Yeni hayat.

Yeni hayat 23 bolum.

Yeni hayat 23 bolum.

Mazhar: Nerdeymis benim oglum?

Ozgur: Hiiii hiiiii

Mazhar: Gülüyormu benim canımın içi. Bak bunu annen duymasın sakın. Yoksa mazallah kıskanıp beni parçalara ayırır.

Ozgur: Agııı agıııı

Mazhar: Ne? Söyle canım benim. Gülüyormusun sen? Altını temizledik keyfin düzeldimi paşam? Ayy benim oğlum tertemizmi omuş. Gülersin tabi. Ama ben sana küsüm bir az. Dediginde Özgürde anlamsızca Mazhara bakmakdaydı. Tabi küçücük çocuk ne anlar küsmeyin ne olduğunu? Öylece böm-böm Mazhara bakıp ne konuşduğunu anlamaya calışıyordu.

Mazhar: Nedenmi? Bide soruyormusun Sen az önce napdığını unutdun bakıyorum. İnsan hiç babasının üstüne işermi? Çok ayıp ama senin bu yapdığın.

Mazharın iç sesi: Şu an saçmaladığının farkındasın demi? Çocuk ayıbın ne olduğunu ne bilsin? Senin keyfin istedi diye çişinimi tutucakdı el kadar bebek. Laflara bak. Hayyy bu pek şeker bişeymiş ha.

Mazhar: Öyledir. Çok şeker birşey. Özgür, canım, sen niye öyle bakıyorsun bana? Yoksa alındınmı sen bana?

Küsdüm dedim diyemi öyle bakıyorsun. Ama ben şaka yapdım. Ben hiç sana küsermiyim. Hatta senin bana küsecegin tutarsa yeridir yani. Der ve bir az durğunlaşır. Bir az Özgüre bakdikdan sonra, onu dikkatlice kucağına alır ve bebeğin başını kendi omzuna yaslayarak onunla konuşmaya başlar.

Mazhar: Söylermisin, ben bu vicdan azabıyla ne yapıcam ha? Sence geçermi? Bana ömür boyu geçmiyecekmiş gibi geliyorda. Bazen sana bakıyorumda....ya şu an kucağımda olamasaydın? Ben qaliba kıskandım. Anneni çok ama çok kıskandım. Bide kızqındım. Onun acısını sadece ondan cıkardığımı sanarken, sendende çıkarmışım meyerse. Aslında bunun acısını ondanda çıkarmamalıydım. Çok üzdüm onuda. Bi an beni hiç aff etmiyecek sandım biliyormusun? Ama en çokda sana bi zarar gelmesinden çok korkdum. Bunun vicdan azabıyla yaşayamaz olurdum her halde. Ne olur sen bana gönül koyma. O gece söylediklerimi anlamadın belki ama duydugundan yüzde yüz eminim. Tek tesellim ve umudum şimdi hatırlamayacak olman. Der bebegin başını okşayarak.

Mazhar: Ama ne yapayım. Kendimi kaybetmişdim. Bide...bide seni bu kadar çok seveceğimi düşünememişdimde. Yani aklimdan bile geçmiyordu sana bu kadar çok bağlana bileceğim. İlk gördüğümde , keşke sen ikimizin bebegi olsaydin dedim. Qaliba yıllarca bunun hayaliyle yaşadığım için, o kadar kızdım ve üzdüm sizi. Özür dilerim. Gerçekden çok üzgünüm. Şimdi bu adam ikide bir neden özür diliyor diyiceksin, ama ne yapayım elimde diyilki. Hatırladıkca kendimi kötü hiss ediyorum. Sende beni anla. Yada anlama. O gece olanları, sonrasinda yasananlar ve su an dediklerimi anlama. Anlamaki üzülmeyesin. Ben üzülmene dayanamamki. Der ve Özgür sakince Mazharın sesini dinler. Qaliba anlatdıkları hoşuna gitmişdi. Yani öyle sakin ve güzelce konuşduğu için, o anki ses tonu belliki bebegin hoşuna gitmiş. Bu yüzden usluca dinliyordu.

Mazhar: Özgür, uyudunmu sen? Baya sessizsin. Diyerek yavaşca Özgürü çevirerek yüzüne bakar ve uyumadığını görür.

Mazhar: Oyy oyyy nasilda bakarmis öyle civil civil gözlerle. Senin uykun gelmedimi hala? Hadi gel benim odama geçelim. Seninle baba oğul sohbet ederiz. Der ve Özgürle birlikde kendi odasına gider.

Okulda.

Reyhanın sınavı başlamadan Selma anne arayıp aldığı haberi ve Özgürü Fahriyeye bırakdığını söylemişdi. Reyhanında aklının bir yarısı Özgürde, diğer yarısıda sınavdaydi. Tabi bu Fahriye sınıfa girinceye kadardı. Bu günki gözlemcileri Fahriyeydi. Reyhanda Özgürle olması gerekdiğini düşündüğü için çok şaşırmışdı.