The Princess' Rule

Chapter 15

Ideal Girlfriend

"Daddy, alis na ako!" sabi ko. Today is the day na pupuntahan namen ni Migo yung Pinto Arts. Actually, di ko alam kung ano ang makikita ko dun. Sabi nila puro paintings daw which is related naman sa project namen.

Sa school kame magkikita ni Migo dahil di kame nagsang-ayon sa una niyang suggestion na meeting place. Di ko naman alam yung una niyang sinabi sa akin. Di naman ako adventurous type ng person. Baka kasi delikado dun sa lugar na sinasabi niya, mapahamak pa ako.

"Puntahan kita sa bahay niyo", he said. "May dala naman akong kotse"

Lalong ayoko yung sinabi niyang yun. Baka ano pang isipin ng parents ko. Baka sabihin nila na ang landi-landi ko. Una, si Paul. Tapos makikita pa nila si Migo sa bahay. Di naman ako maganda pero may mga lalaki na nakikita sa bahay. Gosh! Ano ba tong pinag-iisip ko?

Nauna ako sa school. Nagtext naman si Migo na mala-late siya dahil ginamit ng ate niya yung kotse niya kagabi and on the na to pauwi. Panay ang sorry naman siya sa akin. I just tell him na okay lang and sinabi ko na may gagawin ako as an alibi.

Wala naman akong magawa kaya nagpunta ako sa gym. Ang alam ko, may practice game ang varsity dun. At least, may magawa naman ako habang nag-aantay kay Migo.

Tama nga ako! May practice ang basketball team dito. So umupo ako sa bleachers para manuod.

"Napenas!" someone shouted. "Nandyan inspirasyon mo!"

Nagtinginan sila sa tinuturo ng sumigaw. Agad naman ako namula sa hiya nang makita ko na saan nakaturo yung lalaki – sa akin pala. Kaya yung tingin nila is nasa akin.

"Chelsea!" sigaw ni Luke. Medyo na taas ako ng bleachers kaya medyo malayo ako sa kanya. "Di ko naman alam na pupunta –"

"Chelsea" Paul cut him off. Umakbay siya kay Luke and he smiled. Kumawala si Luke sa akbay ni Paul at umalis. Bago umalis, humarap siya sa akin at tinuro sa Paul and he smiled na parang may iniisip na kalokohan.

Unti-unti siya umaakyat sa bleachers. Bawat lapit niya, siyang lakas ng pintig ng puso lalo na kapag nakikita ko yung ngiti niya at ang mga matang nakakalunod.Di naglaon, nasa harapan ko na siya at nakatayo.

"Di mo naman sinabi na sosorpresahin mo ko dito" he teased. "Anyways, ang sweet mo naman!" Umupo siya sa tabi at sumigaw. "Tuloy niyo yung practice!"

"Yess, boss!" sabi naman ng kateam niya. Sabay tingin sa akin nang mataman. Di ko alam pero nag-iiba na rin ang rhythm ng paghinga ko. Gosh! Bakit kasi ganyan siya makakatitig? "Bakit ka nandito?" he asked. "Iche-cheer mo ba ako?"

Sasabihin ko sana about sa lakad ko sa Antipolo with Migo pero natigilan ako. Galit nga pala to kay Migo na di ko alam ang dahilan. Nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sa kanya or hindi.

I was about to speak to tell him the truth dahil na-realize ko na wala akong dapa itago sa kanya, pinigilan niya ako magsalita."Please wag! Baka mamatay ako sa kilig niyan e"

I rolled my eyes and pinalo ko yung braso. Dun ko na-realize na pawisin siya. Medyo basa tuloy kamay ko. Pero kahit pawisan siya, amoy mabango pa rin. Pabango ba ang nilalabas na pawis ng taong to?!

Kahit kelan talaga tong si Paul, ang kapal ng mukha! Feelingero much lang?! "Kapal mo a!" I crossed my arms. "Di kita pinuntahan no"

He smiled. "Pero why are you here?", he asked.

Kinakabahan. "May..." I stuttered. "May pupuntahan ako for a project"

"Project?" he creased. "Saan?"

"Sa...sa Antipolo" I said.

"Malayo yun a" he said. "Commute lang ba kayo? Hatid ko na kayo"

I was about to speak na may kotse naman dala yung kasama ko na si Migo nang mag-vibrate ang phone ko.