Julia, het zusje van dé badboy, Zach Martin. Samen met zijn beste vriend, Valentine, vormt hij het badboyduo van de school. Julia probeert zo ver mogelijk weg te blijven van de hele badboy situatie maar dat blijkt onmogelijk. Zo erg zijn badboys to...
Ik ren door de sneeuw en gooi een sneeuwbal tegen mijn vaders hoofd aan. Hij kijkt me chagrijnig aan maar lacht dan en gooit er een vol in mijn gezicht. De koude sneeuw plakt tegen mijn gezicht terwijl kleine klontjes sneeuw mijn jas in glijden.
Ik slaak een klein gilletje en duik achter een boom om de volgende sneeuw bal de ontwijken. Ik pak een handje sneeuw en vorm er een grote bol van. Ik spring achter de boom vandaan en mik de bal op Zach. Hij raakt hem tegen zijn achterhoofd. "JULIA!"
Ik gil en ren giechelend naar de auto toe. Ik spring in de auto en steek kinderlijk mijn tong uit naar mijn broer die buiten staat met een verse sneeuwbal in zijn hand. Hij laat hem vallen en loopt naar de andere kant van de auto en stapt in. "Ik krijg jou nog wel." gromt hij terwijl hij stukjes sneeuw uit zijn shirt probeert te vissen.
Vandaag vertrekken we naar opa en oma om de kerstdagen te vieren. Gisteren zij we bij mijn andere opa en oma geweest, waar we met de hele familie van een heerlijk diner hebben genoten.
Om 4 uur vertrekt onze vlucht, die drie uur zal duren.
*
Ik rol mijn grote koffer, die stampvol zit ook al zijn we maar weg voor 3 dagen, door het vliegveld. Ik neem een hapje van mijn heerlijke donut (met chocoladeglazuur). Waarschijnlijk zit mijn hele mond onder de chocolade. Dan ziet in ieder geval iedereen dat ik van mijn donut geniet. Intens genieten.
*
"Boarden in gate 4B gaat van start. Over 35 minuten vertrekt de vlucht." roept de dame achter de balie om. Ik sta op en veeg mijn mond af met een servetje en gooi het servetje in de prullenbak. Ik pak mijn handtas en loop achter mijn moeder aan richting de slurf.
De stewardessen begroeten ons vriendelijk en helpen ons naar onze stoelen. De rijen zijn drie stoelen breed, en er zijn twee rijen naast elkaar. Zach zit aan het raam. Ik zit naast hem in het midden van de drie stoelen.
Ik trek mijn dikke winterjas uit en schuif hem in de handbagageruimte aan het plafond. Ik stop een kauwgompje in mijn mond tegen de oorpijn.
Net voordat de slurf sluit ploft een jongen naast me in de stoel. Ik kijk op in de bekende ogen van Nathan. Zijn ogen lichten op in herkenning. "Julia? Hé!" zegt hij vrolijk. "Nathan! Wow heel toevallig, leuk je weer te zien." zeg ik glimlachend. "Zeker weten! Waar ga je heen?" vraagt hij terwijl hij opstaat en zijn jas in de bagageruimte duwt. "Familie, kerstdiner." zeg ik met een duh-toon, het is immers kerst.
"Was het maar zo vanzelfsprekend. Lekker een shoot in Monaco." zegt hij sarcastisch. "Monaco! Gaaf!" zeg ik vrolijk. "Julia, het is kerst, ik wil sneeuw en een kerstdiner met een kalkoen. Niet langs een zwembad liggen met mensen zonder familie die denken dat ze het helemaal hebben gemaakt maar eigenlijk helemaal geen familie hebben waar ze naartoe kunnen. Ik heb die familie wel maar ik kan er gewoon niet heen." zucht hij. Ik kijk hem vol medelijden aan.
"Kun je die shoots niet afzeggen?" vraag ik. "Vraag het maar aan je moeder." zucht hij. "Zal ik doen." zeg ik waarna ik opsta. "Jongedame kunt u gaan zitten? U moet uw riem gedurende de opstijging aanhouden en in uw stoel blijven zitten." zegt ze wijzend op mijn stoel. "Sorry mevrouw." zeg ik glimlachend. "Geen probleem." zegt ze vriendelijk waarna ze verder loopt.
Na een half uur zitten we in de lucht en mogen de riemen los. Ik loop langs de rijen en stop bij die van mijn ouders. "Mam?" vraag ik voorzichtig. "Ja liefje?" vraagt ze terwijl ze een slokje van haar thee neemt. Muntthee.
"Is het niet verschrikkelijk om met Kerst te moeten werken?" zeg ik hintend naar Nathan. "Ja liefje, dat lijkt me niet prettig. Hoezo?" zegt ze terwijl ze nog een slokje van haar thee neemt. "Nou ik heb een vriend en hij moet nu werken en.." zeg ik voorzichtig. "Over wie hebben we het?" onderbreekt mijn moeder me met opgetrokken wenkbrauw. "Nathan, hij heeft een shoot in Monaco, maar hij wil niet, hij wil kerst vieren met zijn familie." leg ik uit.
Mijn moeder kijkt bedenkelijk. "Julia, ik weet bijna zeker dat hij tegen mij zei dat het geen probleem was." zegt ze. "Waarschijnlijk was hij bang dat je boos zou worden." zeg ik schouderophalend. Een blik van herkenning verschijnt op haar gezicht. "Het CK incident vorige maand, ik ben nogal boos op hem geworden. Tuurlijk, hoe kon ik dat vergeten." zucht ze. "Zeg hem maar dat ik het regel en dat hij de volgende vlucht terug kan nemen." zegt ze glimlachend. "Ah heel lief mama, dank je wel!" zeg ik blij. Ik knuffel haar en huppel terug naar mijn plek.
"Je mag de eerste vlucht terug pakken." zeg ik blij tegen hem. "Serieus! Nee, dat kan niet!" zegt hij blij. "Jup toch wel." zeg ik glimlachend. "Dank je Juul, ik ga je moeder even bedanken." zegt hij blij.
*
"Vrolijke kerst Nathan." zeg ik terwijl ik hem een knuffel geef. "Thanks Julia, jij ook. Je hebt er nog een van me tegoed." zegt hij blij. We zwaaien hem na waarna we naar de uitgang lopen. Mijn vader slaat een arm om mijn nek. "Dit was heel lief van je Julia, ik ben trots op je." zegt hij. "Dank je pap." zeg ik glimlachend. "Iedereen verdient een vrolijke Kerst."
*
Ik ren met Zach over de enorme oprijlaan van opa en oma. Hij duwt me in een berg sneeuw. Ik lach en sleur hem mee de berg in. "Lekker voor je." lach ik.
Ik hoor mijn oma's warme lach over het hele erf weerklinken. "Omi!" gil ik blij terwijl ik opspring en naar de voordeur ren. "Ik heb jullie gemist!" roep ik blij waarna ik hen beide knuffel. "Vrolijke kerstmis Julia." zeggen ze in koor. "Jullie ook, opi en omi." grinnik ik waarna ik de warme hal van de boerderij binnen wandel.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
-Author's note-
Dit boek wordt waarschijnlijk mijn laatste boek. Snik snik. Natuurlijk zal ik hem afschrijven en zullen we allemaal weten hoe het afloopt met Julia! Maar daarna stop ik waarschijnlijk met schrijven. Sorry mensen! Maar ik heb geen tijd meer om te schrijven.
