15
ชานยอลก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสถานการณ์แบบนี้จะดำเนินไปถึงเมื่อไหร่
เซฮุนกลับห้องมาแล้ว และตอนนี้ก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในครัว เขาเองก็ไม่กล้าจะเข้าไปหาอีกฝ่ายก็เลยได้แต่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ตรงนี้ ชานยอลก็ไม่ได้อยากให้สถานการณ์เป็นอย่างที่เป็นอยู่ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่อาจจะบอกในสิ่งที่อีกฝ่ายอยากรู้ได้เหมือนกัน นายแบบหนุ่มรู้ว่าตอนนี้กระแสในอินเตอร์เน็ตโจมตีเขาขนาดไหนกับสิ่งที่เขาพูดไปในรายการวิทยุ แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั่นก็ไม่ได้ทำให้ชานยอลรู้สึกกังวลได้เท่ากับการที่เซฮุนเป็นแบบนี้เลย
"ชานยอล กินข้าว"
เสียงอีกฝ่ายดังขึ้นเรียบๆ ทำให้คนที่นั่งอยู่ต้องลุกขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ทั้งๆ ที่ในตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลากินข้าว เขาเดินเข้าไปในครัวก่อนจะพบว่าเมนูที่คนเป็นพี่ทำคือข้าวผัดง่ายๆ ที่พวกเขาคุ้นชิน และแม้จะไม่หิวแต่เจ้าของร่างโปร่งก็นั่งลงที่เก้าอี้และเริ่มทานอาหารในจานตัวเองอย่างเงียบๆ ก่อนคนที่นั่งตรงข้ามจะกล่าวขึ้นในที่สุด
"จุนมยอนบอกฉันแล้วว่านายพูดอะไรไปในรายการวิทยุ"
อา...
คนฟังแทบจะทำช้อนร่วงจากมือ ดวงตากลมเงยขึ้นมองอีกฝ่ายทันทีอย่างตกใจ หัวใจเต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันที ชานยอลไม่แน่ใจนักว่าตัวเองควรจะพูดอะไรหากแต่ก็ต้องชะงักทันทีเมื่อได้ยินคำถามต่อมาจากอีกฝ่าย
"นายหมายถึงใคร?"
นี่...เซฮุนไม่รู้เหรอ?
แทบจะถอนหายใจออกมาทันที ความตื่นเต้นหายไปเกือบครึ่ง จากที่หัวใจเคยเต้นจนได้ยินเสียงกลับกลายเป็นอารมณ์แปลกๆ แทน ไม่รู้ว่าจะขำหรือจะยังไงดี เขานึกว่าเซฮุนจะรู้ได้เองซะอีกว่าเขาหมายถึงใคร คนเป็นน้องเม้มริมฝีปากก่อนจะย้อนถามกลับไป
YOU ARE READING
Hallucination {KrisYeol,HunYeol}
Fanfictionทุกคนคิดว่าเขามีทุกอย่าง แต่ความจริงแล้วเขาไม่มีอะไรเลย เมื่อปราศจากอี้ฟาน