The Alpha wants me (Nederlandse vertaling)

Hoofdstuk één

Stella

Iedereen in de stad was zich klaar aan het maken voor de aankomst van de wolven, persoonlijk haatte ik het. De straten van de stad werden versierd alsof het een feestdag was. De restaurants in de stad bleven langer open dan normaal en meisjes gedroegen zich alsof ze nog nooit eerder een man hadden gezien.

Van wat ik had gehoord begreep ik dat deze Alfa geen gewone man was. Hij is nu al een tijd opzoek naar zijn mate maar heeft nog steeds niet het juiste meisje gevonden.

Afgaande op de korte jurkjes die de helft van de stads vrouwelijke bevolking gekocht heeft, denk ik dat hij zijn meisje hier zal vinden. Ik wilde niet te veel aandacht aan al dit besteden. Ik wilde gewoon dat de Alfa kwam om zijn mate te vinden en ons allemaal weer alleen zou laten.

Ik had medelijden met het arme meisje dat hij uiteindelijk mee zal nemen.

Eindelijk begon de zon onder te gaan en was het tijd om naar huis te gaan. Ik bekeek de stad en schudde mijn hoofd. Waarom is iedereen hier zo opgewonden over, zouden we de weerwolven niet moeten haten? Misschien was het hun angst voor ze die ervoor zorgde dat ze zich op deze manier gedroegen. Ik zou mijn angst er niet voor laten zorgen dat ik me op een bepaalde manier gedraag, maar dat ben ik.

Ik douchte en maakte me klaar om te gaan slapen. Niemand wist precies welke dag de Alfa en zijn roedel hier zouden zijn, maar we wisten wel dat het ergens deze week zou zijn.

Ik sloot mijn ogen en voelde de verschillende emoties door mijn lichaam gaan. Ik vroeg me af of ze zo eng zouden zijn als ze klinken.

.

Het moet een beetje na middernacht zijn geweest toen ik gebons hoorde op mijn slaapkamerdeur. Ik sprong uit bed alleen om te landen op mijn gezicht, dat gaat me zeker een blauwe plek opleveren.

"Stella de wolven zijn hier. Ze zijn in het stadhuis," maakte mijn moeders ongeruste stem mij duidelijk toen ik eindelijk de deur open deed.

Mijn hart schoot in mijn keel. Ze zijn al hier? De stad moet nu wel gek worden.

Aangezien ik niet de moeite had genomen om een nieuwe jurk te kopen omdat ik niet wil dat de Alfa me opmerkt, rende ik naar mijn kast en trok een blauwe spijkerbroek en een zwarte trui tevoorschijn.

Hopend dat ik niet al te laat was deed ik mijn haar snel in een hoge staart, greep mijn schoenen en verliet het huis.

Ons stadhuis was vol. Dit was mijn eerste keer ooit dat ik een weerwolf zag en laat me je vertellen, ze zijn mooi, de mannen en vrouwen waren adembenemend. Ik wilde net naast mijn vrienden gaan staan toen ik zag dat alle jonge vrouwen uit de stad in een lijn stonden.

Vergeleken met hen zag ik eruit als afval. Wanneer hadden ze de tijd gehad om zichzelf zo klaar te maken? Het was middernacht verdorie!

Ik stond aan het uiteinde van de lijn en wachtte totdat ik zou horen dat ik naar huis kon gaan. Ik had de Alfa nog niet gezien en dat wilde ik ook niet.

Een man die eruitzag alsof hij ergens begin jaren twintig was hield een klembord vast en liep langs de lijn en schreef als onze namen op. Was dit de Alfa? Alsof hij mijn gedachten las keek hij me recht aan en zei: "Ik ben Bèta Alex. De Alfa is hier, maar hij kijkt van een afstandje voordat hij zich bij ons zal voegen in een paar minuten." Gewoon zo liep hij weg van ons allemaal en sloot zich aan bij een groep wolven.

Die paar minuten voelden net uren. Ik stond daar wensend dat ik mijn telefoon had meegenomen of op zijn minst mijn iPod.

Alle meisjes die opgesteld stonden begonnen te zeuren dat de hoge hakken die ze aanhadden hun voeten pijn begonnen te doen. Ha, was ik blij dat ik mijn Converse aan had! Ik keek naar beneden en zag dat mijn linker schoenveter los zat. Toen ik me voorover boog om hem te strikken hoorde ik voetstappen. Nog steeds voorovergebogen tilde ik mijn hoofd op om te horen:

"Ik wil haar."

En zo waren opeens alle ogen op mij gericht.

---------

Reageer en stem!