Ateş'in İzleri

9 -Kırık kalpler-

Mert kafasını dağıtmak daha fazla düşünmemek ya da geri dönüp Leyla'yı bulup özür dilememek için Emre'nin yanına uğramaya karar vermişti.

Kulübün önünde arabayı durdurup arabadan indi.

Mekanın girişindeki korumalara selam verdikten sonra içeriye götüren dar uzun koridordan hızla geçti.

Emre'yi bulmak için mekana kısa bakış attı.

Emre bar kısmında barmenle bir şeyler konuşuyordu.

Her zamanki yerlerine geçip Emre'nin gelmesini beklerken içki sipariş verdi.

Etrafta herkes deli gibi dans ediyor bazıları kendinden geçmiş halde içki içiyor ve gülüyordu.

Leyla'yı ilk defa gördüğü yere takıldı gözleri. Bir kaç ay önce burada görmüştü onu, bu kadar kadının içinde o dikkatini çekmişti.

Halbuki diğerleri haraketleri ile bir şeylere davet ederken o sadece bakışlarını kaçırmıştı.

Daldığı düşüncelerinden Emre'nin ona doğru gülerek gelmesiyle ayrılmıştı.

"Oo Mert bey, siz bizim mekana gelirmiydiniz?"

Emre alay etmeye başlamıştı yine.

Mert sesli nefes vererek "Geldim işte. İçmek istiyorum. Ama çok fazla.." derken bakışlarını dans eden insanların üzerinde gezindiriyordu.

"Durum o kadar vahim yani. Tamam içelim o zaman." eliyle çalışanlardan birine işaret etti.

"İstersen anlat.." Emre arkadaşını çok iyi tanıyordu.

Mert bu fikrin iyi olmadığını biliyordu.

Başını hayır anlamında sağa sola salladı.

Masalarına getirilen viskini tek seferde kafasına dikti.

"Oo yavaş kardeşim. Bu hızla seni yerlerden toplarız ancak."

Sanki midesine sıcaklık akmıştı. İkinci dikişinde damarlarında akan kanın ısındığını hissediyordu.

"Leyla bugün onu şirkette tutmak için yaptığımız oyunu anladı. Ama çok yanlış şeyler duydu ve düşündü."

Ve Emre'nin henüz dokunmadığı içkisini alıp tek seferde içti.

Emre bir yudum bile içmiyor sadece hiç konuşmadan içen arkadaşını izliyordu.

"Ve canın çok yandı. Hem yanlış anladığı için hem de o üzüldüğü için. Çünkü ona aş.." Emre'nin konuşmasını tamamlamasına izin vermeden elini tehdit eder gibi ona doğru salladı.

"Sakın..!"

Sonra yine araya seslik girdi.. İkisinin de sustuğu yerine Mert'in ne kadar acı çektiğini belli eden boşalan kadehler.

"Ben onunla ilk konuştuğumda arkasına bakmadan gitti. İki ay sonra evli kadın olarak çıktı karşıma. Şimdi bir çocuk annesi.. Mutlu.. Kocasını seviyor. O gün bitirdim onu." geçmişi hatırladıkca hüzünleniyordu. Sadece kendine kızıyordu.

"Şimdi konuşursam ne olacak bilmiyorum.. Merak etmiyorum da! Çünkü konuşamayacağım!" dedikten sonra kadehdeki bir kaç yudumu tek seferde içip ayağa kalktı. İçkili olmasının etkisiyle ilk ayağa kalktığında başı dönmüştü.