เป็นปีใหม่ครั้งแรกที่เขาไม่ได้ใช้เวลาร่วมกับชานยอล มันเป็นเรื่องที่คาดเดาได้ไม่ยากนัก เนื่องจากช่วงนี้เขาต้องบินไปกลับจีนบ่อยๆ จึงทำให้ไม่ได้ติดต่อกับเด็กในความดูแล ไม่ว่าจะเป็นคนใหม่อย่างลู่หาน หรือคนสำคัญอย่างชานยอลก็ตาม
"ซิ่วหมิน ช่วงนี้ชานยอลมีงานอะไรบ้างไหม"
เอ่ยถามลูกน้องคนสนิท ซิ่วหมินเลิกคิ้ว นานนับเดือนที่ไม่ได้ยินชื่อของคุณชานยอลจากปากของคุณอี้ฟาน ไม่รู้วันนี้นึกครึ้มอะไรจึงถามถึงอีกฝ่าย อย่างไรก็ตาม ซิ่วหมินเก็บความสงสัยไว้ในใจ ก่อนจะตอบผู้เป็นนายออกไป
"นอกจากนิตยสารที่เพิ่งออกมาเมื่อต้นเดือนแล้ว ผมก็ไม่เห็นว่ามีอะไรอีกครับ"
"งั้นเหรอ"
อี้ฟานรับคำเบาๆ ทั้งที่ยังคงจดจ้องอยู่กับตัวเลขบนกระดาษตรงหน้า ถึงแม้จะมีฝ่ายบัญชีแต่เขาเองก็ต้องคอยดูแลเรื่องรายรับรายจ่ายในความควบคุมของตัวเองอยู่ดี บางทีช่วงนี้เขาอาจจะทำงานมากเกินไปจนไม่ได้คุยกับใคร ความรู้สึกประหลาดบางอย่างถึงได้มามีอิทธิพลในจิตใจ
เหงา
ทั้งที่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้อยู่คนเดียว ยังมีคนที่ทำงานด้วยกันอย่างซิ่วหมิน และลูกน้องคนอื่นๆ รายล้อม ไหนจะหญิงสาวที่รูปร่างหน้าตาดีมากมายที่เขาไปนอนเล่นด้วยเวลาเบื่อหน่ายหรือต้องการปลดปล่อยความเครียด
ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น ความรู้สึกเหงานี้ก็ยังคงไม่หายไป
Rrrrr
"ใครโทรมา?"
อี้ฟานที่วางโทรศัพท์เอาไว้ชาร์ทแบตใกล้ลูกน้องถามขึ้น คนสนิทของอี้ฟานเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ของเจ้านายขึ้นมา ไม่รู้ทำไมแต่ลึกๆ แล้วอี้ฟานกลับคิดถึงชานยอล
บางทีอาจจะเป็นชานยอลที่ติดต่อมา...
"คุณลู่หานครับ จะให้รับสายเลยมั้ยครับ?"
ESTÁS LEYENDO
Hallucination {KrisYeol,HunYeol}
Fanficทุกคนคิดว่าเขามีทุกอย่าง แต่ความจริงแล้วเขาไม่มีอะไรเลย เมื่อปราศจากอี้ฟาน