Heartstrings

♬ 43 Trying my best

"Oh my gosh! You're face awhile ago." Kanina pa ako tinatawanan ni Addy. Kulang nalang gumulong gulong siya sa higaan.

"Ewan ko sayo! Bumalik ka na nga sa room mo. I want to rest." Pagtataboy ko sakanya.

"Ang sabihin mo, you want to have a beauty rest for reed's tonight." And that's it! Lumapit ako sakanya at hinila siya.

"Get out!!!" Inis kong sabi pero Tinawanan lang niya ako at hindi nag pahila. Ang lakas niya kaya bumitaw na ako dahil nagsasayang lang ako ng oras.

"Don't worry baby. I will help you." Sabi niya at ako naman ang hinila papunta sa kwarto niya.

Pag dating namin doon ay tumawag siya ng room service.Pinag hilamos ako ni Addy. Sinunod ko nalang dahil alam ko ng may mga ritual siya pag nag pupunta sa mga dates niya sa new york.

Pinahiga niya ako sa kama. Hinintay ko lang siyang tapusin ang facial clay na tinitimpla niya. Hindi nag tagal ay umupo siya sa kama sa tabi ko at inumpisahan akong lagyan ng facial.

"Now tell me, what did you felt when you saw him?" Nakapikit lang ako ng nagtanong si Addy habang nilalagyan niya ako ng facial clay.

"Come on! I won't tattle tell again." Bumuntong hininga ako sa sinabi niya. Baka mamaya ilaglag na naman ako.

"You know ads, isn't it weird if I tell you that I'm not hurt when I saw him again? Noong una ko siya nakita sa isang concert at tumutugtog siya. I felt every pain in my heart, all over my body. Pain and longing that's what exactly I felt. But when I saw him again at the party. I felt no pain but sadness filled my heart along with longing. Then at the meeting, I no longer felt that because I thought maybe it just covered with embarrassment. But awhile ago, I felt regret and guilt. Habang nakatingin ako sakanya. Sobrang nanghihinayang ako sa biglaan kong pag alis noon. Kung sana kinausap ko siya." I heard Addy sighed heavily at what I just said.

"But jazz, if you did talked to him before you left Philippines. Do you really think you will forgive him?" Nag isip ako sa tanong ni Addy. Mamaya maya ay tumango din ako.

"If he was being honest that he did it just to save his family. I would've understand him, kung bakit kailangan niyang gawin yun. Family is the most important thing, Addy. At dahil sa ginawa niya nakita ko lang ang isang side ni reed na sobrang mag mahal sa pamilya niya."

Naliwanagan ako ng tuluyan matapos ng pag uusap namin ni lolo. Kung sana noon pa nila sinabi sa akin ang totoo. Siguro matagal na akong bumalik ng pilipinas at nag pakita sakanya. Pero matagal ang higit limang taon na pagkawala ko. Hindi ako sigurado kung ang nararamdaman niya sa akin ay tulad ng nararamdaman ko para sakanya.

I never not love him through all these years. Nasaktan man ako, nagalit man ako. Pero hindi ko maaalis sa puso ko si reed. He is the reason why I can composed songs and musics. And that helps me from my past jobs. Siya ang naging inspirasyon ko para matapos ang Julliard. I told myself na hindi ako babalik ng pilipinas at magpapakita sakanya hangga't wala akong maipagmamalaki. Everything I do are partly because of reed. Kahit ilang ulit ko mang ideny. I still love the man who broke my heart.

I was never in a romantic relationship. Dahil siya lang naman ang nag iisa. Addy tried to help me go on a blind dates pero hindi ko talaga gusto at alam kong dahil yun kay reed. Now it's clear that I still love him. I was mad at myself and not to him because I couldn't able to move on, to forget him. Ako ang may deperensya at hindi siya.

Ilang taon kong dineny sa sarili at sa iba na wala na. Wala na akong pagmamahal sakanya. Pero grabe, I deceived myself all through out these years. Mahal ko pa din talaga siya. Tama si tito Dennis at tita thea, I can lie to them but not to myself. I was not okay. I will never be okay if I won't accept my feelings. I kept lying and denying my feelings that is why I suffered, that is why it's so hard to move on. Pero ngayon, I'm accepting it and it felt so good. It felt so good that I openly embrace myself. My imperfections that even he hurt me so bad I still love him.