i know those things?

Hindi ko nakikitang daladala niya sa pag-uwi. And it hurts!

Yung kahit makita mo man lang maappreciate niya ang isang gawa ko, okay na sakin. Masaya na ako dun. Nakakadagdag pag-asa na baka may chance pa ako...

Pero..

Tinapon niya lang.

Is it worth it?

Ang tanong, kaya mo pa ba?

Kaya mo pang gumawa ng isang bagay para sa kanya kahit alam mong walang silbi iyon sa huli?

Kaya pa ba ng puso mo na makitang umaarte lang siya para hindi ka mapahiya sa harap ng mga pamilya at kaibigan niyo?

"Welcome to Mall Of Asia Arena in Pasay City! For the venue of the Shakeys V-League Collegiate Conference Finals!!!"

Yung totoo, hirap na hirap na akong kumilos.

Hirap na hirap na akong mag-isip kung paano ko siya makukuha.

Lalo na kung alam mong wala ng patutunguhan pa ang ginagawa mo.

She already shut the doors for me.

"Jersey number 13, Jin Takano!!!"

No matter what i do, hindi ko na siya makukuha muli.

No matter what i say, hindi na siya makikinig.

Para saan pa, paghahabol ko?

I feel stupid.

I gave her up just to come back to her again.
.
.
.
.

"Ate, ang pag-ibig parang larong basketball."

Xander once said.

"Hindi sa lahat ng oras, ikaw lang ang pupuntos. Hindi sa lahat ng oras, kaya mong depensahan ang kalaban. Hindi sa lahat ng pagkaktaon, kaya mong manalo." Patuloy nito.

"Parang sa pag-ibig, hindi pwedeng ikaw lang ang gumawa ng gumawa para mag-work ang relationship niyo. Hindi pwedeng ikaw lang ang lumalaban. Minsan, may mga taong aagawin ang mahal mo o sisirain ang lahat sa inyo para makuha niya ang gusto niya.