Hallucination {KrisYeol,HunYeol}

7

ภายในห้องบรรยากาศอบอุ่น มีสองร่างกอดก่ายกันอยู่บนเตียงหลังใหญ่ อากาศที่กำลังเย็นสบายทำให้พวกเขาไม่ต้องลำบากเปิดหน้าต่างหรือเครื่องปรับอากาศเลยสักนิด

"ทำไมพี่ไม่เห็นเคยพาผมมาที่นี่เลยล่ะ"

ลู่หานที่กอดก่ายอี้ฟานอยู่พูดขึ้นมาเบาๆ ห้องนอนเรียบแต่หรูหราแล้วก็มีมุมน่ารักๆ ในคอนโดของคุณอี้ฟานมันสวยเสียจนเขาอยากได้บ้าง เด็กหนุ่มไม่รู้หรอกว่าพี่อี้ฟานซื้อไว้ให้ใคร แต่ถ้าไม่มีใครใช้แล้ว หากเขาขอบ้างพี่อี้ฟานจะให้มั้ยนะ

"ที่นี่ไม่ใช่ห้องฉันคนเดียว"

อี้ฟานลุกขึ้นมาเมื่อลู่หานทำท่าจะเอาขามาเกาะให้เขานอนต่อ พูดถึงเจ้าของห้องก็นึกขึ้นได้ ถึงแม้ว่าคอนโดห้องนี้จะเป็นห้องที่เขาซื้อเอาไว้เป็นชื่อของเขา แต่คนที่อาศัยอยู่จริงๆ ก็คือชานยอล

เป็นเขาเองที่ชวนอีกฝ่ายมาอยู่ด้วยกัน

ตามปกติแล้วอี้ฟานไม่เคยพาใครมาที่นี่นอกจากจะมาหาชานยอลเท่านั้น บังเอิญวันนี้เขาออกไปดูหนังกับลู่หานแก้เซ็ง แล้วเด็กหนุ่มก็ทำอะไรนิดๆ หน่อยเป็นการเชื้อเชิญ ซึ่งอู๋อี้ฟานก็ไม่ใช่คนชอบปฏิเสธใครเสียด้วย เขาไม่ชอบเข้าโมเตลและคอนโดห้องนี้ก็เป็นที่ใกล้ที่สุดในการที่จะปลดปล่อยอารมณ์

ก็ที่นี่มันคือห้องเขา เขาจะทำอะไรก็ได้นี่จริงไหม?

ยังถือว่าพระเจ้าเห็นใจเขาบ้างที่ชานยอลน่าจะกลับถึงบ้านช้า เพราะหากชานยอลกับลู่หานปะทะหน้ากัน คนที่เหนื่อยก็คงต้องเป็นอี้ฟานอีกแน่นอน เขายังไม่อยากมานั่งมองเด็กเล่นตบตีแย่งความรักจากเขาตอนนี้หรอกนะ

"แล้วห้องนี้เป็นของใคร? คนที่ชื่อชานยอลเหรอครับ"

น้ำเสียงที่เคยหวานหูของลู่หานเปลี่ยนไปแข็งกระด้างเล็กน้อยเมื่อเอ่ยชื่ออีกคนออกมา ข้าวของที่คุณอี้ฟานเคยให้เทียบไม่ได้เลยกับราคาห้องชุดใจกลางเมืองในคอนโดหรูหราแห่งอย่างนี้ ... ดูเหมือนว่าคนที่ชื่อชานยอลอะไรนั่นจะเป็นคนโปรดของอีกฝ่ายเอามากๆ และนั่นก็ทำให้ลู่หานทั้งไม่พอใจและหวั่นเกรง แม้จะมั่นใจว่าตัวเองใหม่กว่า แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะได้ทุกอย่างมากกว่าคนนั้น ถ้าเป็นคนอื่นลู่หานก็คงจะวางใจว่าตัวเองจะงัดมารยาออกมาใช้ได้ร้อยแปดพันเก้า แต่พี่อี้ฟานไม่เหมือนคนอื่น ยิ่งอยู่ใกล้แค่ไหน อีกฝ่ายก็ยิ่งห่างไกลออกไปเท่านั้น