Ateş'in İzleri

26.. Bu aşk benim mi?

İyi okumalar, can okurlarım🙂 yorumlarınızı eksik etmeyin😌

Sevdiklerinize sarılmayı unutmayın🍭🎈

~~~~

"Ben sevilmediğimi bildiğim halde bile severim.." seviyorum..

Aralarındaki müthiş enerji akımını ikisi de hissederken, belki de kilitli sırların açılacağı sırada Leyla'nın yaslandığı kapı yumruklanmaya başlamıştı.

"Leyla ablaa iyi misin?" Nazlı nefes nefese kalmış, diğer taraftan kapıyı yumruklamaya devam ediyordu. "Leyla abla orda mısın?"

Leyla sanki bir anlık yaşadığı transtan çıkıp "Ev..evet canım buradayım." dedi.

Mert çıkması için geri çekilmesi gerekirken daha da yaklaşıp burnunu boyun girintisine gömüp kokusunu içine çekti.

Geri çekilip Leyla'yı serbest bıraktı.

Leyla bakışlarını yeniden üzerine çevirip "Sen gelmiyor musun?" diye sorunca Mert hayır anlamında başını sağa sola salladı.

Leyla dışarı çıktığında Nazlı'nın endişesini gidermiş ve beyaz ismindeki köpekle tanışmıştı. Bir süre Nazlı ve Leyla beyazı sevdikten sonra Seda hanım çıkacakları haberini vermişti.

Uzun yolculuğun sonunda gecenin geç saatlerinde eve varan Leyla yorgun bedenini yatağa bırakırken sırıtıyordu. Başını yastığa gömüp kahkaha atarken "Geldin." diyordu sessizce.

Sanki üzerinden tonlarca yük kalkmıştı. Mert'e yeniden sarılmanın ve barışmalarının verdiği mutlulukla gözlerini kapatmış ve huzurlu bir uykunun kollarına atlamıştı.

Haftasonu olmasına rağmen erken uyanmıştı Leyla. Gözlerini açmadan bugün yapacaklarını sıralıyordu.

Hava güneşliydi. Yaptığı sıralamada ilk işi sahile inip güneşin keyfini çıkarmak olacaktı. Yatağında dönüp dururken telefonunun çalması ile oturur pozisyona gelip telefonun ekranında yazan isme baktı.

Yüzünde kocaman gülümseme ve sesine yansıyan neşe eşliğinde "Günaydııııın.." diye cevapladı.

"Sanırım onu ilk ben söylemeliydim. Günaydın." Mert'in sesindeki muzipliği duyunca Leyla dahası mümkünmüş gibi gülümsemesi tüm yüzüne yayılmıştı.

"Tamam tamam.."

"Baştan alalım o zaman. Günaydın SEVGİLİM!" sevgilim sözünü derken harfleri teker teker söyledi. Eğlendiği sesinden belli oluyordu.

Leyla'nın kelebekleri uyuya kaldıkları yerde uyanmış ve uçmaya başlamışlardı bir anda.

Yanakları pembeleşmişti. Kahkaha atma isteği uyanmıştı ama atamıyordu.

Allahım bir söz bir ağıza bu kadar mı yakışır?

"Günaydın.." sonrası yoktu. Yani şimdilik yabancı geliyordu canımlı cicimli hitablar.

Ki zaten sevmediği konuşma tarzıydı.

"Bugün saat 5'te müsait misin? Seni bir yere götürmek istiyorum."

"Tamam. Nerede buluşalım?"

"Seni gelir alırım."

"Olur."

Konuşma bittikten sonra telefonu yatağın üzerine fırlatıp mutluluk dansını yaparken aynı zamanda banyoya geçmiş elini yüzünü yıkamıştı.