Anne Yarısı

Bölüm 23

Ben yine gecelerin kızı 😎😁Ne yapayım anca bu saatlerde yazmaya müsait oluyorum ☺️

Duru'nun okul çıkış saati yaklaşınca Özgür sanki biz birkaç saat önce bir şeyler konuşmamışız gibi odasından çıkıp ''Hadi Duru'yu okuldan alalım,'' dedi. Ben kendimi işe verip normale dönsem de kafa karışıklığım bakiydi. Şöyle bir durum var ki inanasım gelmiyor. Olcay dese inanırdım hatta Koray'da bile bu kadar şaşırmazdım ama Özgür... Nasıl sadist bir zihniyettir ki sevdiği kişiyi bir öldürmediği kaldı... O zaman Özgür'e gelsin 'Bu ne sevgi ah!'.

Ben içimden Özgür'e şarkı ithaf ederken şirketin otoparkına geldik. Artık çabalamıyorum. Özgür'e itiraz sökmüyor. Ne yapıyor ediyor ben ne olduğunu anlamadan yine onun istediği yapılıyor. Uğraştığıma değmeyecek yani. Gidelim alalım bakalım Duru'yu, yine birlikte...

Kediciğin okuluna geldiğimizde arabada beklemek yerine benimle birlikte indi Özgür de. Durucuk okulun merdivenlerinin bittiği yerde arkadaşlarıyla bekliyordu. Bizi görünce kocaman gülümsedi. Ben de arkadaşlarına bir merhaba demek adına Duru'nun gelmesini beklemeden yanlarına gittim.

''Merhaba kızlar,'' diyerek gülümsemiştim ki Ömer'i fark edince ''Ve Ömer,'' diye ekledim.

Hepsi merhaba deyip gülümserken Ecesu hemen atıldı ''Defne Teyze, bu bizim komşumuz olan amca değil mi? O niye seninle geldi Duru'yu almaya?''

Sana ne? Sen daha küçücük bir şeysin bunun cevabını öğrenince ne değişecek hayatında?!

Ecesu'yu duymamış gibi yapıp gidecektim ki diğer kızlardan biri de ''Aa Ecesu sen bu abiyle tanıştın mı,'' dedi yaylana yaylana. Yok arkadaş, Özgür'ün küçük kızlar üzerindeki etkisine yıllar geçse de akıl sır erdiremeyeceğim ben. Adam ağzını açmadan etkiledi küçücük kızı.

''Merhaba, ben Duru'nun arkadaşıyım. Aynı zamanda da süper kahramanıyım değil mi peri kızı Duru?''

Özgür Bey'e reklam fırsatı doğdu tabi. Kaçırır mı?

''Evet, Özgür bazen bize geliyor bazen de biz onlara gidiyoruz annemle. Özgür'ün kocaman bir televizyonu var ve biz orada film izlemiştik,'' diye kendince övünmeye başladı kedicik. Anlaşıldı ben ilk maaşımla televizyonu büyüteyim. Çocuğun aklı kaldı onda. Ne zaman konu açılsa televizyonu övüyor.

''Öyle mi?'' gibi tepkiler verdi çocuklar ve birden hepsi Özgür'ün etrafını kuşatıp beni dışladılar. Sinirlenme Defne, alt tarafı küçük kız grubu. Seni aralarına alsalar ne olur almasalar ne olur diye kendi kendimi bozulmamaya ikna etmeye çalışıyordum ki Ömer ''Hep böyle mi oluyor?'' diye konuşmaya başladı.

''Ne hep böyle mi oluyor Ömercim?''

''Özgür Amca. Hangi ortama girse ilgi onda mı oluyor? Duru da sürekli ondan bahsedip duruyor da okulda. Kahramanıymış da...''

Oyy ben seni yerim ama. Babasının dediği kadar var. Resmen bizim kızdan hoşlanıyor bu minik.

''Hep böyle Ömercim,'' dedim yalandan dert yanar gibi.

''Benim çocukluğumdayken de böyleydi hâlâ böyle.''

Bu bilgiyle kaşları çatıldı minik adamın.

''Çocukluktan gelen bir şey mi yani?'' dedi sesi düşerek.

Ay ben veririm kızımı Ömer'e. Allah'ım hallere bak! Duru'yu kıskandı bir de bozuk atıyor çocukluktan beri mi böyleymiş diye. Ne yapacaksın Ömercim bazıları doğuştan havalı oluyor.

Tabi Özgür'ü havalı falan bulduğumdan değil.

''Bence sen daha tatlısın bakma ona,'' dedim gülümseyerek. Beyefendi ise pek takılmadı iltifatıma. ''Bence artık eve gidin, Duru bugün çok yoruldu okulda,'' diye akıl verdi bi de.