The Moment of Truth (L.T) *1

58

Lynn

De volgende ochtend open ik mijn ogen en kijk ik even verward de kamer rond. Dan herrinner ik het me weer: ik ben bij Riley thuis.

Ik ga overeind zitten en mijn blik valt op de lege bank. Ik frons. 'Riley?' Geen antwoord.

Ik sla de dekens van me af en stap van het bed af. 'Riley?' vraag ik weer.

Beneden hoor ik iets kapot vallen en dan een vloek. Ik loop langzaam naar beneden, zonder teveel geluid te maken. 'Riley, ben jij dat?' vraag ik zacht.

Ik hoor gerommel uit de keuken en dan weer een vloek. 'Fuck!'

Ik loop iets sneller naar beneden en dan de gang door. Ik kijk om het hoekje van de keuken en zie Riley daar staan, met een vinger in zijn mond.

'Wat doe jij nou weer?' vraag ik hem, terwijl ik de keuken in loop. Riley kijkt me betrapt aan en haalt zijn vinger uit zijn mond.

'Uhm', mompelt hij. 'Niks.' Ik knik kort en sla mijn armen over elkaar, terwijl ik tegen de deurpost leun.

'En nu eerlijk?' lach ik. Riley zucht en kijkt naar de grond.

'Ik wilde een ontbijtje voor je maken, maar dat ging... fout.' Mijn blik glijdt naar de vloer en ik zie overal glassplinters liggen, met een plas drinken ernaast en een paar rode vlekken.

'Je bent gewond', zeg ik en ik kijk naar zijn vinger, waar een druppel bloed uitloopt. Riley haalt zijn schouders op.

'Dat is niks', zegt hij onverschillig. Ik zucht en stap dichterbij.

'Zitten', beveel ik hem. 'Waar ligt het verband?' Riley laat zich met een zucht op een stoel zakken en wijst naar een kastje. Ik haal de verbandtrommel eruit en zoek de pleisters en het pincet. 'Heb je glas in je hand?' Riley schudt zijn hoofd. Ik kijk het nog even goed na, maar kom tot de conclusie dat er inderdaad geen glas in de wond zit.

Ik plak de pleister op de wond en doe de pleisters weer in de trommel. 'Dankje', mompelt Riley zacht. Ik glimlach kort en zet de verbandtrommel terug op zijn plaats. 'Hoe gaan we dit opruimen?'

'De stofzuiger', zeg ik simpel. Riley knikt en staat op. Ik zet de stoelen op de tafel en stap dan aan de kant, zodat Riley erbij kan met de stofzuiger.

Boven hoor ik gebonk. Levy zal wel wakker zijn. 'Pas op dat je niet in het glas stapt', waarschuwt Riley me. Ik knik en kijk toe hoe Riley begint met stofzuigen.

Ineens hoor ik een gil van boven komen en ik kijk Riley aan, die mij ook aankijkt. 'Wat was dat?'

'Blijf van me af, klootzak!' horen we van boven komen. Ik snel de keuken uit, waarbij ik in een paar stukken glas stap. Ik strompel de trap op en gooi de deur van -ik denk- Levy's kamer open.

'Selena?' vraag ik verbaasd. Ze kijkt me geschrokken aan en trekt het laken verder over haar heen.

'Lynn? Wat doe jij hier?' Ik schud mijn hoofd.

'Dat kan ik net zo goed aan jou vragen.'

Woorden: 509.