Wat ben ik?

#3

Ik word wakker en voel dat Wolfje naar achter is gegaan. Ik ga rechtop zitten en opeens ligt Zack naast me. Ik kijk hem verbaasd aan en tik hem aan. 'Mam, niet nu, het is nog zo vroeg.' murmelt hij en hij draait zich naar mij. 'Pardon?' zeg ik zacht en dan schiet hij omhoog. Wolfje gromt naar hem en ik maak een handgebaar zodat hij stopt. 'Wat doe je hier?' vraag ik zacht. 'Ik wou dat er niks met je zou gebeuren, dus beschermde ik je.' zegt hij. Hij had geen dekens om, dus oké. 'En slaap je altijd alleen in een korte broek?' vraag ik. Hij grinnikt en knikt. 'Mag ik eens Wolfje optillen?' vraagt hij. 'Probeer maar. Het is niet gemakkelijk voor je. Hij is half wolf, half hond.' zeg ik. 'Pfff, ik train met gewichten van 100 kg, dit moet me ook wel lukken.' zegt hij stoer en loopt naar Wolfje toe. Hij probeert hem op te tillen, maar hij moet er veel moeite voor doen en krijgt hem niet van het bed af. 'Hoe sterk ben je?' vraagt hij uitgeput. 'Sterk genoeg om Wolfje te dragen.' zeg ik en pak Wolfje op. Hij is nu 1,5 meter en ik laat hem om mijn nek liggen. 'Zullen we?' vraag ik en loop in een nachthemd met een trainingsbroek naar onder.

Daar aangekomen, springt Wolfje van mijn nek en landt hij netjes op zijn pootjes. 'Hier is je voer.' zeg ik en doe wat in een bakje. Ik zet die neer en hij begint er meteen van te smikkelen. 'Ook een boterham?' vraag ik aan Zack en maak een kastdeurtje open en pak een zak vol brood. 'Hoe weet je waar dat allemaal staat?' vraagt Zack verbaasd. 'Op de een of andere manier, denk ik dat ik hier vaker ben geweest.' zeg ik en pak wat messen en al het beleg dat ik kan vinden. Daarmee dek ik de tafel en leg een paar borden neer.

'Klopt. Toen je klein was, hadden je ouders je vaak bij ons gelaten omdat ze het heel druk hadden en nu nog steeds hebben.' zegt de moeder van Zack, die de trap komt aflopen in een net pak. 'Maar, laten we niet daar over praten, wat gaan jullie met school doen?' vraagt zijn moeder weer. 'We gaan dit jaar een wintergala houden.' zegt Zack. 'Dat is leuk! Misschien kunnen jullie 2 met elkaar gaan.' stelt zijn moeder voor. 'Nee dankje, ik ga wel gewoon met Daisy.' zeg ik grinnikend. 'Ach, jullie zijn leuk samen.' zegt zijn moeder en ik bloos even. 'Dat is een ja dus.' zeggen Zack en zijn moeder in koor. We lachen even en dan eten we een paar boterhammen.

'Zullen we naar school gaan?' vraagt Zack en ik knik mijn hoofd. 'Wolfje, kom.' zeg ik en mijn 1,5 meter grote hond/wolf komt naar me toe. 'Wow, die groeit goed.' zegt Zack. 'Normaal worden ze 2,5 meter dus we zien nog wel.' zeg ik en loop naar buiten.

Ik doe mijn tas in de krat en fiets naast Wolfje, die rent. 'Kom, we zijn er bijna!' roep ik naar achter. 'Maar jullie gaan zo snel!' roept Zack hijgend terug. Ik grinnik en dan komen we bij de fietsenstalling. Ik doe mijn fiets op slot en ga op Wolfje zitten. 'Zack! Ik ben even weg!' roep ik hem toe. 'Juww!' roept hij terug. 'Naar Arnold.' fluister ik in het oor van Wolfje. Ik pak zijn halsband en hij rent de school binnen. We rennen naar het einde van de hal en springt door de deur. 'Wolfje is gegroeid!' roept Arnold, terwijl de klas schreeuwt. Ik bedek Wolfje's oren en houdt hem dicht bij me. Iedereen stopt en kijkt me verbaasd aan. 'Kun je het zien?' bijt ik hun toe en ze kijken meteen allemaal in het boek. 'Je moest me spreken?' vraag ik en de zoemer gaat. De leerlingen rennen het lokaal uit en ik en Wolfje blijven met Arnold over. 'Het gaat over jou verleden.' zegt hij zacht. Wolfje gaat liggen en ik stap voorzichtig van hem af.

'Wolfje is vanaf je geboorte met je meegekomen. Hij is zeg maar jou beschermdier. Toen je het eerste jaar bij mijn broer, Ray, en zijn vrouw was, liet Wolfje hun niet tot je toe en zorgde Wolfje zelf voor je. Later toen mensen dichterbij mochten komen, brachten ze je naar de buren, de ouders van Zack. Jullie hebben veel samen gespeeld en ook Wolfje hoorde daarbij. Maar, je kunt met Wolfje communiceren. Je bent zeg maar een Dierenfluisteraar.' zegt hij zacht en kijkt me serieus aan. 'Ik heb het altijd al goed met dieren kunnen vinden, maar hoe verklaar je dan dat ik andermans gedachten kan lezen?' vraag ik zacht en verbaasd. 'Ook een Ziener? Hm.' zegt hij zacht. 'Ik kan wel sommige dingen voorspellen ja.' zeg ik en kijk hem strak aan. Is zij de verloren Prinses? hoor ik. 'Ben ik een prinses?' vraag ik zacht en laat me op mijn knieën vallen. Arnold loopt naar me toe en pakt mijn bovenarm vast. 'Auw!' schreeuw ik en duw hem weg. Ik kijk naar mijn bovenarm en er verschijnt een tijger op. 'Totemdier.' zeg ik zacht. 'Hoe weet je dat?' vraagt Arnold. 'Ik lees te veel fantasieboeken.' zeg ik. 'Als je echt de prinses bent, kun je nog veel meer. Alle krachten van alle fantasiewerelden bezit je.' zegt hij zacht. 'Wat ben jij dan?' vraag ik aan hem. 'Ik heb een totemdier.' zegt hij. 'De uil?' vraag ik en hij knikt. 'Maar wat ben ik dan?' vraag ik. 'Alles. Maar wat is de binding tussen jou en Zack?' vraagt Arnold. 'Geen idee, vraag het aan hem. Ik ga mijn krachten leren.' zeg ik. 'Let goed op. Ik meld je wel af voor school en zeg vanwege de rouw.' zegt Arnold en ik bedank hem. Ik ga op Wolfje zitten en hij staat weer op. 'Naar Zack.' fluister ik en we lopen rustig naar de aula toe.