The Bad Guy's Love (On-going & Editing)

Bad Chapter 9: One roof

Mga 2 hours na kaming bumabyahe ng lalaking 'to pero di pa rin kami mapadpad-padpad sa lugar kung saan ba talaga kami pupunta. Kanina pa namamanhid na yung puwet ko sa kakaupo -,-

"Umamin ka nga! Alam mo ba talaga kung saan tayo pupunta? O naliligaw na tayo? Di mo lang sinasabi." Pambasag ko sa katahimikan.

"Shut up!" -,- Kahit kailan wala talaga syang matino-tinong sagot.

Tumingin ako sa bintana nung napansin kong kakaiba na yung dinadaanan namin. Masyadong liblib at napapaligiran ng mga malalaking puno yung paligid. Nakakapanindig balahibo tuloy, grr.

Maya maya, itinigil ni Williams yung kotse nya sa harap ng mansyon este malaking bahay. Sabay kaming bumaba at pumasok sa loob. "Sana naman walang engkanto sa loob" bulong ko habang naglalakad papasok.

"Teka~ Bahay mo 'to?" Tanong ko.

"Yeah."

Napatango ako at pinagmasdan ang magandang paligid ng bahay. This is literally a magical place. Wala akong masabi. Para lang ako nanaginip na nakapunta sa isang magandang palasyo.

Pagpasok namin sa loob ng bahay nya. Napakatahimik, halos wala akong marinig. "Williams, bakit parang wala kang kasama dito ngayon?"

"Meron akong kasama." Huh?

"Eh sino?" Tanong ko.

"Ikaw."

LUB-DUB...

LUB-DUB...

Err~ Akala ko engkanto na. "Y-yung totoo? Diba your parents should be here? So na saan na sila?" tanong ko habang iniikot pa rin yung mga mata ko sa loob ng bahay.

"I can manage my myself so I don't need my parents help." Halata sa boses nya na bored sya. Umupo sya sa couch sa sala. "Alam mo, kaya siguro hindi ka tumutulong sa ibang tao kasi ni minsan hindi mo naranasan na tinulungan ka ng ibang tao. Tama?"

"Sort of.... you know, people have their own lives, own decisions to make, so they don't need any help from other people." Hmm...may tama sya don..."Kaso hindi lahat ng tao kaya ang sarili nila kagaya ko. Di ko kayang mabuhay kapag wala ang tulong ng parents ko." Dugtong ko.

"Really? So I think it's not right for the parents to spoil their kids while their growing up. Because that's the only reason I see why some people need help from parents or from any other people."

"Di kita maintindihan Williams, nung bata ka ba...ikaw na lang magisa?" Seryoso kong tanong sa kanya. Mukhang wala na sya sa mood makipag-usap. Siguro ayaw nyang pagusapan yung tungkol sa buhay nya. Oo nga pala! Naalala ko yung sinabi ni Clei. Napamatay na pala ang Dad nya kaya for sure, nanay na lang ang natitira sa kanya ngayon.

Tumayo si Williams mula sa pagkakaupo. "You can stay here whenever you want." Napa-smile ako kasi balak ko talaga sanang dumito muna kasi gabi na. "Salamat. Kung okay lang din sayo, bukas na lang ako uuwi medyo gabi na rin kasi." Inaantay ko yung sagot nya.