Seviyoruz Napalım?

Barışma

Bugün yine okul vardı ve o iğrenç alarm çalmaya başladı. Elimle alarmı susturdum ve yataktan kalktım. Okula gitmek istemiyordum. Eskiden bi sebebim vardı "EGEMEN."

Ama artık o da yok. Beni çok kırdı.

Okula geldiğimde egemen'i gördüm ve bakmaya başladım. Tam böyle arkadan gelip sarılmalıktı. Böyle ona sıkıca sarılsam..kokusunu içime Çeksem.. Ama tabi ki ona çok öfkeli ve kırgındım. Ama onu hâlâ çok seviyorum.

Egemenle göz göze gelip duruyorduk ve artık dayanamadım onun yanına giderek "biraz konuşabilir miyiz?" dedim.

Egemen geldi ve "noldu" dedi.

"Bak egemen, sen beni seviyosun, ben seni. Bu ayrılık ne ya? Daha fazla uzamadan bitsin şu saçmalık." dedim.

"Mecburuz Tuğçe" dediğinde, cin şeytan tepeme çıktı. Ne demek mecburduk? Hemen öfkeli bir şekilde cevap verdim.

"Mecbur falan değiliz egemen anladınmı? Sen adam olsaydın tutardın elimden, çıkardın babamın karşısına biz birbirimizi seviyoruz ayrılamayız derdin. Ama yoook sen naptın? Hemen ayrılmayı seçtin" dediğimde egemen bana, beni öldürecek gibi bakıyordu.

Üzerime doğru geldi ve "kimse benim adamlığıma laf edemez lan!" dedi ve elini duvara vurdu. Bende korkudan ne yapacağımı bilmiyordum ama bende cevap verdim ve ; "sende azıcık adam olsaydın da bu lafları etmeseydim" dedim. Egemen ciddi anlamda çok sinirliydi.

"Damarıma bastın tuğçe ! Elimden bi kaza çıkmadan siktir git surdan defoool lan" dedi. Hem çok korkuyordum, hemde sinirliydim.

"Hayır gitmiyorum naparsın?"

"Beni deli etme lan yürü hadi defol git, yaptığım hiç bir şeye deymezmişsin yazıklar olsun lan sana! Ben sırf baban seni İstanbula götürmesin diye ayrıldım. Sırf seni göremem diye. Yoksa bizde bilirdik kolundan tutup götürmeyi. Ama olmayınca olmuyo işte. Her neyse bundan sonra nereye gidersen git umrumda bile değilsin. Bırak umrumda olmayı, sikimde bile değilsin lan sen" dedi ve gitti..

O an öylece donup kaldım. Keşke ona öyle laflar etmeseydim. Çok üstüne gittim ve damarına bastım. Herşeyi bok ettim işte.

Bundan sonra biz asla egemenle barışamayız.

Daha fazla dayanamadım ve ağlayarak okuldan çıktım. Eve geldiğimde hemen kendimi odama kapattım ve hıçkırıklarla ağlıyordum.

Herşey böyle güzel giderken nasıl bu hallere düştük biz?

Akşam olmustu ve ben hâlâ ağlıyordum. O sırada odama anıl geldi ve ben onu görür görmez bağırarak konuşmaya başladım; "anıl burdan hemen git senin yüzünü bile gormek istemiyorum!! Mutlu musunuz şimdi ha mutlu musunuz söyleeeee"

"Kes sesini Tuğçe. Böylesi herkes için daha iyi. Furkan'ı unuttuğun gibi onu da Unutursun çokta takma kafana"

"Egemenle furkan aynı değil anladın mı? Ben furkanı sevdim. Ama egemene aşık oldum. Anlıyo musun? Gerci sen ne anlarsın ki"

Anıl daha fazla dayanamayıp bana tokat attı ve odadan çıktı. Arkasından gerizekali diye bağırdım. Ve daha da şiddetli ağlamaya başladım.

Yanağıma baktığımda kızarmıştı. Aklıma kurnaz bir fikir geldi ve gülmeye başladım. Hemen planimi devreye sokmak için telefonumu aldım ve egemeni aradım. Ama ben aradıkça o meşgul'e atıyordu. Mesaj attım ve "nolur aç telefonu çok önemli gerçekten yoksa rahatsız etmezdim. Lütfen aç" yazarak yolladım. 2 dakika geçmeden egemen aradı. Hemen açtım ve sert ses tonuyla "ne var?" dedi. Kendimi acındırarak "ben...ben çok kötüyüm" bi yandan da ağlıyordum. Egemen hemen "noldu lan sana neden ağlıyosun" dedi.

O an zafer gülümsemesi attim ve "şey telefonda olmaz, yüz yüz-"

"Tamam geliyorum" dedi ve telefonu kapattı. Çok mutluydum. Jsjsn. Şuan hiç birşey umrumda değildi. Sadece egemenle barışmak istiyordum.

Egemenle buluştuk ve beni görünce "yanağına noldu lan kim yaptı bunu sana" dedi. "Anıl" dedim ve olanları anlattım.

Bana sarıldı ve "şşt tamam geçti. Bundan sonra kimse sana bisey yapamaz" dedi.

"Nasıl yapamaz? Biz hiç bişeyiz. Kiiii" dedim.

"Bir yere gittiğinde egemen'in sevgilisiyim de bak bakalım sana bişey yapıyorlar mı"
O an sevinçten bağırmamak için kendimi zor tuttum ve salağa yatarak ; "sevgilimi? Barıştık mı yani?" dedim.

Bana uzunca baktı ve "evet barıştık ama sana hâlâ kırgın ve öfkeliy-"

Cümlesini bitirmeden dudaklarına yapıştım.

Egemen ilk önce şaşırsada o da karşılık verdi. Sonunda nefessiz kaldığımızda "şimdi hâlâ kırgın mısın?" dedim gülerek.

"Hmm... Biraz daha öpersen barışabilirim" dediğinde gülümsedim ve "sapıık" dedim.

"Evet sapığım ama senin sapığın sarışınımm" dedi ve yanağımı öptü.

Dünyanın en mutlu insanı şuan bendim sanırım, en azından şimdilik ;)