The badboy's little sister

Hoofdstuk 37

Na onze zoen drongen alle achtergrond geluiden weer binnen en hoorde ik iedereen joelen en klappen. Zelfs Zach.

Mijn reactie? Mijn ogen werden groot en ik rende weg, waarbij ik half op mijn bek ging door de toren hoge hakken. Rot dingen.

Na mijn schamende aftreden heb ik mezelf opgesloten op de wc. Ze hebben Noah gestuurd om me te proberen te kalmeren. Kendall had het waarschijnlijk alleen maar erger gemaakt door haar sarcastische opmerkingen. Normaal gesproken heb ik niks tegen haar leuke opmerkingen, maar op dit moment zijn ze niet echt van toepassing.

Ik zit op de toiletbril te spelen met een tijdschrift. (Ik heb de kaft er per ongeluk al afgescheurd. Agressief? Neh.) "Julia! Kom op zo schamend is het niet! Misschien vind hij je echt leuk!" probeert Noah me op te peppen. "Tuurlijk! Hij had ook nog geen 8 biertjes op ofzo!" antwoord ik sarcastisch. "Niet boos op mij worden!" zucht ze. "Ik ben op dit moment op iedereen boos, zelfs op het arme tijdschrift." zeg ik terwijl ik naar de losgerukte kaft op de grond kijk. Whoops, my bad.

"Julia kom op! Laat je avond alsjeblieft niet verpesten door Valentine. Hij is het niet waard." zucht Noah. Dat is dus het probleem. Hij is het wel waard. Ik heb net in mijn hoofd toegegeven dat ik hem leuk vond. Ook al weet niemand anders het. IK WEL. Wat doe ik mezelf aan. Valentine kan mij nooit leuk vinden. Hij kan iedereen krijgen en dan zou ik zeker niet voor mij kiezen.

Het zusje van je beste vriend. Super cool!

Niemand heeft ooit naar mij omgekeken. Ik was gewoon het zusje van Zach. Waarom zou hij nu wel naar me omkijken? Omdat ik wel eens met hem praat? Omdat ik met hem op vakantie ben geweest? Omdat onze ouders ons vervelen? Omdat Zach ons irriteert? Omdat veel mensen ons shippen?

Waarom?!

Ooit zal ik er achter komen maar voor nu stel ik het uit. Ik ontwijk hem wel. Ik ontloop hem. Hij zit toevallig niet bij me in de klas en over een paar dagen begint school weer. Binnen drie dagen kan hij dit niet vergeten zijn. Behalve dan als hij echt héél dronken was vanavond. Dat zou schamend zijn voor mij.

Wij zoenen. Ik was zeer nuchter. Hij was zeer dronken. Ik kon dus prima nadenken, hij niet. Oh god, dit is sociale zelfmoord. Niet dat het mij eigenlijk boeit wat andere mensen van mij denken. Eerlijk gezegd boeit dat me helemaal niks. Ze mogen denken wat ze willen maar toch ziet de toekomst er niet rooskleurig uit voor mij, en Valentine.

Nadat ik genoeg moed bijeen heb verzameld open ik de deur van de wc en omhels ik mijn beste vriendin. "Ik dacht dat ik de deur moest gaan openbreken." zegt ze voorzichtig. Ik lach en laat haar los. "Tuurlijk Noah." "Wat? Het was mogelijk geweest. Dan had ik met zo'n breekijzer de deur open moeten wrikken. Lijkt me eigenlijk best leuk om te doen." ratelt ze. "Houd je mond idioot." lach ik. "Oké." zegt ze terwijl ze haar vingers langs haar mond beweegt alsof ze een ritje dicht doet. "Veel beter."

Ik sluip voorzichtig de tuin in en ontwijk Valentine. Ik ontwijk eigenlijk iedereen behalve Noah en Kendall. Ik sleur Kendall mee naar binnen en met zijn drieën sluiten we ons op in de keuken. Wat een fantastisch oud en nieuw.

*

School is weer begonnen en mijn maandag begint met een blokuur Engelse Literatuur. Gevolgd door een uur wiskunde om daarna twee uur te gaan kickboksen met gym. Heerlijk begin van het nieuwe jaar. Kuch.

Ik zorg ervoor dat ik naast iemand ga zitten zodat er niemand anders (Valentine) naast me kan komen zitten om me twee uur lang te treiteren met zijn heerlijke Calvin Klein geurtje. Ik neem plaats naast een meisje genaamd Didi, ze is niet de slimste maar wel erg aardig. Ze praat gelukkig niet heel veel want daar zit ik namelijk niet op te wachten.

Ik pak mijn boeken en binders met verschillende projecten uit mijn tas. We zijn op dit moment bezig met poëzie, mijn favoriete onderwerp. Kuch.

Ik pak de binder met poëzie, mijn schrift en een pen uit mijn etui. Vanuit mijn ooghoek zie ik Valentine het klaslokaal binnen stormen, net voor de 'te laat' bel gaat. Ik kijk niet op en merk zijn presentie op de stoel voor mij. Bedankt Valentine.

Ik kijk langs hem heen naar de leraar en ontwijk het zicht van zijn gespierde rug, wat erg lastig is omdat hij enorm is in verhouding met mijn kleine postuur. Ik moet mijn lichaam strekken om de aantekeningen van de lerares te kunnen overnemen. Wat naar 10 minuten al zeer begint te doen aan mijn nek.

Valentine merkt het, ook al heeft hij geen een keer omgekeken. Om mij te vervelen strekt hij zich uit en blijft hij recht op zitten. Ik zucht geïrriteerd en gooi mijn pen op de tafel. Ik vouw mijn handen voor mijn gezicht. Tevreden vouwt Valentine zijn handen achter zijn hoofd en hangt hij achter over in zijn stoel. "Sorry prinses." fluistert hij  zonder om te kijken.

Ik voel mijn gezicht opwarmen en pers mijn lippen op elkaar. Eikel.

Ik neem de aantekeningen over van Didi voordat de bel gaat. "Dank je Didi." zeg ik dankbaar waarna ik mijn boeken dicht doe. "Geen probleem Julia!" zegt ze vrolijk waarna ze naar haar vriendinnen toe loopt. Ik schuif de boeken in mijn schoudertas en verlaat het lokaal.

Wanneer ik het klaslokaal uit loop wordt ik gelijk naar links getrokken en tegen een muur aandrukt. Valentine kijkt me grijnzend aan waarbij zijn schattige oogjes fonkelen. Oké Julia focus. Ik probeer mijn kwaadste blik op te zetten. Wat voor mijn gevoel aardig goed lukt.

"Valentine rot op." sis ik. "En anders?" zegt hij grijnzend. "Wat wil je?" vraag ik ongeduldig. "Jouw mening over ons intieme momentje." zegt hij terwijl hij zijn wenkbrauwen op en neer beweegt. "Iew." Niet iew. "Valentine dat was eenmalig. Dat was een fout en het gebeurd nooit meer. Jij was dronken ik ging op in het moment. Zoek maar iemand van jou 'soort'. Jouw niveau of hoe je het ook wilt noemen. " zucht ik. Zijn grijns valt van zijn gezicht en zijn mond vormt een 'o'.

"Denk je echt zo over mij?" vraagt hij verdrietig. "Hoe?" vraag ik niet begrijpend. "Laat maar. Je hebt helemaal gelijk Julia. Het spijt me. Ik had nooit met iemand van jouw niveau moeten zoenen. Het was een enorme fout." zegt hij met een strak gezicht.

"Ik had trouwens maar 3 glazen op. Zo dronken was ik niet." roept hij me nog na voordat hij door een paar klapdeuren het trappenhuis in verdwijnt.

What the hell just happend?

-Author's note-

Early update!

Hierna komt nog een hoofdstuk! :( :( :(

Daarna nog een epiloog EN DAN IS HET BOEK KLAAR SORRY GIRLS (&boys?)

Loveyou

XO QueenBD