ARE YOU AFRAID OF THE DARK?

2

Jongin : Okul nasıldı ?

Sungmin : Uyudum , uyudum veeeeee uyudum . Gece de uyuyamayacağım . Alkış bana -_- .

Jongin : Ahahahaha .

Sungmin : Önereceğin acıklı slow şarkı var mı ?

Jongin : Slow şarkı dinlemeyi sevmem . Pekte bilmiyorum .

Sungmin : Poffffff .

Jongin : Neden slow arıyorsun ?

Sungmin : Ağlamam gerek çünkü .

Jongin : E ağla o zaman .

Sungmin : *-* ağlayamadığım için acıklı şarkı istiyorum .

Jongin : Neden ağlamak istiyorsun ki ? Bir şey mi oldu ?

Sungmin : Ağlamayı unutalı baya oldu . Ağlamak istesemde ağlayamıyorum . İçim sıkıntı dolu , acı dolu , öfke dolu , yalnızlık dolu , korku dolu ... Ağlarsam rahatlarım ... ama ağlayamıyorum .

Jongin : Neden ?

Sungmin : Sevilmediğim bir evde yaşıyorum . Okumak istemediğim bir şehirde okuyorum . Okumak istemediğim bir bölümde okuyorum . Görmek istemediğim insanları görüyorum . Duymak istemediğim şeyler duyuyorum . Olmak istediğim yerde , çevrede , insanların yanında değilim . Sadece mutsuzluk hissediyorum ama yine de gülümsüyorum . Gülebiliyorum . Gülmeyi unutmamaya çalışıyorum .

Jongin : Yaşayan hiç kimse istediği her şeyi elde edemez . Sahip olduğun şeyler için şükretmelisin .

Songmin : Ailemi sevmiyorum . Onlar da beni sevmiyor . Varlıklarını umursamıyorum . Eğer ailem olmasaydı bir aileye sahip olmaya özenecektim , bunu biliyorum . Çünkü şu an mutlu bir aileye sahip olmayı istiyorum . Çevremdeki insanlar ailelerinden uzak kaldığı için ağladılar . Ben hiç ağlamadım . Hatta sevindim . Her gün annelerini arayan var . Ben hiç aramadım . Hep onlar aradı . Böyle annelerini , ablalarını , abilerini falan anlatıyorlar . Düşünüyorum ... benim onlarla hiç öyle bir ilişkim olmadı . Çünkü ben sevgiyle yaklaştıkça onlar beni hor görüp uzaklaştılar . Sonra insanlar beni garipsedi ... Nasıl aileni sevmezsin diye ... Sevmek istedim ... çabaladım ... Reddedildim .

Sungmin : Canım acıyor . Kalbim sıkışıyor . Gözlerim yanıyor ... ama o gözyaşı akmıyor . Sessizce ağlamayı öğrendim ben . Sonrada ağlamayı unuttum . Dertlerim var , beni boğan bir geçmişim var . Hayatta hiç kimse istediğine sahip olamaz haklısın ama ben bir şeye bile sahip olamadım . Aile konusu basit bir örnekti .

Jongin : Ben ... ne diyeceğimi bilemedim . Üzgünüm .

Sungmin : Niçin üzgünsün ki ? Kimse o olayı gerçekten yaşamadığı sürece anlayamaz . Anlamaya çalışır . En azından okuyorsun yazdıklarımı . Teşekkür ederim .

Jongin : Hiç arkadaşın yok mu ? Bunları anlatabileceğin ?

Sungmin : Dedim ya kimse yaşamadan bilemez . Konuşmayı seven biri değilim . Duygularını ifade edebilen biri değilim . Acıyan gözlerle bakılmasını umursamıyorum ama sırf laf olsun diye de acılarımı paylaşmak istemiyorum . Derdim var ... evet herkesinki gibi benim de dertlerim var ... ama kimse gelipte içtenlikle sormuyor . Anlatamıyorum . Anlatmak istemiyorum . Kelimeler zihnimde bile dolaşmazken dilime vuramıyorum . Susuyorum . Sadece susuyorum .

Jongin : Bu zamana kadar hep içine attığın içindir belki ? Konuşamıyorsundur ?

Sungmin : Olabilir ama denedim cidden . Anlatabildiğime de anlattım ama hala aynıyım .

Jongin : Karamsar düşünürsen hep karanlıkta kalırsın . Mutlu olmaya çalışmalısın . Mutlu olduğun şeyler yapmalısın .

Sungmin : İnan karamsar biri değilim . Ergenliğimi atlatınca yaşamın ne kadar değerli olduğunu anladım . Hep gülmeye çalıştım ve gülüyorum da . Ufacık şeylere kırılırım ama ufacık şeylere de kahkaha atarım .

Jongin : Bu güzel bir şey .

Sungmin : Evet . Gülmek muazzam bir şey . Arkadaşlarım çağırıyor . Gitmeliyim . Teşekkir ederim . Umarım görüşürüz .

Jongin : Görüşürüz ;)