APRIL

14. Bölüm

Yüzümde dolanan ıslak dudaklarla açtım gözlerimi bugün.

Yeni bir güne...

Yeni acılara...

Yeni anılara...

Yeni sözlere...

Tutamayacağımı bile bile verdiğim sözlere...

Ama artık alıştım. Neden diye sormuyorum. Neden diye sormamalı insanlar değil mi? Nasıl diye sormalı. Ben nasıl diye soruyorum ve...

Harika bir şekilde, sevdiğim adamın öpücükleriyle açıyorum gözlerimi. Bundan daha güzel bir sabah hayal edemiyorum. Umarım öyle bir sabah yoktur.

Neden mi?... Nedenini boşverin. Şimdilik...

"Günaydın."

"Günaydın sevgilim."

"Ne zaman uyandın sen?"

Sehun elini çenesine koyup düşünüyormuş gibi yaptı. Dudaklarını büzmeyi de unutmadı tabi. Ah birde yukarı kayan gözler... Çok tatlııı. Tam yenmelik bir şey bu çocuk yaa.

"Bir saat kadar önce."

"Ne yapıyorsun bir saattir?"

Büyük bir beklentiyle sormuştum ama... sormaz olaydım.

"Uyurken seni izledim."

"Gerçekten mi?"

"Saçmalama Luhan. Canım sıkıldı telefonla falan oynadım."

Sinirle arkamı döndüm. Ne bekliyordum ki zaten.

"Odun."

Kahkaha atarak arkamdan sarıldı.

"Ama Luhan ne bekliyorsun ki?"

"Tamam Sehun bir şey beklemiyorum. Biraz daha uyuyacağım ben. O yüzden şimdi uzaklaş."

"Olmaz Luhan okula geç kalacaksın."

"Sanane geç kalırsam kalırım. Sanane!"

Hızla yataktan kalktım ve banyoya girdim. Sinirle yüzümü yıkadım. Ellerimi aşındıracak kadar havluyla sildikten sonra odaya geri döndüm. Formalarımı almak için dolabımı açtım.

"Çık odadan."

"Efendim?"

"Çık odadan dedim!"

"Neden Luhan? Biz sevgiliyiz artık utanmana gerek yok yani."

"Sehun defol!"

Dolaptan önüme gelen ilk şey olan en sevdiğim aşırı pahalı kremimi kafasına fırlattım. Ne acayip bir insanım ben yaa sevdiklerimi birbirine vurduruyorum. Ama bilemeyiz değil mi belki de ben insan değilimdir...

Şaka lan şaka insanım ben. Kurt adam ya da vampir gibi düşünceleri silin hemen aklınızdan.

"Tamam o zaman ben gidiyorum. Sen de çok oyalanma. Özlerim."

Yazarın ağzından...

Odadan çıkıp kapıyı kapattı. Bir anda kapıya atılan nesneden gelen sesle yerinde sıçradı. Sonra da koşar adımlarla yemekhaneye indi.

"Afiyet olsun arkadaşlar."

"Merhaba Sehun. Sana da afiyet olsun."

"Eee Luhan nerede?"

"Ah onu hiç sormayın."

"Neden ne oldu ki?"

"Yaa abi bir şaka yapalım dedik şimdi de konuşmuyor benimle."