Een wereld waarin mensen weerwolven verachten. Niet omdat ze ze persoonlijk kennen, maar omdat ze ze vrezen. Stella Morgan is gewoon een standaard 20 jarige vrouw die hard werkt om door de hogeschool heen te komen en tegelijkertijd een baan te behou...
Dit hoofdstuk is opgedragen aan ThePrivateGamer: 'en nu een piranha dan ben je fuckt'
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Stella
Nadat ik en Bane hadden gezwommen, waren we beiden hongerig dus we besloten terug te gaan op de boot om te eten. Bane vertelde me herhaaldelijk dat ik het volgende deel van onze date geweldig zou vinden maar weigerde me te vertellen wat we precies gingen doen.
Ik had me nooit voorgesteld dat ik het eigenlijk zo goed met Bane zou kunnen vinden. Toen we elkaar eerst ontmoetten, haat ik hem. Hij was altijd al mooi geweest maar toch kon ik het niet uitstaan om hem te zien. Ik kende hem gewoon als de man die me weg wilde nemen van mijn familie. Nu wist ik dat Bane niet de persoon was die ik dacht dat hij was. Hij heeft zoveel dingen gedaan om te bewijzen dat ik oprecht wat voor hem beteken. Ik was zeker verliefd op hem aan het worden.
De boot stopte voor een prachtig strand met een hotel erop. Er was helemaal niemand op het strand.
"Waar is iedereen?"
Ik draaide me naar Bane en liet een zucht van opluchting toen ik zag dat hij zijn shirt weer aan had getrokken, zijn buikspieren waren enorm afleidend.
"Dit is mijn privéstrand. We zijn nog steeds op mijn territorium dus ik heb iedereen gevraagd om vandaag weg te blijven van hier."
Dat verklaarde het.
Hij leek nerveus, ik kon het zien aan de manier waarop hij zijn handen over zijn nek haalde.
"We zullen -um, we zullen in dat hotel verblijven voor de komende twee dagen."
Dus dat was waarom. Mijn hart klopte op een onregelmatig ritme. Ik was een nerveus wrak. Ik probeerde mijn ademhaling onder controle te krijgen, knikte mijn hoofd, en mompelde iets wat zelfs ik niet begreep.
"Er zal niets gebeuren, vertrouw me."
En dat deed ik. Ik vertrouwde Bane. Hij zou me nooit opzettelijk pijn doen.
"Kunnen we nu naar binnen gaan, ik heb een douche nodig."
Mijn haar was een zooitje van het zwemmen.
Hij sloeg zijn arm om mijn schouders en we gingen onderweg naar onze kamer. We deden niet eens een check-in. Blijkbaar was dit echt zijn eigendom.
Ik ging door de tas die voor mij was ingepakt. Ik dankte degene die hem had ingepakt want hij zat vol met kleding die ik ook daadwerkelijk zou dragen. Ik dacht dat hij wat random kleren zou laten inpakken maar dat had hij niet gedaan.
Het uitzicht van de kamer was adembenemend. Armen werden om mijn middel geslagen en een kus werd net onder mijn oor geplaatst. Er ging een rilling over me heen wetend dat het Bane was. Ik draaide me om om hem aan te kijken en sloeg mijn armen om zijn nek en bedankte hem voor dit alles. Voor een eerste date had hij flink uitgepakt.
"Zou het goed zijn als mijn ouders bij ons komen wonen?"
Ik keek naar zijn gezicht om te zien of hij me weg zou duwen voor het vragen van zo'n zelfzuchtige vraag, maar niets gebeurde. Hij leek kwaad.
Ik trok volledig van hem weg.
"Het spijt me, dat was een stomme vraag. Vergeet het maar gewoon."
Ik dwong mezelf niet te huilen. Ik had al zo lang niet meer gehuild, ik deed het zo goed. Ik hoorde zijn voetstappen maar kon geen kant op. Mijn arm werd in zijn hand getrokken.
"Stella, ik werd niet kwaad omdat je dat vroeg. Ik ben kwaad dat ik vergeten was je dit te vertellen. Ik heb al met je ouders gevraagd. Ze zijn terug naar huis om hun spullen in te pakken. Ze gaan in een huis wonen niet ver van het onze."
"Ben je serieus?"
Hij lachte lichtjes.
"Ja, Stella. Ik ben een Alfa, ik ben heel serieus."
Ik nam de moeite niet om hem te bedanken en sprong bovenop hem. Ik verraste hem en dat zorgde ervoor dat we op het bed vielen dat achter hem stond.
"Dank je, dank je, dank je! Ik weet niet hoe ik je kan laten zien hoeveel dit voor me betekent.
Eigenlijk wist ik dat wel.
Ik liet mezelf zakken. Ik pakte zijn handen zodat ze op mijn heupen waren.
Ik zoende hem van de huid die zijn v-nek liet zien tot ik zijn mond bereikte. Ik hoorde hem grommen, zijn vingers drukten in mijn huid.
Bane probeerde weg te trekken maar elke keer greep ik zijn gezicht. Hij rolde ons over zodat hij bovenop was. Wetend dat hij ging proberen dit te stoppen, sloeg ik mijn benen om zijn middel.
"Bane, als je probeert dit te stoppen doe ik je wat."
Het was een leeg dreigement maar ik moest hem laten weten dat ik hier zeker over was.
ik wilde dit doen.
Zijn ogen waren pikzwart en ik wist dat hij moeite had om zich te beheersen.
"Stella, ik heb heel weinig controle over mezelf momenteel. Ik wil je geen pijn doen. We moeten stoppen."
"Ik vertrouw je Bane. Ik weet dat je me geen pijn zult doen."
Hij had niet meer overtuiging nodig. Mijn shirt werd weggerukt en zijn lippen waren op de mijne. Ik kon dit doen, ik was er klaar voor.
