Seviyoruz Napalım?

36.bölüm

Allahım ya nedir bu başıma gelenler?

Sevgilimden ayrılmamı, ve hayatımı mahveden çocukla aynı evde mi kalacaktık. Off düşüncesi bile iğrenç.

-------------------------------
Sabah , hemen okula gittim ve sınıfa girince hazala tüm olanları anlattım.

"Oha kızım ya şaka gibi" dedi hazal.

"Aynen kanka napcam ben ya of"

Bizim sınıfa egemen geldi ve yanima gelerek, "sen ne yaptığını sanıyorsun"

"Napmışım?"

"Ne diye sevgilime mesaj atıyosun lan"

Offff. Ananın amı diye bagirasim geldi.

"Bundan sonra o kızı rahatsız etmeyeceksin yoksa karşında beni bulursun tugce."

Sevdiğim kişi... Beni başkasına tercih etmişti. Dayanamıyordum artık.

"Bak, sadece merak ettim tamam mı? Al sevgilini de başına çal, mutluluklar"

"Etme kızım merak falan. Git kendi hayatına bak. Ben seni ilgilendirmiyorum. Sende beni ilgilendirmiyorsun"

"Egemen bak zaten başıma neler geldi bide senin afranı tafranı çekecek halim yok. Git napiyosan yap be"

"Ne geldi lan başına"

"Sananeeeee"

"Merak ettim" dedi. Bunu derken vurgulu demişti. Hani ben dedim ya biraz önce merak ettim diye. O demese olmaz.

"Bak annem evleniyor tamam mı? Bu yetmezmiş gibi evleneceği adamın oğlu da metin"

Egemenin gözlerindeki nefreti görebiliyordum.

"İyi, ne güzel işte. Artık istediğiniz zaman yiyişebilirsiniz tuğçe"

Ne diyo bu ya? Offf.

"Egemen bak"

"Dinlemek istemiyorum bay"

Bu çocuk neden böyle yapıyor ya? Benim ona olan aşkımı bilmiyormuş gibi davranıyo.

Okul çıkışı olduğunda eşyalarımı topladım ve sınıftan çıktım.

Ahh, birde ne göreyim.

Metin, okul kapısının önünde duruyordu.
Beni görünce yanima geldi ve yavşak bir şekilde "selam" dedi.

"Çekil git şuradan ya" dedim.

"Aaa çok ayıp Tuğçe. Biz artık üvey kardeş sayılırız ve kardeşler eve beraber giderler"

"Seninle gitmek istemiyorum metin. Ben tek başıma yürürüm. Uza."

"Benimle geleceksin, zorluk çıkarma. Sonuçta aynı yere gidiyoruz"

"İstemiyorum dedim dimi?"

"İsteyeceksin. O zaman" dedi ve kolumu sıkıca tuttu.

"Napiyosun be bırak kolumuuu aah"

Tam o sırada egemen de okuldan çıkıyordu. Bizi görünce bakmaya başladı ve bize doğru geliyordu. Egemen yanımıza geldi ve ;

"Bırak lan kızın kolunu" dedi.

"Sen ne karışıyosun lan şerefsiz"
Metin bu lafı der demez egemen metinin suratına yumruklarını geçirdi.

Çok fena dövmüştü. Sonra da "siktir git lan" dedi. Metin bana sikici bakışlar atarak oradan ayrıldı.

Egemen bana döndü ve ;

"Hadi sende siktir git" dedi.

Öküz işte nolucak. İnsan bi iyi misin, noldu diye sorar.

Tam ona bişey diyecektim ki egemenin telefonu çaldı. Egemen telefonu açar açmaz "alo aşkım" dedi.

O cümle beynimde yankılandı. Sonuçta egemenin artık sevgilisi vardı. O an kendini ağlamamak için zor tutuyordum.

Egemen telefonu kapatırken "bende seni seviyorum" diyerek kapattı.

Artık biz imkansızdık. Bundan sonra biz denilen bişey kalmamıştı.

Egemenden uzak duracaktım. Belki gerçekten âşık olmuştur o kıza. Beni sevdiğinden daha çok seviyordur onu. Onunlayken daha mutludur.

Kız da onu seviyorsa...

Ben artık gereksiz ve dışlanmış bir madde gibi ortada kalmıştım.

Her ne kadar egemene deli gibi âşık olsam da bundan sonra ondan uzak duracaktım. O mutluydu.

Kimsenin arasına girmek istemiyordum. Ben onun hiç birseyi değilldim.

Ama tek bi cümle söylemem gerekirse, ben onu kendimden bile çok sevdim. Kimse onu, benim onu sevdiğim kadar sevemez...