Diana Metch's POV
"O to the M to the G. Seriously? Si Jedrix pa ang nag aya? Take note.. Kasama pa yung mga kaibigan niya at maski si Brent and his friends!"
"Ano yun, Barney and friends?"
Napailing nalang ako sa pagbabarahan nila Kyrie at Madz. Mga baliw talaga.
"Dalian mo nga Diana, ikaw nalang hinihintay tapos gogora na tayo!"
Pagmamadali naman ni Grace.
"Aish. Oo na. Eto na nga oh.. Patapos na."
Nagyaya kasi si Jedrix na magouting. Dun kami sa may café na malapit sa school magkikita kita.
"I'm done. Tara na?"
I said as I carry my backpack.
"Thanks heavens! Natapos din tong babaeng to! Tara na!"
Aba! Inaasar ba ako ng Madz na to?!
"Madz!"
~
" Sino nalang ang kulang?"
Ace asked. Andito na kaming lahat sa may cafe. Katabi ko si Brent at andito na din yung mga kaibigan niya. They're nice by the way. Inay nga ang tawag saakin ni Lenard eh! Hahaha!
"Ahh.. Sina Kenneth. Ininvite ko din. Papunta na daw sila."
Automatic akong napangiti. Isinama talaga ni Jedrix yung mga ugok na yun? Ang saya!
"Ahh.. Diana. Sino yung Kenneth?"
Hinarap ko naman agad si Brent at ngumiti.
"Best of friends mo sila. Together with Yuan and Carlo. Basta. Makikilala mo sila uli mamaya. Mababait yun!"
Tanging ngiti lang ang isinagot niya saakin. Maya maya pa ay dumating na din ang tatlo. Myghad! Namiss ko tong mga to! Tagal kong di nakausap e. You know, busy.
"Metchiieeee!"
"DianaGanda!"
"MetchMetch!"
Natawa nalang ako dito sa tatlong to habang sumisigaw.
"Uy. Ah.. Brent?"
Awkward na tanong ni Kenneth.
Ngumiti naman si Brent at iniabot ang kamay niya.
"Brent Buena-"
Hindi na natapos ni Brent ang sinasabi siya nang bigla siyang yakapin ng tatlo. Manly hug kumbaga. At ang nakakagulat, umiyak yung tatlo.
"Tangna pre. Namiss ka namin!" Yuan na medyo natatawa pa.
"Ang dami mo nang utang saamin! Takte! Ilibre mo naman kami!" Carlo na talagang umiiyak. Walang halong tawa.
"Pre. Masaya kaming andito ka.na ulit. Sobra." Kenneth na seryosong nakatingin kay Brent.
"Salamat. Napapaginipan ko kayo minsan pero diko alam na.. Bestfriends ko pala kayo."
Medyo nahihiyang pahayag ni Brent. Nahihiya pa siguro siya sa ngayon. Ngayon lang niya uli nakita e. Idagdag mo pa na may amnesia siya.
"Ehem.. Ahh.. Tara na? Naghihintay yung van."
Pagbasag ni Jedrix sa pagdradrama netong mga to.
"Tara naaaaaa!"
Evans Jedrix's POV
Habang abala sila sa paglalagay ng mga gamit nila sa likod at taas ng van,pansin ko naman si Chelsea na mag isa.
"Oh. Bat mag isa ka diyan?"
I said as I approach her.
"Ah. Wala akong kaclose dun. Si Brent lang. Eh wala.. Kasama niya si Diana niya eh."
I can feel the annoyance in her face.
"Hah. Don't worry. Babalik din sayo si Brent mamaya. Tara na. Saakin ka nalang tumabi. Sa harap tayo. Ako magdadrive."
Kinuha ko na yung backpack niya at ako ang nagbuhat. Perks of being a gentleman lang. Tch.
Sa buong byahe, ang ingay ingay nila. Yung grupo ni Kenneth, ayun nakipagsanib pwersa sa grupo nila Moshie except Brent. Tch. Nakakainis. Yung mga babae naman, katabi yung mga ka tropa ko. Dumadamoves na yung mga tropa ko ee. At ang nakakainis? Hindi namin kasama dito sa van sina Metch at Brent. Dun sila sumakay sa kotse ni Brent. Nakakainis diba? Tch.
"Jedrix. Malayo pa ba?"
Tanong netong katabi ko.
"Wala ka na dun. Basta ayusin mo mamaya Chelsea. Ayokong pumalpak ang plano ko. Tandaan mo yan." i whispered to her. Mahirap na, baka may makarinig pa.
Hindi siya sumagot. Subukan niya lang na pumalpak, diko susustentuhan yang anak namin.
~
Nang makarating kami dito sa resort nila Tito. Nila Kyrie.
"So.. Pwede na kayong pumunta sa mga rooms niyo."
I said to them. After kasi nito, magswiswimming na kami.
"Ah Diana. Pwede mo bang samahan si Chelsea sa room? Wala kasing kasama."
I heard Brent said.
"Ah.. Sure! Sige sige. Tara na Chelsea?"
Hanga talaga ako sa babaeng to. Mabait pa sa karibal niya.
Dumiretso na din ako sa room ko. Kasama ko sa room ang tropa ko. Tropa ko sila but they don't know about my plan. Wala lang, for sure, sisirain nila ang plano ko. Pipigilan nila ako. But no, I'll never let that happen.
"Jedrix. Lalabas kami, sama ka?"
Pag aaya ni Ace. Umiling nalang ako at humiga na sa kama. Ang alam ng lahat, okay na kaming apat. But the reality?
N.O
Si Ace lang ang kumakausap saakin. Yung dalawa? Well, kinakausap naman nila ako. Pero kapag kailangan lang. Well, edi kung ayaw ako kausapin edi wag. Madali lang naman akong kausap.
Napahilamos nalang ako sa mukha ko because of frustration. Aish. Naiinis ako. Bakit ba, aish!
They're my friends since elementary. Pero bakit ganito? Ugh. It's my fault. It's mine.
Pumunta nalang ako sa may veranda ng kwarto namin at nagsight seeing. I can even see from here sina Brent kasama sina Kenneth. At yung mga babae naman, nasa cottage. But where the hell is Chelsea? Asan yun?
I decided to go out and find her when suddenly she ran into my room. Crying.
"Hey. What's wrong?"
"J-Jedrix. Diko ata kaya. Wag na natin ituloy. P-please."
Agad ko siyang nabitawan. Bakit?! Bakit ayaw niyang ituloy?! Damn her!
"What the hell are you saying, Chelsea?! For Pete's sake! Ang tagal natin tong plinano! Tapos sisirain mo lang?! Damn you!"
Then I slapped her. So hard. Dahilan para mapasubsob siya sa sahig.
"J-Jedrix. Stop. Please- AAHHH!"
I grabbed her hair and pull it upwards.
"Ituloy mo! Gawin mo! Diba gusto mo to?! Gusto natin diba?! Gawin mo! Sabihin mong si Brent ang ama niyang batang dinadala mo!"
Then I slapped her again. Wala akong pakialam sakaniya. I just care about our child at dahil na din kailangan siya sa plano ko. That's all.
"Stop crying! You looked like a f*cked up b*tch!"
Then I slapped her again for the nth time and leave her in the room. Nakakainis! Balak pa talaga niya sirain ang plano ko ah. Well, dika magtatagumpay Chelsea, tandaan mo yan.
****
UD :) Medyo may pagka violent si Jedrix no? Dibale, makukulong din yan. Chaaarr! Hahaha! Vote and comment :)
