The badboy's little sister

Hoofdstuk 20

Ik loop de school binnen met mijn muts op en mijn sjaal strak om mijn nek heen gewikkeld. Ik trek de harige wanten van mijn handen en stop ze in mijn tas. Mijn oog valt op een meisje in het midden van de hal, ze kijkt verdwaald om zich heen waarna ze haar blik weer vestigt op het papiertje, waarschijnlijk haar rooster, in haar hand.

Door de kleine omvang van de school ken je bijna iedereen bij naam, zelfs de eerste jaars en haar ken ik niet. Ze is zowieso nieuw.

Ik loop naar haar toe. "Kan ik je misschien helpen?" vraag ik met een glimlach. Ze kijkt me aan en glimlacht daarna opgelucht. "Graag!" haar donkerbruine ogen lichten op.

Eerlijk, het is een heel knap meisje met haar lichte getinte huid en prachtige, donkerbruine, glanzende, lange haren. Haar witte, wollen jas laat haar huid nog donkerder en haar haar nog beter uitkomen. Ze haalt een hand door haar haar, terwijl ze met haar andere hand haar boeken en haar rooster vasthoud. Ze slaat haar licht bruine tas, met franjes, over haar schouder.

"Ik zoek lokaal E018, van meneer Herzen, uhm Geschiedenis." leest ze voor uit haar rooster. "Loop maar met mee, ik ben trouwens Julia." zeg ik beleefd. "Oh wat onaardig van me, Skyler, noem me maar Sky." lacht ze.

Ik zie mijn broer in tegengestelde richting aan komen lopen samen met Valentine. Ze lachen een wuppie uit om zijn kleren. Arm kind. "Daar gaan we dan." zucht ik. Skyler kijkt me vragend aan maar voordat ze het weet vliegen haar boeken door de lucht. "Fuck."

"Kijk uit je doppen man...." begint mijn broer boos. "Kijk zelf uit je doppen!" snauwt ze terug terwijl ze haar boeken begint op te rapen. Zach krabt een beetje ongemakkelijk aan zijn nek. Met mijn armen zwaaiend maak ik duidelijk dat hij haar moet helpen. Hij knikt en bukt om haar te helpen.

Valentine die alles heeft zien gebeuren leunt grijnzend tegen de kluisjes. Wat heb ik toch zin om die grijns van zijn smoel af te slaan. In plaats van een klap uit delen help ik Skyler omhoog. Zach staat ook op en overhandigd Skyler haar laatste boek. "Uhm sorry ik wist niet dat, eh ja jij, eh sorry." ratelt Zach. Ik moet moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Cute af.

"Maakt niet uit." zegt Skyler terwijl ze haar schouders ophaalt en verder loopt waarbij ze haar tegen Zach's schouder aan botst. Zach staart haar met open mond aan. "Mondje dicht Zachie je vangt vliegen." grinnik ik terwijl ik ook doorloop.

Nadat ik Skyler heb ingehaald begin ik te lachen. Skyler kijkt me vragend aan. "Oh Skyler, je weet echt niet wat je zonet gedaan hebt?" lach ik. "Nee?" vraagt ze verward. "Je hebt zonet mijn onbereikbare broer bereikt. Hij vind je leuheuk!" lach ik kinderlijk.

"Oh shut up." grinnikt ze. "Skyler, ik ken mijn broer, hij heeft zich nog nooit verontschuldigd voor een meisje nog nooit." zeg ik serieus. "Denk je echt dat hij me leuk vind?" vraagt ze verbaast. Ik knik hevig. "Droom lekker verder Julia." lacht ze. "Ik wil even geen jongens drama's, ze zorgen toch alleen voor problemen." voegt ze eraan toe.

"Ooit zul je vallen voor zijn charmes!" giechel ik. Oh gash sinds wanneer giechel ik?

"En waarom dan wel niet, Julia?" vraagt ze grijnzend. "Ten eerste, alle Martin's zijn onweerstaanbaar." zeg ik hooghartig wat een lachje van Skyler oplevert. "En ten tweede, iedereen valt voor Zach, zelfs jij Skyler." zeg ik uitdagend en ik geef haar een knipoog naderhand. "Hier is het." voeg ik eraan toe wijzend op lokaal E018. "Heel erg bedankt Julia, het was een eer je te ontmoeten." grinnikt Skyler bekakt. "Duh."

"Nee grapje Sky, succes!" zeg ik lachend. "Zorg dat je achter aan zit, meneer Herzen kan soms wat overtollig spuug bezitten." fluister ik erachter aan waarna ik mijn weg naar mijn eigen klaslokaal vervolg.

Onderweg bots ik half tegen Kai op. Oh god nee. "Kijk uit je doppen." snauwt hij geïrriteerd. "Rustig maar hoor." snuif ik. "Moet jij nodig zeggen." kaatst hij. "Inderdaad." "Rot op." "Rude." "Doei Julia." "Kan ik nooit meer normaal tegen jou praten?" "Blijkbaar niet." "Oké dan, doei Kai." eindig ik ons gezellige gesprek.

Hij staart me nog even boos aan voordat hij zich langs me heen duwt. Sinds wanneer blijven jongens zo lang boos? Sinds je hem beledigde idioot.

Ik loop mijn biologie klas binnen en plof neer in een stoel links achter aan bij het raam. Ik staar naar buiten waar de koude wind twee eerste jaar bijna het schoolplein afblazen. Ik grinnik en haal mijn biologieboek en schrift uit mijn tas. Langzaam druppelen medeleerlingen het klaslokaal binnen. Zo ook Valentine.

Hij gaat naast een van zijn vrienden zitten. Hij kijkt achter om en knipoogt even naar me. Ik rol met mijn ogen en trek een vies gezicht. Hij grijnst en draait zich om zijn stoel. Een onbekende jongen loopt het klaslokaal binnen zijn ogen gevestigd op zijn telefoon. Hij kijkt op en groet de lerares.

Ho crap, hij is zo knap. Niet zo knap als Valentine natuurlijk. Huh wat?

Hij strijkt zijn hand door zijn donker bruine haren terwijl zijn chocolade bruine ogen door de klas heen glijden. Op zijn strakke wangen zitten roze blosjes van de kou. Zijn vingers omklemmen de band van zijn rugzak waardoor zijn biceps aangespannen worden. Wat een god. Hij neemt plaats in de stoel voor me en gaat met zijn rug tegen de verwarming aan zitten waardoor hij door de klas heen kan kijken.

Ik doe net alsof ik verdiept ben in mijn  telefoon maar kijk stiekem vanuit mijn ooghoek naar hem. Een blond meisje met een kort donkerblauw jurkje en toren hoge hakken genaamd Hailey, neemt plaats op de stoel naast hem waarna ze verwoed met haar lange nep wimpers knippert. De jongen doet net alsof hij haar niet ziet en kijkt langs haar heen de klas in. De grijns valt van haar gezicht terwijl ze haar voorgevel nog verder voor zich uit steekt.

"Hai! Ik ben Hailey." kraait ze vrolijk. Hij kijkt haar even aan maar vestigt dan weer zijn aandacht op de rest van de klas. "Wie ben jij?" dringt ze aan. "Ik ben Dante." zucht hij geïrriteerd.

Well hello Dante......

-Author's note-

Dankjulliewel voor jullie lieve felicitaaaties😘😘😘😘😘😘😘❤️❤️❤️❤️