The Moment of Truth (L.T) *1

20 (XL)

Lynn

'Lynn?' hoor ik Louis roepen vanaf beneden.

'Lynn?' hoor ik nu Daniëlle ook roepen.

Ik heb een manier gevonden om in een boom te klimmen, waarin ik nu verstopt zit tussen de bladeren.

'Lynn!' hoor ik ze nu tegelijk roepen. 'Waar ben je?' voegt Louis er aan toe.

'We stoppen niet met zoeken tot we je hebben gevonden!' roept Daniëlle nu.

'Lynn!' Ik zie Louis en Daniëlle onder me lopen en houd mijn adem in. 'Ze moet hier toch ergens wezen?' vraagt Louis zich verward af. 'Ze kan nooit buiten de hekken zijn gekomen, want haar sleutel ligt nog op haar bureau.

'Wacht, heeft ze haar mobiel niet bij zich?' Louis haalt zijn schouders op. 'Laten we haar proberen te bellen!' Louis pakt zijn mobiel en tikt wat in. Hij houdt de telefoon tegen zijn oor aan en in het huis hoor ik een ringtone.

'Ik bel de jongens om te vragen of ze mee willen helpen', zegt Louis en tikt weer wat in. 'Hey, Hazz. Sorry dat ik je om half 10 's avonds bel, maar ik zit met een klein probleem. Nou ja, klein. Best wel groot, eigenlijk. Lynn is weggerend toen ik haar een knuffel wilde geven en nu kunnen we haar niet vinden.' Het is even stil. 'Ah, fijn. Dankje, Hazza, je bent de beste!'

Hij hangt op en zo belt hij alle jongens. Na een kwartier -denk ik tenminste- staan de jongens er met vier meiden. Michelle en Gemma ken ik alleen, de andere meiden niet.

En om eerlijk te zijn, wil ik het niet eens weten.

'We moeten snel wezen, het gaat zo regenen', zegt Liam.

'Laten we ons opsplitsen. Gemma, Michelle en ik gaan de zuidkant afzoeken. Niall en Claire de noordkant. Daniëlle en Louis de westkant en Liam en Imke de oostkant', stelt Harry voor.

'Go go go!' roept Niall. Iedereen loopt een kant op en ze beginnen mijn naam te roepen.

Liam en Imke -zoals Harry het meisje noemde- zoeken rond in het kleine bos waarin ik zit verstopt en kijken goed zoekend om hun heen.

'Li, ik ben bang in het donker', hoor ik Imke mompelen en ze pakt de hand van Liam.

'Het komt goed, schatje.' Liam kijkt omhoog en ik verplaats me voordat hij me kan zien. 'Als ze hier al zou zitten, zou ze vast in een boom zijn geklommen.' Imke kijkt nu ook omhoog en ik verstop me weer iets in het bladerdek, waardoor de takken bewegen en de blaadjes wat ritselen.

'Er ritselt daar wat, maar ik zie niks. Heb je een zaklamp op je telefoon?' hoor ik Imke vragen. Liam pakt zijn Iphone uit zijn zakken en schijnt mijn kant op.

'Er zit daar wel iets', mompelt hij en gaat dichterbij de boom staan.

Snel Lynn, bedenk iets!

'Miauw', zeg ik snel. 'Miauw.'

'Oh, het is Torrac.' Liam doet zijn mobiel weer in zijn zak en ze lopen verder. Ik zucht opgelucht en laat me op een soort bedje van takken in de boom zakken. Ik sluit mijn ogen kort en zucht diep.

---x---

*Boem!*

*Flits!*

Ik schiet overeind van schrik en kijk verward om me heen. Nog altijd lig ik in de boom.

Het gaat er flink aan toe buiten de boom en ik ril van de plotselinge kou. Misschien was dit toch niet zo'n goed idee.

Ik hoor de jongens niet meer, wat betekent dat de kust veilig is. Snel klim ik de boom uit, omdat ik weet dat bomen gevaarlijk zijn met onweer.

De takken zijn glad, maar ik klim heel voorzichtig naar beneden.

Na een tijdje sta ik veilig op de grond en kijk ik om me heen. De lichten branden in het huis, maar daar kan ik niet heen. Hier blijven is ook geen optie, want dat is gevaarlijk.

Het zwembad dan maar?

Meteen ren ik naar het zwembad in de achtertuin en trek ik aan de deur, in de hoop dat hij open gaat.

Helaas, zonder succes.

*Flits!*

*Boem!*

Ik hoor de achterdeur opengaan en duik meteen naar de grond. 'Lynn, ik zag je wel! Kom naar binnen, straks wordt je ziek!' Ik blijf doodstil liggen en hoop dat Louis weggaat, wat hij niet doet.

'Ik haal haar wel op', stelt Niall voor en hij rent naar buiten. Ik sta op en ren meteen weg. 'Lynn, blijf staan! Straks glij je uit en val je op de grond!'

'Nou en? Laat me met rust!' Ik ren harder, maar glij uit in de modder. Met een zachte plof beland ik met mijn gezicht in het gras en al snel voel ik hoe Niall naast me neerknielt en me omhoog trekt. 'Laat me los! Ik wil niet!'

Niall trekt me in zijn armen en even blijven we zo zitten, terwijl ik me los probeer te trekken. 'Lynn, geef het op. Je komt toch niet los.'

'Laat me los, alsjeblieft', jammer ik.

'Alleen als je mee gaat naar binnen. We willen niet dat je ziek word.'

'Wat kan jullie mijn gezondheid nou weer schelen?' Ik probeer zijn handen los te maken, wat niet lukt. 'Jullie zijn wereldberoemd en ik ben een... een... een rupsje!'

'Je bent geen rupsje. Je bent een vlinder. Een mooie vlinder.' Ik rol met mijn ogen en wil opstaan, maar Niall houdt me tegen. 'Vergeet het, Lynn.'

Ik laat me verslagen zakken in zijn armen en hoest wat. 'Goed dan', mompel ik. 'Jullie winnen.'

Weer moet ik hoesten en ik kreun. 'Je begint al wat ziekjes te worden. Kom mee naar binnen.' Niall helpt me met opstaan en slaat een arm om mijn schouders heen.

Als we bij de achterdeur komen, slaat Louis een deken om me heen. Vervolgens slaat hij zijn armen om me heen en drukt me stevig tegen zich aan.

'Doe dat please nooit weer', mompelt hij in de deken. 'Ik was zo bezorgd om je.' Weer moet ik hoesten en ik haal mijn neus op. 'Je bent helemaal koud! Ga je douchen en kom dan naar beneden. We hebben wat te bespreken.' Ik knik en loop langzaam naar boven, met de deken om me heen geslagen.

Woorden: 1016.

Imke wordt gespeeld door ximkebx! Omdat ze elk hoofdstuk weer stemt en een toffe reactie achterlaat, waardoor ze toch boven alle andere votes uitspringt en opvalt!

En heel misschien benader ik nog wel een van jullie in privé voor een rolletje. Heel misschien.

Smeken heeft geen zin! Ik denk, ik zeg het maar even.