Hallucination {KrisYeol,HunYeol}

14

นี่มันไม่ปกติเลยสักนิด เซฮุนถอนหายใจออกมายาวๆ เมื่อช่วงวันก่อน หลังจากเขากับชานยอลมีอะไรกันครั้งที่สอง น้องชายของเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรที่แตกต่างจากเดิม อย่างน้อย ชานยอลก็คิดว่าเขาจะเชื่อแบบนั้น

นายแบบหนุ่มพยายามทำตัวเหมือนไม่มีอะไรในใจ พยายามมากจนคนเป็นพี่ชายอย่างเซฮุนอดประหลาดใจไม่ได้ เขาอยู่กับน้องชายมานานมากพอที่จะจับสังเกตเรื่องง่ายๆ แบบนี้ได้โดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามเลยแม้แต่น้อย

"ว่าไง"

เซฮุนรับสายเพื่อนสนิทตาโตที่โทรเข้ามา ปกติเขากับคยองซูไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์กันบ่อยนัก และทุกครั้งที่คุยต้องเป็นเรื่องสำคัญมาก หากเป็นสมัยเรียนก็พวกเรื่องวันลงทะเบียนเรียน หรือแบคฮยอนเมาแล้วโวยวายขอให้ช่วยแบกเพื่อนพูดมากกลับหอที หรืออะไรทำนองนั้น

"เซฮุน... เมื่อวันศุกร์ฉันเห็นชานยอลนั่งร้านกาแฟกับนักธุรกิจ"

"อาจจะเพื่อนน้องมั้ง"

ตอบไปแบบนั้นทั้งที่ในใจคิดตรงกันข้าม ขนาดเพื่อนที่เป็นนายแบบด้วยกันยังไม่ค่อยมี ชานยอลจะเอาเวลาที่ไหนไปผูกมิตรกับนักธุรกิจได้ล่ะ

"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีน่ะสิ"

คยองซูพูดพลางถอนหายใจเงียบๆ วันนั้นเขาต้องการอารมณ์คิดเพลงใหม่ถึงได้ไปนั่งที่ร้านกาแฟใกล้บริษัท เขานั่งตั้งแต่ที่ชายคนนั้นเดินเข้ามาเหมือนรอใครสักคน ไม่นานหลังจากนั้นชานยอลก็เดินเข้าไปนั่งกับผู้ชายคนนั้น ... อู๋อี้ฟาน ประธานบริษัท JH Cooperation ที่ใครต่างรู้จักกันดี

"นายไม่อยากรู้เหรอว่าเพื่อนชานยอลเป็นใคร?"

"..."

"คุณอู๋อี้ฟาน คุ้นชื่อใช่มั้ยล่ะ"

ทำไมจะไม่คุ้น เซฮุนเองก็เคยเจอคุณอี้ฟานผ่านๆ ในงานเลี้ยงธุรกิจบ้างบางครั้ง อีกฝ่ายเป็นคนที่น่าจับตามองมากในฐานะนักธุรกิจรุ่นใหม่ที่ทำผลกำไรได้มากมายจนไม่น่าเชื่อ คนอย่างคุณอี้ฟาน... รู้จักกับน้องชายเขาอย่างนั้นเหรอ?