The Moment of Truth (L.T) *1

13

Lynn

Na iets van tien minuten in een wc-hokje te hebben gezeten, liep ik terug naar de backstage-ruimte. Maar onderweg liep ik tegen iemand op.

Een meisje.

Een meisje van mijn leeftijd. Met blond, lang haar dat onderaan blauw kleurt en helder blauwe ogen.

Ik herkende haar ergens van, maar kon me niet herrineren waarvan ik haar kende. Ze leek mij ook te herkennen.

'Lynn, daar ben je!' hoor ik Louis' stem voor me. Ik kijk op en zie hem naar me toe komen.

'Lynn?' vraagt het meisje verbaasd. Ik wend me weer tot het meisje en zie haar ogen volstromen met tranen. 'Lynn, ben je dat echt?'

Die stem... Is dat...

'S-Selena?' stotter ik, terwijl ik mijn ogen langzaam vol voel stromen. Ze knikt en vliegt me om mijn hals.

'Oh my god, je bent het echt!' Ik knuffel mijn oude vriendin terug alsof ik haar nooit meer los zou kunnen laten, ook al weet ik dat dat wel gaat gebeuren. 'Ik heb je zo erg gemist! We hebben elkaar al niet meer gesproken sinds...'-

Ik kap haar zin af door me van haar los te trekken en mijn hand voor haar mond te drukken. Ik schud snel mijn hoofd en ze kijkt me vragend aan. 'Wat is er met je?' vraagt ze fluisterend, als ik mijn hand voor haar mond heb weggehaald.

'Ik wil daar niet meer aan denken', fluister ik terug. Ze kijkt me begrijpelijk aan en knikt kort.

'Wat fijn om je na zo'n lange tijd weer te zien', zegt ze weer enthousiast.

'Jullie kennen elkaar al?' vraagt Louis verbaasd, die er blijkbaar bij was komen staan. Selena en ik knikken beiden.

'We zaten bij elkaar in de klas en waren beste vriendinnen, tot ik naar het weeshuis moest van de jeugdzorg', leg ik uit. 'We deden echt alles samen en konden alles aan elkaar kwijt.' Ik glimlach als ik terugdenk aan alle keren dat we knuffelend bij één van ons op bed zaten, als de ander zich rot voelde.

Een echte glimlach. Geen geforceerde.

'Ik heb jou ook zo erg gemist', zeg ik schor, als ik haar weer knuffel. 'Hoelang is het nou geleden? Vijf jaar?' Ik voel haar twijfelend knikken en dan laat ze me langzaam weer los.

'Zoiets. Je was elf toen je naar het weeshuis moest. Dus... vier jaar?' Ik knik en haar ogen worden groot. 'Oh my god! Je was gisteren jarig!' Ik knik weer en kijk naar Louis, die nog steeds bij ons staat.

'Gisteren ben ik geadopteerd door Louis', vertel ik haar. Ze kijkt Louis blij aan en geeft hem een knuffel.

'Dankje, Louis! Door jou heb ik mijn beste vriendin weer terug!' Louis glimlacht breed en knuffelt Selena kort terug, waarna hij haar weer loslaat.

'Lynn, we moeten zo gaan. We moeten nog naar de studio.' Ik knik en neem afscheid van Selena. We wisselen snel nummers uit en geven elkaar nog een afscheidsknuffel.

Woorden: 490.

Selena wordt gespeeld door lovely_dreamer_xx!