Stella
Zijn handen bewogen hoger en hoger totdat hij de klip van mijn bh bereikte. Mijn adem stokte, was ik hier klaar voor?
Hij kuste me van mijn mond tot mijn nek. Mijn vingers waren in Bane's zachte bruine haar gewikkeld. Ik trok een beetje en Bane gromde zacht voordat hij zijn lippen terugbracht op de mijne.
Verschillende gevoelens gingen door mijn lichaam. Ik voelde me geliefd, gekoesterd en was voor eens comfortabel met iemand anders. Ik was altijd al verlegen geweest, maar Bane gaf me het gevoel dat ik mezelf kon zijn zonder dat hij zou oordelen. Hij zou er altijd voor me zijn, en dat was waarom ik het gevoel had dat ik hem dit verschuldigd was. Ik moest hem laten zien hoe dankbaar ik was voor wat hij voor me had gedaan, maar diep vanbinnen was ik nog steeds nerveus voor mijn eerste keer.
Ik drukte al mijn gedachten weg en trok mijn benen strakker om hem heen en tok hem zo nog dichterbij. Ik hapte naar adem toen ik voelde hoeveel hij hier precies van genoot.
Ik werd volledig verrast toen Bane terugtrok. Was dit niet wat hij wilde?
"Als we nu niet stoppen zal niks me meer kunnen stoppen en ik weet dat je er nog niet klaar voor bent. Voel je niet onder druk gezet; we hebben alle tijd van de wereld hiervoor. Ik wil alleen niet dat je het gevoel hebt dat je dit voor mij moet doen."
Verrassend genoeg voelde ik opluchting door me heen gaan, blijkbaar was ik hier echt nog niet klaar voor. Ik bloosde en stond met de hulp van Bane op. Ik knuffelde hem omdat hij me zo liet voelen. Ik had nog nooit eerder een vriendje gehad dus ik was niet echt zeker hoe dit relatie-ding hoorde te werken maar het ging eigenlijk best soepel.
"Nu, als je me kunt excuseren, ik ga een koude douche nemen."
Ik lachte om hem maar diep van binnen voelde ik me schuldig dat ik daar de reden voor was.
Me herinnerend dat mijn ouders hier verbleven trok ik weg en zei Bane dat ik moest gaan kijken hoe het met ze ging. Hij knikte en liet me me tegenzin gaan.
Nadat ik me had omgekleed naar een paar witte jeans en een groen shirt, ging ik naar mijn ouders kamer maar ze waren er niet. Toen ik in de keuken en de woonkamer ging kijken waren ze daar ook niet.
Hun kennende, had ik eerst in de tuin moeten kijken. Mijn pa zat op het groene gras verwijl mijn ma op het kleed lag wat ze had neergelegd. Mijn ouders hielden altijd al van buiten zijn. Ik liep naar ze toe en voegde me bij hun en gaf ze een grote glimlach.
"Hoe was jullie eerste nacht hier?"
Mijn vader slikte zijn koffie door voordat hij antwoordde: "Het bed in onze kamer is ongelofelijk zacht. Ik moest je moeder dwingen om eruit te komen."
Mijn moeder sloeg speels tegen zijn arm.
"We waren langs jouw kamer geweest voordat we naar buiten waren maar je was er niet; was alles in orde?"
Ik bloosde verwoed; plotseling was het gras heel belangrijk geworden voor mijn ogen.
"Ik uh- Ik sliep in Bane's kamer afgelopen nacht."
Ik hoorde mijn moeders zachte gegiechel. Mijn vader was stil. Toen ik opkeek zag ik dat hij me niet aankeek.
"Stella, ik weet dat je oud genoeg bent nu en dat je elk recht hebt om te doen wat je wilt, maar ik wil dat je voorzichtig bent. Het maakt me niet uit hoe oud je wordt, ik zal je altijd als mijn kleine meisje zien."
Mijn vaders woorden zorgden ervoor dat er een paar tranen tevoorschijn kwamen, en natuurlijk koos Bane dat moment om zich bij ons te voegen. Mijn vader veegde zijn tranen weg en gaf me een zachte glimlach. Ik negeerde Bane's verwarde blik en liep naar mijn vader en knuffelde hem. Ik hield van mijn ouders en hun meningen zouden altijd belangrijk voor me zijn. Ik trok me terug en ging terug naar mijn plaats naast Bane waar hij er nog steeds in de war uitzag maar hij zei niets.
Ik lacht om hem voordat ik zijn hand greep en onze vingers verstrengelde. Ik vroeg me af wat hij zou zeggen als ik hem zou vragen om mijn ouders te laten blijven. Dat zou ik hem een keer privé moeten vragen.
-------
Ik: Ik moest halverwege bijna huilen
Lezer: Vond je het zo zielig dan?
Ik: Nee, er zat mascara in m'n oog
Lezer: -_-
JE LEEST
The Alpha wants me (Nederlandse vertaling)
Hombres LoboEen wereld waarin mensen weerwolven verachten. Niet omdat ze ze persoonlijk kennen, maar omdat ze ze vrezen. Stella Morgan is gewoon een standaard 20 jarige vrouw die hard werkt om door de hogeschool heen te komen en tegelijkertijd een baan te behou...