Louis
'Wat is er met Lynn?' Ik haal verward mijn schouders op.
'Zo doet ze al de hele dag', zeg ik zacht. 'Ik vraag haar wel wat er is.' Ik sta op en loop naar boven.
Ik klop zacht op haar deur en hoor niks. 'Lynn, mag ik binnenkomen?'
Nog steeds hoor ik niks en open ik de deur. 'Ga weg', hoor ik meteen.
'Lynn, praat met me', probeer ik, terwijl ik verder haar kamer inloop.
'Nee.' Ze zit met haar rug naar me toe en is bezig met iets.
'Wat ben je aan het doen?' Ze haalt haar schouders op en ik zet nog een stap dichterbij. Ik zie dat ze bezig is met een tekening. 'Wat teken je?' Geschrokken slaat ze het tekenblok dicht en kijkt achterom.
'Niks', zegt ze kortaf, zoals gewoonlijk. Ik zucht en ga naast haar op haar bed zitten.
'Ach, het doet er ook niet echt toe, of wel?' Ze schudt haar hoofd. 'Waarom liep je weg?' vraag ik haar zacht.
'Ik hou niet van teveel aandacht', mompeld ze.
'Dus... Toen we begonnen te zingen...', begin ik voorzichtig, maar kan de zin niet afmaken.
'... wist ik niet meer wat ik moest doen en ging ik maar naar boven.' Ik knik begrijpend.
'Ga je zo nog wel mee naar beneden dan?' Ze knikt langzaam en twijfelend. 'Fijn. Maar eerst wil ik nog één ding aan je vragen.' Ik haal kort adem en stel dan de vraag. 'Ben je blij dat je geadopteerd bent?'
Ze kijkt me verward aan. 'Waarom wil je dat weten?!' vraagt ze verward.
'Gewoon. Je bent zo... kortaf en afwendend. Ik vroeg me gewoon af of je blij bent dat je geadopteerd bent of niet.' Ze kijkt me stil aan en staart dan naar de muur.
Minuten van stilte volgen en de tijd die volgt, zorgt ervoor dat er allemaal gedachtes door me heen schieten.
Ben ik niet goed voor haar?
Ben ik een slechte vader?
Hoe zal dat later voor Freddie zijn? Zal ik ook een slechte vader voor hem zijn?
Wat verbergt ze in dat tekenboek voor me?
Wat houdt haar bezig?
Waar...
'Ik weet het niet', mompelt ze en haalt me daarmee uit mijn gedachten. Ik kijk even verward maar dan weet ik weer wat ik haar vroeg: of ze blij was dat ze geadopteerd is.
Ze weet het niet. Of ze bedoeld dat ze niet blij is en durft het niet te zeggen. Ze is bang voor je.
'Ik ben toch over een paar dagen weer weg, dat gebeurd altijd. Maar geef maar toe, je doet dit alleen maar voor de publiciteit.' Ik kijk haar fronsend aan.
'Denk je dat echt?' Ze haalt haar schouders op.
'De meeste mensen brengen me na één dag al terug naar het weeshuis.' Ik schud mijn hoofd.
'Nee, dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde dat van die publiciteit. Denk je serieus dat ik je voor de publiciteit heb geadopteerd?' Ze knikt.
Ik voel een soort steek door mijn borst en kijk naar mijn schoenen.
Het is een lange tijd stil, tot ik opsta en naar haar kamerdeur loop. 'Kom je zo naar beneden?' Ik kijk om en zie haar met de rug naar me toe zitten. Ze reageert niet en ik bijt op mijn lip. 'Oke dan.'
Woorden: 547.
Lieve reacties gezocht. Heb het nodig at the moment.
Drama ging echt zoooo slecht!
JE LEEST
The Moment of Truth (L.T) *1
FanfictionDon't let him in, Don't let him see, Be the good girl, That you always wanted to be, Conceal, Don't feel, Don't let anyone know! *Nederlands geschreven* Start: 24 maart 2016. Eind: 16 juli 2016. *Dit is deel 1*