Nie wiem, od czego zacząć. Nadal płaczę, zaledwie kilka minut temu opublikowałam ostatni rozdział i epilog...
Kochani, to była fantastyczna przygoda, za którą chciałabym podziękować hoodxxc. Bez ciebie w ogóle nie trafiłabym na tą stronę.
Co dało mi pisanie na Wattpadzie? Poznałam lepiej samą siebie. Zrozumiałam kilka rzeczy i nauczyłam się kilku rzeczy. Po raz pierwszy w życiu naprawę czułam emocje targające moimi bohaterami. Śmiałam się tam, gdzie prawdopodobnie nie ma nic śmiesznego, i płakałam jak bóbr, wystukując na klawiaturze pożegnania.
Z bólem serca kończę tą historię. Wątpię, żeby pojawiła się kontynuacja, bo co jeszcze można tu dodać? Zarysy tego opowiadania powstały w ciągu dwóch tygodni we wakacje 2013 roku. Wtedy była to praca mojego życia. Włożyłam w nią całe serce. Dlatego tak bardzo chciałam być jej wierna, chociaż momentami wszystko we mnie krzyczało "NIEE! TO SIĘ NIE MOŻE DZIAĆ!".
Ale przejdźmy do podziękowań...
Przede wszystkim chciałabym podziękować perfectstory28 i KingaMieszczak. Dziewczyny, może tego nie wiecie, ale dawałyście mi porządnego kopa do działania. Dziękuję za pomysły, za chwilę odstresowania przy czytaniu i dziesiątki powiadomień w stylu " użytkownik... oddał głos na twoją historię". Uwielbiam Was za to i mam nadzieję, że jeśli dalej mnie obserwujecie, to nie będziecie zawiedzione zakończeniem opowieści.
Dziękuję wszystkim, którzy wytrwali do tego momentu - jesteście wielcy. Mam nadzieję, że zobaczymy się w kolejnych opowiadaniach, które już planuję.
Więc, nie przedłużając...
Do zobaczenia wkrótce :)
CZYTASZ
Nie wszystko złoto, co się świeci
De TodoTą opowieść opowiedziano już wiele razy... Albo wiecie co? To nie tak ma być. Kiedy Alex i Marcus się spotykają, życia ich obojga stają na głowie. I oboje mogą znaleźć się w niebezpieczeństwie.
