Julia, het zusje van dé badboy, Zach Martin. Samen met zijn beste vriend, Valentine, vormt hij het badboyduo van de school. Julia probeert zo ver mogelijk weg te blijven van de hele badboy situatie maar dat blijkt onmogelijk. Zo erg zijn badboys to...
In stilte was ik de dienbladen af. Ik schuif ze door naar links waar Valentine ze afdroogt en opstapelt. De stilte is awkwaaaaaard.
Ik boen al mijn agressie eruit op een onschuldige stukje lasagna. Sorry lasagna. "Het spijt me oké, kun je alsjeblieft gewoon weer praten? Oh en dat stukje lasagna is er inmiddels af." verbreekt Valentine de stilte. Ik zucht. "Zo makkelijk gaat dat niet Valentine, ik vergeef je niet zomaar omdat je sorry zegt, zo gaat dat niet. Misschien wel bij andere meisjes maar die kijken niet verder dan hun nep nagels lang zijn." snauw ik. Snap je neus, nep nagels? Leuke grap, geef toe.
Wow Julia de bitch komt naar boven.
Hij schud lachend zijn hoofd. Hè die grap had ik niet moeten maken. Nu lacht hij terwijl hij juist aardig moet doen en zijn excuses moet aanbieden.
"Wat kan ik voor je doen? Meer dan sorry zeggen kan ik niet, dus nogmaals sorry Julia, ik had je niet vast mogen pakken en je pijn mogen doen. En je daardoor ook een week nablijven bezorgen. Maar ik weet zeker dat die Dante niet is zoals hij eruit ziet. Wat weet je nu eigenlijk van hem?" zegt hij. "Valentine! Houd je mond, ik weet heel veel over hem! Jij nu eenmaal niet, je bent misschien jaloers of wat dan ook, maar laat me alsjeblieft met rust. Ik hoopte eigenlijk dat je een goed excuus zou hebben voor je gedrag. Maar je hebt zojuist het tegendeel bewezen." zeg ik boos.
"Ik jaloers? Julia ik bescherm je, als je hart wordt gebroken door die eikel hoef je niet naar mij toe te komen om uit te huilen. Die kans heb je zojuist verspild." kaatst hij. Ouch.
"Best." "Goed." "Best." "Fijn." "Prima." Ik keer me tot het laatste stapeltje dienbladen.
Ik rol de kast met schone dienbladen de kantine in en zet ze aan het begin van de keuken. Ik loop naar de hoek waar Dante en Zach nog bezig zijn met de tafels. Ze lachen om een grapje van Zach.
"Kan ik jullie nog helpen?" vraag ik. "Julia! Engeltje, help ons!" zucht Zach dramatisch. "Zach dramaqueen." zucht ik lachend. "Ah luf joe sissie." zegt hij slijmerig. "Iewl slijmbal wegewezen!" gil ik terwijl ik een theedoek in zijn gezicht gooi.
*
Mijn moeder sleept ons mee naar het kerstdiner van haar werk. Ze heeft een peperduur jurkje voor me gekocht. (Hij was bijna drie keer zo duur als mijn gala jurkje.) Een paar hoge hakken en ze heeft me na het nablijven naar de kapper en nagelsalon gestuurd.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Doordat ze in de mode industrie werkt wil ze ervoor zorgen dat mijn broer, papa en ik er spik en span uit zien. Mama is een van de hoge bazen en dus moeten wij er natuurlijk perfect uitzien. Gelukkig hoefde ik geen date mee te nemen, ik had dan waarschijnlijk Dante meegenomen, maar ik was blij dat dat niet hoefde.
Ze heeft gelukkig wel een simpel zwart jurkje met lange mauwen uitgezocht en een paar net niet te hoge hakken. De kapper heeft mijn haar gekruld. De nagelsalon heeft mijn nagels een nodige manicure gegeven en een mat zwarte lak overheen gedaan.
Mijn moeder heeft mijn make-up simpel waar chic gehouden en toch ook klassiek. Ik knik goedkeurend naar mijn spiegelbeeld en pak het kleine tasje met daarin mijn portemonnee, telefoon en een lipgloss om mijn lippen bij te werken tijdens het eten.
Mijn moeder is al de hele dag bezig met haar outfit, haren, make-up en nagels. Dit is haar feest van dit jaar, en dat wil ik zeker niet verpesten voor haar door niet mee te gaan. Daarom heb ik uiteindelijk ingestemd en haar aangeboden om een jurk voor me te kopen. Wat was ze blij, ze vond het fantastisch en is dezelfde middag nog naar het winkelcentrum geracet om een jurk te kopen.
Van de week heeft ze een afspraak voor de manicure en een voor mijn haren gemaakt. Ze was helemaal in haar element.
Ik ben soms zo trots op haar, dat ze het zo ver geschopt heeft. Ze is begonnen als een assistente, kijk waar ze nu is. Aan de top van de mode wereld, waar ze met de beroemdste modelen en fotografen, visagiste en mode ontwerpsters werkt.
Vanavond zal ik er een paar daarvan ontmoeten. Ik ben best zenuwachtig. Ik ben nog nooit echt mee geweest, de afgelopen jaren wilde ik niet mee. Tussen al die volwassene zitten, kinderen van mijn leeftijd waren er niet. Nu is dat anders. Waarschijnlijk zijn de helft van de modellen even oud als ik. Waarschijnlijk ook wel dertig keer zo dun en dertig keer zo mooi, maar er zijn in ieder geval leeftijdsgenotes.
Dat is trouwens ook de reden waarom Zach meegaat. Modellen, yas.
Al moet ik zeggen dat hij de laatste tijd wel heel veel over Sky praat. Sky gaat naar een concert! Sky gaat naar New York! Sky is al wel eens in China geweest! Blablabla. Ik denk dat hij haar serieus leuk vind, alleen heeft hij dat zelf nog niet ontdekt. En waarschijnlijk heeft Sky het ook nog niet ontdekt.
Ik loop de trap af en wordt al gelijk richting de auto geduwd. "We hebben haast!" gilt mijn moeder hysterisch. Wat kan dat mens soms toch stressen. Volgensmij stressen alle moeders, zo zijn moeders nu eenmaal.
Mijn vader heeft een chic antraciet grijs pak aan met een licht paarse stropdas. Zach draagt een licht grijs pak met een zwarte stropdas en een wit overhemd. Alles gloednieuw. Mama heeft goed haar best gedaan.
We rijden over de snelweg richting het kasteeltje waar het gala gehouden wordt. Het ligt ergens in het midden van een bos omringt door een meer. De grote oprijlaan is verlicht met honderden lampjes, we rijden naar de ingang waar een groot rood tapijt is uit gespreid die doorloopt het kasteel binnen. Prachtige vrouwen in peperdure jurken en mannen in strakke pakken paraderen over de rode loper het kasteeltje binnen. Ik stap uit gevolgd door de rest van het gezin. Mijn vader overhandigd de parkeerhulp zijn sleutel. "Voorzichtig alsjeblieft."
